Ἕνας Μοναχός πῆγε νά συναντήσει ἕνα Γέροντα περίφημο. Ὁ Μοναχός αὐτός ἐπέμενε νά κάνει κάτι στή ζωή του κι ὁ Γέροντας τοῦ ἔλεγε ὅτι αὐτό πού θέλεις νά κάνεις δέν εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Δέν θά τό εὐλογήσει ὁ Θεός. Ἐκεῖνος ἐπέμενε. Τότε ὁ Γέροντας τοῦ εἶπε, ἐντάξει. Ἄς κάνουμε προσευχή καί νά πᾶς στό καλό.
Στάθηκαν εἰς προσευχή καί ἄρχισε νά προσεύχεται ὁ Γέροντας καί νά λέει: «Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς…γενηθήτω τό θελημά μου ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς». Τοῦ εἶπε τότε ὁ ἄλλος «Πάτερ, συγγνώμη ἀλλά εἶναι λάθος, γενηθήτω τό θέλημά Σου εἶναι». Ὡραῖα τοῦ λέει ὁ Γέροντας νά τό ποῦμε ἀπό τήν ἀρχή «Πάτερ ἡμῶν ….γενηθήτω τό θέλημά μου».
Λέει πάλι στόν Γέροντα «Πάτερ, λάθος τό εἶπες πάλι», «μά τί λάθος» τοῦ εἶπε ὁ Γέροντας, «ἀφοῦ αὐτό θέλεις νά κάνεις. Θέλεις ὁ Θεός νά κάνει τό θέλημά σου καί γι’ αὐτό δέν βρίσκεις ἀνάπαυση καί δέν ἡσυχάζεις. Γιατί φοβᾶσαι; Μήπως ὁ Θεός θέλει κάτι πού ἐσύ δέν τό θέλεις; Γιατί δέν ἔχουμε αὐτή τήν ἁπλότητα τῆς καρδιᾶς μας νά ποῦμε «μά εἶναι δυνατόν ὁ Θεός νά θέλει κάτι, πού θά μᾶς δυσκολέψει;» Τό θέλημα τοῦ Θεοῦ φέρνει εἰρήνη στόν ἄνθρωπο, φέρνει φῶς, χαρά. Ὅταν δοθεῖ ὁ ἄνθρωπος στόν Θεό, πλέον ἀναπαύεται, ὅπως λέμε στήν ἐκκλησιαστική γλώσσα.
Μητροπολίτη Λεμεσοῦ Ἀθανασίου
