Ὁ χρόνος πού δόθηκε στόν Ἰωάννη (ἔνας κενόδοξος, ἁμαρτωλός νέος πού γνωρίστηκε μέ τόν Ἅγιο Ἐπιφάνιο πνευματικοπαίδι τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα) γιά νά μετανοήσει, συμπληρώθηκε. Καί μιά νύχτα ὁ Ἐπιφάνιος εἶδε σέ ὅραμα ὅτι τόν πῆρε ὁ μακάριος Ἀνδρέας καί τόν ὁδήγησε σέ τόπους δύσβατους, ἀπαίσιους καί ζοφερούς.
Κρατοῦσε μιά λαμπάδα, γιά νά φωτίζει τό πυκνό σκοτάδι. Ὁ Ἐπιφάνιος εἶχε τήν αἴσθηση πώς ὅλα αὐτά βρίσκονταν κάτω ἀπό τή γῆ. Ἔβλεπε φυλακές καί ἀμπάρες, δεσμωτήρια ἀποτρόπαια καί σκοτεινά. Σέ ἄλλα ἀπ’ αὐτά ἦταν κλεισμένα ποντίκια, ἀγριόγατες καί ἀλεποῦδες, σέ ἄλλα φίδια, κουροῦνες καί κοράκια, κάθε λογῆς ἀκάθαρτα πουλιά καί ζῶα. Ἦταν πολλά, ἀμέτρητα, σάν τ’ ἀστέρια τοῦ οὐρανοῦ.
Ἦρθαν, τέλος, σ’ ἕνα βρωμερό καλύβι, ὅπου δέν ὑπῆρχαν παρά μόνο περιττώματα ἀνθρώπων σκύλων.
-Πές μου, σέ ἱκετεύω, γιατί ἤρθαμε ἐδῶ; ρώτησε ὁ Ἐπιφάνιος τόν ὅσιο. Γι’ αὐτό ἀγνωνιστήκαμε; Γιά νά βρεθοῦμε σέ τέτοια βρωμιά;
-Ὄχι, παιδί μου, ἀλλά γιά νά δεῖς τόν τόπο πού ἑτοίμασε γιά τόν ἑαυτό του ὁ φίλος σου ὁ Ἰωάννης.Οἱ ἀκαθαρσίες, πού βλέπεις, εἶναι τά ἔργα του, ὁ κόπος του καί ὁ ἱδρώτας του. Κοίταξε τί γράφει ἐδῶ!
Ὁ Ἐπιφάνιος εἶδε στόν ἀέρα μιά σκοτεινή ἐπιγραφή πού ἔλεγε: “Αἰώνια κατοικία καί βαριά τιμωρία τοῦ Ἰωάννη, τοῦ γιοῦ τοῦ Κελεστίνου”- αὐτό ἦταν τό ὄνομα τοῦ πατέρα του.
-Ἀλίμονο σ’ ἐμένα, τόν ἁμαρτωλό! ἀναφώνησε ὁ Ἐπιφάνιος. Τέτοια συμφορά οὔτε στούς ἐχθρούς μου! Ἀλλά πῶς μαζεύτηκαν τόσες ἀκαθαρσίες;
-Ὅσοι ἄνδρες καί ὅσες γυναῖκες ἁμαρτάνουν, ὅπως ὁ Ἰωάννης, στοιβάζουν ἐδῶ τίς ἀκαθαρσίες τους, ὥστε, ὅταν πεθάνουν, νά χορτάσουν οἱ ψυχές τους, καθώς θά εἶναι ἁλυσοδεμένες. Ὅταν, ὅμως, γίνει ἡ ἀνάσταση τῶν σωμάτων, θά παραδοθοῦν στή φωτιά.
-Καί ὅλα ἐκεῖνα τά ζῶα πού εἴδαμε φυλακισμένα, τά ποντίκια, τά θηρία, τά ἑρπετά, τί εἶναι;
-Εἶναι οἱ ψυχές τῶν ἄσωτων καί ἁμαρτωλῶν.
-Πώ πώ! Ἔτσι εἶναι οἱ ψυχές τῶν ἀνθρώπων;
-Ὄχι παιδί μου. Ὁ Θεός οἰκονόμησε νά φανοῦν ἔτσι, γιά νά μᾶς δείξει ποιάν ἁμαρτία ἔκανε κάθε ψυχή. Ἄλλες ἀπ’ αὐτές ἀνήκουν σέ φονιάδες, ἄλλες σέ μοιχούς καί πόρνους, ἄλλες σέ σοδομίτες, ἄλλες σέ κλέφτες καί φιλάργυρους, ἄλλες σέ αἱρετικούς, ἄλλες σέ κενόδοξους καί ἄλλες σέ ἄλλους ἁμαρτωλούς. Εἶναι οἱ ψυχές πού “ταυτίστηκαν μέ τά ἄλογα κτήνη καί ἔγιναν ὅμοιες μ’ αὐτά”(Ψαλμ. 48:13). Γι’ αὐτό ὁ Κύριος τίς ἔκανε νά φαίνονται μέ τέτοιες μορφές. Συγκεκριμένα,
οἱ φονιάδες φαίνονται σάν σκορπιοί,
οἱ εἰδωλολάτρες σάν ἀγριοκάτσικα,
οἱ μάγοι σάν φίδια,
οἱ κτηνοβάτες σάν ποντίκια,
οἱ ἀρσενοκοῖτες (ὁμοφυλόφιλοι) σάν βρωμόσκυλα,
οἱ πόρνοι σάν γουρούνια,
οἱ κλέφτες σάν λύκοι,
οἱ ἀπατεῶνες σάν ἀλεποῦδες,
οἱ φιλάργυροι σάν ἀγριόγατες,
οἱ ὀργίλοι σάν πάνθηρες,
οἱ μνησίκακοι σάν ὀχιές,
οἱ γαστρίμαργοι σάν ἄλογα,
οἱ προαγωγοί σάν γαϊδούρια,
οἱ βλάσφημοι σάν κουροῦνες,
οἱ συκοφάντες σάν κοράκια,
οἱ αἰσχροί τραγουδιστές σάν βατράχια,
οἱ χορεύτριες σάν ἐρωδιοί,
οἱ πόρνες σάν κατσίκες…
Ὅσιος Ἀνδρέας ὁ διά Χριστόν Σαλός (σελ. 173-175)
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΠΗΓΗ.ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ