Wednesday, December 2, 2015

ΟΙΚΟΙ ΕΙΚΟΣΙΤΕΣΣΑΡΕΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΣΙΟΝ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΗΜΩΝ ΜΕΛΕΤΙΟΝ ΤΟΝ ΕΝ ΥΨΕΝΗ




Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ΄. Τῇ Ὑπερμάχῳ.

Τὴν τῶν Ὁσίων βιοτὴν ἐκμιμησάμενος,
ὡς ἀγαπήσας τῷ Χριστῷ ἀπὸ νεότητος,
Παρακλήτου τὴν ἐνέργειαν ὑπεδέξω.
Ἀλλ᾿ ὡς ἔχων παῤῥησίας χάριν ἄφθονον,
ἀντιλήπτωρ ἡμῶν ἔσο καὶ ὑπέρμαχος,
τῶν βοώντων σοι· Χαίροις, Πάτερ Μελέτιε.

Οἱ Οἶκοι.

Α῎γγελος σαρκοφόρος, ἀνεδείχθης ἐν Ῥόδῳ, ἰσάγγελον ζωὴν διανύσας (ἐκ γ΄) καὶ τῶν Ἀγγέλων ὡς γεγονώς, ἐν τοῖς ὑψίστοις Μελέτιε σύσκηνος, Θεοῦ πληροῦσαι τοῦ φωτός, ἀκούων παρὰ πάντων ταῦτα·
Χαῖρε, βλαστὸς ἱερὸς τῆς Λάρδου·
χαῖρε, καρπὸς εὐκλεὴς τῆς Ῥόδου.
Χαῖρε, Ὑψενῆς ὁ δομήτωρ ὁ ἔνθεος·
χαῖρε, μοναστῶν ποδηγέτης ὁ ὅσιος.
Χαῖρε, σκεῦος ὡραιότατον ἐννοιῶν θεουργικῶν·
χαῖρε, οἶκος θεοδόμητος λογισμῶν θεοπρεπῶν.
Χαῖρε, ὅτι τὰ πάθη νουνεχῶς ἐνεκρώσω·
χαῖρε, ὅτι τὸν ὄφιν ἀνδρικῶς ἀπεκρούσω.
Χαῖρε, λαμπὰς ἐνθέου φρονήσεως·
χαῖρε, ἀστὴρ πανσόφου συνέσεως.
Χαῖρε, δι᾿ οὗ ὁ Χριστὸς ἀνυμνεῖται·
χαῖρε, δι᾿ οὗ ἡ Τριὰς προσκυνεῖται.
Χαίροις, Πάτερ Μελέτιε.

Βίον τῶν μοναζόντων, παιδιόθεν ζηλώσας, ὡς σκεῦος ἐκλογῆς θεομάκαρ, τοῦ Χριστοῦ ἐπ᾿ ὤμων τὸν ζυγόν, ἀνενδοιάστῳ καρδίᾳ ἀνέλαβες, καὶ τούτῳ ἠκολούθησας, Μελέτιε ἐκ πόθου ψάλλων· Ἀλληλούϊα.

Γνῶσιν θείαν πλουτήσας, καὶ Θεοῦ ἐν καρδίᾳ δεξάμενος τὸν ἅγιον φόβον, ἐπελάθου γονέων στοργῆς, καὶ ψαλμικῶς φυγαδεύων ἐμάκρυνας, πάσης προσκαίρου σχέσεως· διὸ Μελέτιε βοῶμεν·
Χαῖρε, τὸ ἴον τῆς ἐγκρατείας·
χαῖρε, τὸ ῥόδον τῆς ἡσυχίας.
Χαῖρε, φωτοφόρος βολὶς διακρίσεως·
χαῖρε, φωτοβόλος ἀκτὶς κατανύξεως.
Χαῖρε, ἔμψυχον εἰκόνισμα τῆς ἀζύγου βιοτῆς·
χαῖρε, ἔξοχον κειμήλιον τῶν Ὁσίων τῆς ζωῆς.
Χαῖρε, ὅτι τῶν κάτω ἀγαθῶν ἐμακρύνθης·
χαῖρε, ὅτι τοῦ κόσμου τῆς ἀπάτης ἀπέστης.
Χαῖρε, λαμπρὸν δοχεῖον τῆς χάριτος·
χαῖρε, σεπτὸν τοῦ Πνεύματος τέμενος.
Χαῖρε, Χριστοῦ τὸν ζυγὸν ὁ βαστάσας·
χαῖρε, παθῶν τὰς κινήσεις νεκρώσας.
Χαίροις, Πάτερ Μελέτιε.

Δύναμιν οὐρανόθεν, δεδεγμένος τὴν θείαν, τοῦ κόσμου τῶν τερπνῶν ἐπανέστης, καὶ ὡς στρουθίον ἐρημικὸν, ἐν τοῖς ἀοίκοις Μελέτιε ὄρεσιν, ηὐλίσθης ἔνθα καθαρῶς, Θεῶ λατρεύων ἀνεβόας· Ἀλληλούϊα.

Ε῎χων ἐν τῇ ψυχῇ σου, τοῦ Χριστοῦ τὴν ἀγάπην, Μελέτιε μακάριε δρῶσαν, πρὸς ἀγῶνας τοὺς ἀσκητικούς, ἐν καθαρᾷ διανοίᾳ ἐχώρησας, σαρκὸς σου μὴ φεισάμενος· διό σοι πάντες ἐκβοῶμεν·
Χαῖρε, τὸ μῆλον τῆς εὐλαβείας·
χαῖρε, ὁ βότρυς τῆς εὐσεβείας.
Χαῖρε, ὁσιότητος κλῆμα πολύκαρπον·
χαῖρε, ἁγιότητος δένδρον πολύκομον.
Χαῖρε, τόμος οὐρανόγραφος ἀγωγῆς ἀσκητικῆς·
χαῖρε, πλάξ ἡ θεοχάρακτος βιοτῆς ἀγγελικῆς.
Χαῖρε, ὅτι τῷ ζήλῳ τοῦ Χριστοῦ ἐπτερώθης·
χαῖρε, ὅτι τῷ πόθῳ τῶν ἀφθάρτων ἐτρώθης.
Χαῖρε, λειμὼν ἀνθέων τῆς χάριτος·
χαῖρε, ναὸς χαρίτων τοῦ Πνεύματος.
Χαῖρε, Ὁσίων τοῖς ἴχνεσι σπεύσας·
χαῖρε, ἐν κόσμῳ ὡς ἄσαρκος ζήσας.
Χαίροις, Πάτερ Μελέτιε.

Ζῆλον θεῖον πλουτήσας, ἐχωρίσθης τοῦ κόσμου, καὶ ἔνδον τοῦ σπηλαίου εἰσῆλθες, ἔνθα ἀσκούμενος καρτερῶς, ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ Μελέτιε, Θεοῦ τὴν χάριν εἵλκυσας, ᾧ οἱ πιστοὶ ἀναβοῶμεν· Ἀλληλούϊα.

Η῎ρθης πρὸς θεωρίας, οὐρανίου τὸ ὕψος, τῇ σῇ ὑπερφυεῖ πολιτείᾳ· σὺ γὰρ μόνος τῷ μόνῳ Θεῷ, ἀσκητικῶς συγγινόμενος Ὅσιε, ἐκτήσω πλοῦτον ἀρετῶν· διό σοι κράζομεν τοιαῦτα·
Χαῖρε, ἐλπίδι πεπληρωμένος·
χαῖρε, ἀγάπῃ κεκοσμημένος.
Χαῖρε, ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ ἡ ἐκπλήρωσις·
χαῖρε, πανουργίας ἐχθροῦ ἡ κατάπτωσις.
Χαῖρε, στέφανος μυρίπνοος ἐξ ἀνθέων νοητῶν·
χαῖρε, ἄρωμα πανεύοσμον ἐκ ποικίλων ἀρετῶν.
Χαῖρε, ὅτι ἐφάνης μοναζόντων λαμπρότης·
χαῖρε, ὅτι ἐδείχθης πρεσβυτέρων φαιδρότης.
Χαῖρε, ὁσίων πόνων ἐκβλάστημα·
χαῖρε, ἁγίων ἔργων ἀπάνθισμα.
Χαῖρε, σοφὸς μιμητὴς τῶν Ὁσίων·
χαῖρε, ζωῆς κοινωνὸς τῶν Ἁγίων.
Χαίροις, Πάτερ Μελέτιε.

Θεῖον λόγον πλουτήσας, ὡς καθάρας τὸν νοῦν σου, Μελέτιε φθαρτῶν νοημάτων, διδασκαλίαις σου ταῖς σοφαῖς, τὸ τῶν πιστῶν διεῤῥύθμισας φρόνημα, καὶ πάντας ἐξεπαίδευσας, ἀξίως τῷ Κυρίῳ ψάλλειν· Ἀλληλούϊα.

Ι῾ερεὺς τῶν ἁγίων, μυστηρίων ἐγένου, τῇ θείᾳ ἀληθῶς ἐπινεύσει, καὶ λειτουργήσας ἀγγελικῶς, τὸν τοῦ Κυρίου λαὸν καθηγίασας, τῇ χάριτι τοῦ Πνεύματος, ἀκούων παρὰ πάντων οὕτως·
Χαῖρε, τὸ σκεῦος τῆς ἀπαθείας·
χαῖρε, τὸ στόμα τῆς μετανοίας.
Χαῖρε, μονοτρόπων ἀγλάϊσμα ἔξοχον·
χαῖρε, ἀσκητῶν ἐγκαλλώπισμα ἔνθεον.
Χαῖρε, ὅτι κατεφρόνησας τῶν προσύλων ὁλικῶς·
χαῖρε, ὅτι ἐταπείνωσας τὸν ἀρχέκακον στεῤῥῶς.
Χαῖρε, τῆς ἀκακίας εὐωδέστατον κρίνον·
χαῖρε, τῆς ἀκτησίας πολυσύνθετον μῦρον.
Χαῖρε, καλῶν σοφὸς φυτοκόμος·
χαῖρε, παθῶν σεπτὸς ῥιζοτόμος.
Χαῖρε, κρατὴρ θεϊκῶν χαρισμάτων·
χαῖρε, φωστὴρ μυστικῶν δωρημάτων.
Χαίροις, Πάτερ Μελέτιε.

Καθαρθεὶς τὰς αἰσθήσεις, ἐγκρατείας καμάτοις, κατ᾿ ὄναρ τὴν Παρθένον κατεῖδες, καὶ φωτὶ θείῳ ὁδηγηθείς, τὴν κεκρυμμένην ἐν γῇ αὐτῆς Ὅσιε, Εἰκόνα ἐφανέρωσας, ᾗ καὶ προσπέσας ἀνεβόας· Ἀλληλούϊα.

Λάμπουσαν θείᾳ αἴγλῃ, τῆς Ἁγνῆς Θεοτόκου, ὡς εὗρες τὴν ἁγίαν Εἰκόνα, τῷ πνεύματι ἔχαιρες τρανῶς, καὶ ὕμνοις ταύτης τὴν δόξαν ἀνύμνησας, Μελέτιε Πάτερ σοφέ· διό σοι πόθῳ μελῳδοῦμεν·
Χαῖρε, τῆς Λάρδου ἡ εὐκοσμία·
χαῖρε, τῆς Ῥόδου ἡ προστασία.
Χαῖρε, καθαιρέτης δαιμόνων ἀήττητος·
χαῖρε, ποδηγέτης ἀνθρώπων πολύσοφος.
Χαῖρε, βιοτὴν ἰσάγγελον ἐν τῷ κόσμῳ μετελθών·
χαῖρε, ἀρετῶν τὴν κλίμακα τῇ ἀσκήσει ἀνελθών.
Χαῖρε, ὅτι καθεῖλες τῆς σαρκὸς τὰς ἐπάρσεις·
χαῖρε, ὅτι ἀνεῖλες τῶν παθῶν τὰς κινήσεις.
Χαῖρε, Χριστοῦ πιστὸς ὑπηρέτης·
χαῖρε, ἡμῶν θερμὸς παραστάτης.
Χαῖρε, σεπτὴ χελιδὼν ἐμμελείας·
χαῖρε, τρυγὼν οὐρανῶν βασιλείας.
Χαίροις, Πάτερ Μελέτιε.

Μυστικῆς εὐφροσύνης, πληρωθείς τὴν καρδίαν, τῇ ξένῃ τῆς Εἰκόνος εὑρέσει, τῇ Θεοτόκῳ θεῖον Ναόν, ἐν Ὑψενῇ θεομάκαρ ἀνήγειρας, ἐν ᾧ αὐτὴν ἐνίδρυσας, ὡς ἄνασσαν ἐν θρόνῳ κράζων· Ἀλληλούϊα.

Νόμου ἐπουρανίου, λαμπρυνθεὶς τῇ μελέτῃ, ὡς ἄστρον ἐξανέτειλας Πάτερ, ἐξ Ὑψενῆς λαμπρῶς τῆς Μονῆς, τῆς διδαχῆς σου ἀκτῖσι Μελέτιε, καταπυρσεύων τὰς ψυχάς, τῶν εὐσεβῶς σοι μελῳδούντων·
Χαῖρε, ὁ δόναξ τῆς ἀληθείας·
χαῖρε, ἡ νάβλα τῆς εὐτονίας.
Χαῖρε, Θεοτόκου θεράπων ὁ γνήσιος·
χαῖρε, τοῦ Κυρίου ὁ ἔνθους ὑπήκοος
Χαῖρε, γνώμων ὁ εὐθύτατος βιοτῆς θεοφιλοῦς·
χαῖρε, τύπος ἀπαράμιλλος πολιτείας ἀληθοῦς.
Χαῖρε, ὅτι τὸν κόσμον ὁλικῶς ἀπηρνήθης·
χαῖρε, ὅτι τῶν κάτω τῇ ἀσκήσει ἐπήρθης.
Χαῖρε, θερμὴ πασχόντων βοήθεια·
χαῖρε, στεῤῥὸν ἀνθρώπων ὀχύρωμα.
Χαῖρε, ψυχῶν ἀληθὴς θυμηδία·
χαῖρε, πολλῶν ἀγαθῶν χορηγία.
Χαίροις, Πάτερ Μελέτιε.

Ξενοτρόπῳ σου βίῳ, διαλάμπων τοῦ σκότους, τὸν ἄρχοντα κατῄσχυνας Πάτερ, ὃς φρυάξας δεινῶς κατὰ σοῦ, ταλαιπωρίας πικραῖς σε ὑπέβαλλε, καὶ ἀνυποίστοις θλίψεσιν, ἐν αἷς Μελέτιε ἐβόας· Ἀλληλούϊα.

Ο῾λικῶς προσανέχων, τῷ Χριστῷ οὐκ ἐσείσθης, φορᾷ συκοφαντίας ἀτίμου, ἀλλ᾿ ἐν αὐτῇ ὑπομείνας στεῤῥῶς, ὡς καρτερίας ἀδάμας ἐξέπληξας, τῆς Ῥόδου τὸν Ἐπίσκοπον, καὶ τοῦτον ἔπεισας βοᾷν σοι·
Χαῖρε, τὸ κῦδος τῶν μοναζόντων·
χαῖρε, τὸ καύχημα τῶν Δικαίων.
Χαῖρε, σωφροσύνης ἐξαίσιον σκήνωμα·
χαῖρε, παρθενίας θεόκτιστον οἴκημα.
Χαῖρε, βίον ἀγγελότροπον ἐξασκήσας ἐμμελῶς·
χαῖρε, πλοῦτον θεοδώρητον θησαυρίσας ἱερῶς.
Χαῖρε, ὁ ἀπὸ ῥίζης εὐσεβοῦς ἐκβλαστήσας·
χαῖρε, ὁ τὴν ψυχήν σου ἐγκρατείᾳ νεώσας.
Χαῖρε, Χριστοῦ τερπνὸν καλλιέρημα·
χαῖρε, ἠθῶν σωτηρίου θησαύρισμα.
Χαῖρε, πιστῶν διδάσκαλος κράτιστος·
χαῖρε, προστάτης πάντων ἀκοίμητος.
Χαίροις, Πάτερ Μελέτιε.

Πᾶσα φύσις Ἀγγέλων, κατεπλάγη τῷ ξένῳ, τῆς σῆς ὑπερφυοῦς καρτερίας· σὺ γὰρ τῆς πονηρᾶς γυναικός, τὴν κατὰ σοῦ ὡς ὑπέστης ἐπίθεσιν, διὰ ῥημάτων ἀναιδῶν, ἀκλόνητος ἔστης κραυγάζων· Ἀλληλούϊα.

Ρ῾ώμῃ τοῦ Παρακλήτου, ὑπομείνας ἀνδρείως, Μελέτιε τοῦ βίου τὰς θλίψεις, κατὰ τῶν δαιμονίων ἰσχύν, ἔλαβες θείαν καὶ τούτων τῆς μάστιγος, Πάτερ πολλοὺς ἀπήλλαξας· διὸ νῦν παρ᾿ ἡμῶν ἀκούεις·
Χαῖρε, ὁ πλήρης ἐνθέου ζήλου·
χαῖρε, ὁ ἔμπλεως θείου πόθου.
Χαῖρε, ὁ ἀπλάστῳ καρδίᾳ κοσμούμενος·
χαῖρε, ὁ ἀμέμπτῳ ψυχῇ καλλυνόμενος.
Χαῖρε, ὅτι ἐνουθέτησας τοὺς ἀνθρώπους συμπαθῶς·
χαῖρε, ὅτι ἐξουδένωσας τοὺς τῆς Ἄγαρ εὐθαρσῶς.
Χαῖρε, Πάτερ Πατέρων ὁ λαμπρὸς ἰχνηλάτης·
χαῖρε, Πάτερ Ἀγγέλων ὁ κλεινὸς συμπολίτης.
Χαῖρε, ἐχθροῦ πατήσας τὰ ἔνεδρα·
χαῖρε, Χριστοῦ δοξάσας τὸ ὄνομα.
Χαῖρε, τῆς νήσου Ῥόδου κοσμήτωρ·
χαῖρε, Μονῆς σου ταχὺς ἀντιλήπτωρ.
Χαίροις, Πάτερ Μελέτιε.

Στέφος ἀθανασίας, ὑπεδέξω ἀξίως, Μελέτιε ἀκτίστῳ παλάμῃ· σὺ γὰρ τὴν τῶν Ὁσίων ζωήν, ἐν τοῖς ἐσχάτοις καιροῖς μιμησάμενος, τῇ προαιρέσει τῷ Χριστῷ, Μάρτυς προσήχθης, ᾧ βοῶμεν· Ἀλληλούϊα.

Τὸν σὸν πάντιμον σκῆνος, Ῥόδου ὁ Ποιμενάρχης, Μελέτιε συστείλας ἐν φόβῳ, ἐν τῷ τῆς Παναχράντου Ναῷ, τοῦτο ἐκήδευσεν ἐκδιηγούμενος, τοῦ τέλους σου τὸ θαυμαστόν, καὶ ὅλος ἔνθους ἀνεβόα·
Χαῖρε, τὸ χάρμα τῶν ἐπιγείων·
χαῖρε, τὸ ᾆσμα τῶν οὐρανίων.
Χαῖρε, Ὑψενῆς ὁ ἀκοίμητος πρόμαχος·
χαῖρε, Ὀρθοδόξων ὁ μέγας ὑπέρμαχος.
Χαῖρε, στόμα τὸ ἀσίγητον διδαγμάτων εὐσεβῶν·
χαῖρε, γλῶσσα ἡ πολυφθόγγος νοημάτων ἱερῶν.
Χαῖρε, ὅτι ἐδέξω ἀφθαρσίας στεφάνους·
χαῖρε, ὅτι ἐγένου οὐρανῶν κληρονόμος.
Χαῖρε, Χριστοῦ δεξάμενος ἔρωτα·
χαῖρε, ἡμῖν δωρούμενος χάριτας.
Χαῖρε, Θεῷ λειτουργήσας ἀξίως·
χαῖρε, αὐτὸν θεραπεύσας ὁσίως.
Χαίροις, Πάτερ Μελέτιε.

Υ῞μνοις σε εὐφημοῦμεν, τῶν πιστῶν αἱ χορεῖαι, Μελέτιε Ὁσίων τὸ κλέος, καὶ προσπίπτομεν πόθῳ ψυχῆς, τῇ τῶν ἁγίων λειψάνων σου λάρνακι, ἐξ ἧς πηγάζεις ποταμούς, θαυμάτων τοῖς ἀναβοῶσιν· Ἀλληλούϊα.

Φῶς οἰκήσας τὸ θεῖον, καὶ Θεοῦ ἐν ὑψίστοις, τῇ θέᾳ εὐφραινόμενος Πάτερ, σὺν Ἁγίων πάντων τοῖς χοροῖς, τῶν ὑπὲρ νοῦν σου θαυμάτων Μελέτιε, ταῖς νοηταῖς μαρμαρυγαῖς, φωτίζεις τοὺς πιστῶς βοῶντας·
Χαῖρε, φωτὸς εὐαγὲς δοχεῖον·
χαῖρε, ζωῆς ἀγαθῶν ταμεῖον.
Χαῖρε, ἐν τῷ λόγῳ θεόπνους καὶ πάνσοφος·
χαῖρε, ἐν τοῖς ἔργοις θεόφρων καὶ ἄριστος.
Χαῖρε, ὕψος ὁσιότητος διὰ πάσης ἀρετῆς·
χαῖρε, πλάτος ἁγιότητος δι᾿ ὁσίας ἀγωγῆς.
Χαῖρε, τῶν ἀσθενούντων ἰατρὸς ὁ πανάριστος·
χαῖρε, τῶν θλιβομένων προμηθεὺς ὁ ταχύτατος.
Χαῖρε, ποιμὴν σῆς ποίμνης ἀνύστακτος·
χαῖρε, πατὴρ σῶν τέκνων φιλόστοργος.
Χαῖρε, ἐχθρὸν ὁ πατάξας ἀλλόφυλον·
χαῖρε, τρυφὴν ὁ πλουτήσας ἀδάπανον.
Χαίροις, Πάτερ Μελέτιε.

Χάριτος δεδεγμένος, δωρεὰς τὰς ἀπείρους, καὶ ἔχων πρὸς Θεὸν παῤῥησίαν, Μελέτιε Πάτερ θαυμαστέ, ὑπὲρ τῆς ποίμνης σου πάντοτε πρέσβευε, καὶ ἐκ παντοίων πειρασμῶν, ῥῦσαι τοὺς ἐκ ψυχῆς βοῶντας· Ἀλληλούϊα.

Ψαλμικῶς ὑπομείνας, ἐν πολλῇ ταπεινώσει, τὸν Κύριον Μελέτιε Πάτερ, αὐτός σοι προσέσχε ὡς Θεός, καὶ δωρεῶν οὐρανίων ἐπλήρωσε, δι᾿ ὧν εὐφραίνεις τὰς ψυχάς, τῶν ἐκ καρδίας σοι λεγόντων·
Χαῖρε, ἡ βρύσις τῆς εὐσπλαγχνίας·
χαῖρε, τὸ ρεῖθρον τῆς συμπαθείας.
Χαῖρε, ἀθυμούντων ὀξεῖα παράκλησις·
χαῖρε, ἀσθενούντων ταχεῖα ἀνάῤῥωσις.
Χαῖρε, ὅτι τοὺς ὑμνοῦντάς σε ἁγιάζεις μυστικῶς·
χαῖρε, ὅτι τοὺς τιμῶντάς σε διασῴζεις ἐκ δεινῶν.
Χαῖρε, ὅτι αὐγάζεις φιλοσίων τοὺς δήμους·
χαῖρε, ὅτι φωτίζεις μοναζόντων τὰ στίφη.
Χαῖρε, δι᾿ οὗ ἡ πλάνη κατῄσχυνται·
χαῖρε, δι᾿ οὗ ἡ χάρις βραβεύεται.
Χαῖρε, πιστῶν εἰσακούων δεήσεις·
χαῖρε, ἡμῶν ἐκπληρῶν τὰς αἰτήσεις.
Χαίροις, Πάτερ Μελέτιε.

Ω῏ Μελέτιε Πάτερ, μοναζόντων ἀκρότης, Μονῆς τῆς Ὑψενῆς ὁ δομήτωρ (ἐκ γ΄) τὴν τῶν ὕμνων ταύτην προσφοράν, ὡς εὐμενὴς ἱκετεύομεν πρόσδεξαι, καὶ ἐκ παντοίων πειρασμῶν, ῥῦσαι τοὺς τῷ Θεῷ βοῶντας· Ἀλληλούϊα.

Καὶ πάλιν τὸ Κοντάκιον.

Δίστιχον.
Κύριλλος Μελέτιε χαῖρέ σοι κράζει,
῝Ον εὐχαῖς σου λύτρωσαι πάσης ἀνάγκης.

Όσιος Μελέτιος ο εν Υψενή


Βιογραφία
Ο Όσιος και θεοφόρος Πατήρ ημών Μελέτιος, γεννήθηκε περί τα τέλη του 18ου αιώνα μ.Χ. στο χωριό Λάρδος της Ρόδου και ονομάστηκε κατά το άγιο Βάπτισμα Εμμανουήλ. Οι ευσεβείς γονείς του Νικόλαος και Σταματία τον ανέθρεψαν κατά την αποστολική ρήση «ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίο» και εμφύτευσαν στην ψυχή του την αγάπη προς τον Θεό και τις παραδόσεις του ευσεβούς ημών Γένους. Από τη βρεφική ηλικία φαινόταν ότι ήταν «σκεῦος ἐκλογῆς» αφού αρνούνταν να θηλάσει το μητρικό γάλα κατά τις νηστίσιμες ημέρες της Τετάρτης και Παρασκευής. Αργότερα, όταν μεγάλωσε, μοίραζε αγαθά από την πατρική αποθήκη στους φτωχούς χωρίς αυτά να ελαττώνονται, γεγονός που προκάλεσε την έκπληξη των γονέων του, που τον είχαν προηγουμένως επιτιμήσει.

Από τον εφημέριο της γενέτειράς του διδάχθηκε ανάγνωση και γραφή και επιδόθηκε με ζήλο στη μελέτη των βίων των Αγίων της Εκκλησίας, τους αγώνες των οποίων προσπαθούσε να μιμηθεί σχολάζοντας στην αγρυπνία, την προσευχή και τη νηστεία. Μέσα στην ψυχή του άναψε ο θείος πόθος και προτιμούσε να αποσύρεται στο δάσος για να προσεύχεται απερίσπαστος στον Θεό, με θερμά δάκρυα, ολονύκτιες δεήσεις και γονυκλισίες. Ο συνήθης τόπος που αποσυρόταν ήταν ένα σπήλαιο στην περιοχή της ερειπωμένης τότε αρχαίας Μονής της Υπεραγίας Θεοτόκου του Ύψους.

Κάποια νύκτα ενώ βρισκόταν κοντά στη Μονή προσευχόμενος παρατήρησε στήλη υπέρλαμπρου φωτός να κατέρχεται από τον ουρανό και να στέκεται πάνω από ένα αιωνόβιο δένδρο ελιάς. Απόρησε βλέποντας το παράδοξο θέαμα, πλησίασε στο μέρος εκείνο που υποδείκνυε το ουράνιο φως και βρήκε μία παλαιά Εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Γονάτισε με δέος, την σήκωσε στα χέρια του και την ασπάστηκε με πνευματική χαρά και αγαλλίαση ψάλλοντας ύμνους δοξολογίας στον Θεό και άσματα ευγνωμοσύνης στη Θεομήτορα για τη θαυμαστή ευδοκία της χάριτός της.

Μία από τις επόμενες νύκτες του εμφανίστηκε σε όραμα η Μητέρα του Κυρίου λέγοντάς του να ανεγείρει στον τόπο της ευρέσεως ιερό Ναό επ' ονόματί της και να ανοικοδομήσει την κατεστραμμένη Μονή. Παράλληλα του υπέδειξε το μέρος όπου θα έπρεπε να σκάψει για να εξασφαλίσει το ποσό που απαιτούσε η οικοδομή. Ο Όσιος υπάκουσε και σκάβοντας εκεί που του υπέδειξε η Θεοτόκος ανακάλυψε κάποιο κρυμμένο θησαυρό. Έχοντας τη βεβαιότητα της παρουσίας της χάριτος της Θεομήτορος εξασφάλισε την απαιτούμενη άδεια από τις τουρκικές αρχές, οικοδόμησε τον ιερό Ναό και γύρω απ' αυτόν κελλιά. Έλαβε το αγγελικό Σχήμα, μετονομάστηκε Μελέτιος και εγκαταστάθηκε εκεί αγωνιζόμενος με υπερβάλλοντα ζήλο τον καλό αγώνα της μοναχικής πολιτείας.

Για την υπερβάλλουσα αρετή του και την καθαρότητα της πολιτείας του ο Αρχιερεύς του τόπου τον χειροτόνησε Διάκονο και Πρεσβύτερο, του ανέθεσε το διακόνημα της πνευματικής πατρότητας και τον εγκατέστησε Ηγούμενο της επανιδρυθείσας Μονής. Η φήμη του ξαπλώθηκε σε όλο το νησί και πολλοί τον επισκέπτονταν για να εξομολογηθούν τις αμαρτίες τους και να ακούσουν τις πνευματικές νουθεσίες του. Συχνά επισκεπτόταν ο ίδιος τα χωριά του νησιού για να λειτουργήσει, να εξομολογήσει τους κατοίκους, να τους στερεώσει στην αληθινή πίστη και στα έργα της ευσεβείας και να ενισχύσει το φρόνημά τους στις δοκιμασίες που υφίσταντο λόγω της δουλείας. Έχοντας χάρη από τον Θεό με την προσευχή του θεράπευσε ασθενείς και ελευθέρωσε πολλούς δαιμονιζομένους από την επήρεια των ακαθάρτων πνευμάτων. Είχε στο έπακρον την αρετή της ελεημοσύνης και κανείς απ' όσους ερχόταν και ζητούσε την αρωγή του δεν έφευγε χωρίς να λάβει τα αναγκαία. Φιλοξενούσε με αβραμιαία διάθεση τους επισκέπτες και δεχόταν στη Μονή τους καταδιωκομένους από τους οθωμανούς προσφέροντάς τους αντίληψη και προστασία. Προέτρεπε με σθένος τους Χριστιανούς να μένουν σταθεροί στην πίστη των πατέρων τους και να ζουν σύμφωνα με τον λόγο του Θεού.

Ιδιαίτερα επέμενε ο μακάριος να διδάσκει τις Χριστιανές γυναίκες να αποφεύγουν τις σαρκικές σχέσεις με τους αλλοθρήσκους και να μη συνάπτουν γάμους με αυτούς. Οι διδαχές του ενοχλούσαν τους οθωμανούς, οι οποίοι έψαχναν ευκαιρία να τον δολοφονήσουν. Αφορμή για να εκτελέσουν τα ασεβή σχέδιά τους στάθηκε η περίπτωση της αδελφής ενός Επιτρόπου της εκκλησίας της Λάρδου, η οποία είχε άνομες σχέσεις με τους οθωμανούς ζαπτιέδες της Λίνδου. Ο Όσιος, όταν το πληροφορήθηκε, συνέστησε στον αδελφό της να την παροτρύνει να σταματήσει τα αμαρτωλά έργα της. Το ίδιο έκαναν και οι δημογέροντες του χωριού. Οι συστάσεις τους έγιναν γνωστές στους οθωμανούς και προκάλεσαν την οργή τους. Πήγαν νύκτα στη Λάρδο, δολοφόνησαν δύο δημογέροντες και έπειτα πήραν τον δρόμο προς τη Μονή για να σκοτώσουν και τον Όσιο. Απέτυχαν όμως του σκοπού τους, γιατί αυτός είχε πληροφορηθεί τα σχέδιά τους και είχε αποχωρήσει έγκαιρα από το Μοναστήρι.

Έχοντας πόθο για ησυχαστική ζωή ο Όσιος αποσυρόταν συχνά σε ένα κοντινό σπήλαιο, την ύπαρξη του οποίου δεν γνώριζαν οι αλλόθρησκοι. Επιστρέφοντας κάποια ημέρα στη Μονή ένας τούρκος, ονόματι Αλής, είδε να τον συνοδεύει κάποια ωραία γυναίκα και έκανε πονηρές σκέψεις γι' αυτόν. Τον ακολούθησε και τον είδε να εισέρχεται στον Ναό μαζί με την γυναίκα. Μετά από λίγο εισήλθε και αυτός αλλά μέσα υπήρχε μόνο ο Όσιος προσευχόμενος. Άρχισε να τρέμει και τα μέλη του παράλυσαν. Κατάλαβε ότι η γυναίκα ήταν η Θεοτόκος και έπεσε στα πόδια του ζητώντας συγχώρηση για τον πονηρό λογισμό του. Ο Όσιος τον θεράπευσε και εκείνος από ευγνωμοσύνη αφιέρωσε στην εικόνα της Παναγίας το μέχρι σήμερα σωζόμενο χρυσό περιλαίμιο. Άλλοτε πάλι ο Όσιος βρισκόταν στη Λάρδο και θέλησε να επιστρέψει στη Μονή μέσα στη νύκτα. Το ποτάμι είχε πλημμυρίσει και η διάβαση ήταν αδύνατη. Αυτός όμως δεν επέστρεψε, έκανε το σημείο του Σταυρού πάνω στα νερά, πέρασε με θαυμαστό τρόπο χωρίς να βραχεί και συνέχισε το δρόμο του, ο οποίος φωτιζόταν από ένα ουράνιο φως που κινούνταν μπροστά του καθώς πεζοπορούσε, όπως μαρτύρησαν κάποιοι βοσκοί που έγιναν αυτόπτες του παραδόξου πράγματος.

Ο Θεός επέτρεψε ο Όσιος στα τέλη της επιγείου ζωής του να δοκιμαστεί και να επαληθευτεί στο πρόσωπό του το ψαλμικό «Κύριε ἐδοκίμασάς με, καὶ ἔγνως με». Ένας Τούρκος διέφθειρε και κατέστησε έγκυο μία Χριστιανή από τη Λάρδο, ονόματι Πελαγία, η οποία έπασχε από νοητική στέρηση. Όταν έγινε γνωστή η εγκυμοσύνη της, οι τούρκοι την ανάγκασαν να υποδείξει τον Όσιο ως πατέρα του κυοφορουμένου βρέφους. Τον κατήγγειλαν στον Μητροπολίτη Ρόδου, ο οποίος τον κάλεσε σε απολογία. Ο μακάριος Μελέτιος, που βρισκόταν ήδη σε προχωρημένη ηλικία, δεν μπόρεσε να αντέξει τις αιτιάσεις και εξέπνευσε μπροστά στα πόδια του Αρχιερέως. Η συκοφαντία όμως αποκαλύφθηκε όταν θέλησαν να ετοιμάσουν για την ταφή το σώμά του και ο Αρχιερεύς έδωσε εντολή να κηδευθεί το εξαϋλωμένο από τους αγώνες της εγκρατείας σκήνωμά του στον περίβολο του Μητροπολιτικού Ναού των Εισοδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου. Όταν αργότερα ανοίχθηκε ο τάφος του βρέθηκαν ευωδιάζοντα τα λείψανά του εις μαρτύριον της αγιότητάς του. Σήμερα στην Ιερά Μονή της Υψενής φυλάσσεται η τιμία κάρα και μικρό μέρος των τιμίων λειψάνων του.

Ο Όσιος έλαβε από τον Θεό τη χάρη να ενεργεί θαύματα σε όσους με πίστη τον επικαλούνται και ζητούν την αντίληψη και προστασία του. Πολλές φορές έχει παρουσιαστεί σε ασθενείς δηλώνοντας το όνομά του και θεραπεύοντάς τους από ασθένειες. Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία ευσεβούς Χριστιανού από την Αρχάγγελο ο οποίος τον συνάντησε καθ' οδόν έξω από το χωριό Πυλώνα, και τον μετέφερε με το αυτοκίνητό του μέχρι έξω από την Λάρδο, στη διασταύρωση του δρόμου που οδηγεί στο Μοναστήρι. Όταν ήλθε στη Μονή και προσκύνησε την Εικόνα του κατάλαβε ποιός ήταν ο ηλικιωμένος Κληρικός τον οποίο είχε συναντήσει και έφυγε διακηρύσσοντας παντού τη θαυμαστή εμφάνεια του Οσίου.

Στην αγιοκατάταξη του Οσίου Μελετίου προχώρησε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατά την συνεδρίαση της 27ης Νοεμβρίου 2013 μ.Χ., υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.




Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τὸν φωστῆρα τῆς Λάρδου, Ῥοδονήσου τὸ καύχημα, καὶ τῆς Ὑψενῆς τοῦ σεμνείου, θεοφόρον δομήτορα, Μελέτιον τιμήσωμεν πιστοί, ὡς σκεῦος οὐρανίων ἀρετῶν· πρυτανεύει γὰρ θαυμάτων τὰς δωρεάς, τοῖς πόθῳ ἀναβοῶσι· Δόξα τῷ σέ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.

Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ΄. Τῇ Ὑπερμάχῳ.
῾Ως βιοτῆς ἀσκητικῆς ῥόδον μυρίπνοον, καὶ ἀρετῶν θεοειδῶν σκεῦος πολύτιμον, εὐφημοῦμέν σε Μελέτιε γηθοσύνως. Ἀλλ᾿ ὡς ἔχων παῤῥησίαν πρὸς τὸν Κύριον, ἐκ παντοίων συμφορῶν ἡμᾶς διάσωσον, τοὺς βοῶντάς σοι· Χαίροις Πάτερ ἰσάγγελε.

Κάθισμα
Ἦχος δ΄. Ταχὺ προκατάλαβε.
Νεκρώσας τὸ φρόνημα, ἀσκητικῶς τῆς σαρκός, ἐκτήσω ἀκέραιον, τὸ ὀπτικὸν τῆς ψυχῆς, θεόφρον Μελέτιε. Ὅθεν νῦν τοῦ Δεσπότου, κατοπτεύων τὴν δόξαν, πρέσβευε ὑπὲρ πάντων, τῶν πιστῶς σε τιμώντων, καὶ ὕμνοις ἐκτελούντων τὴν σήν, ἁγίαν πανήγυριν.

Ὁ Οἶκος
῎Ανθρωπος ἀγγελόφρων, ἐπὶ γῆς ἀνεφάνης, τὸν βίον τῶν Ἀγγέλων ζηλώσας· διὸ ἀγγελικαῖς ὁμιλῶν, χοροστασίαις νῦν Πάτερ Μελέτιε, τὸν Κύριον ἱκέτευε, ὑπὲρ τῶν πόθῳ σοι βοώντων·

Χαῖρε, τὸ κρῖνον τῆς ἡσυχίας·
χαῖρε, τὸ ἄνθος τῆς ἐγκρατείας.
Χαῖρε, τὸ τῆς Λάρδου οὐράνιον βλάστημα·
χαῖρε, τὸ τῆς Ῥόδου περίβλεπτον καύχημα.
Χαῖρε, τίμιον παράδειγμα μοναζόντων εὐσεβῶν·
χαῖρε, ἅγιον ὑπόδειγμα πρεσβυτέρων εὐλαβῶν.
Χαῖρε, ὅσιος κτίτωρ Ὑψενῆς τοῦ σεμνείου·
χαῖρε, ἔνθεος κῆρυξ οὐρανόφρονος βίου.
Χαῖρε, χαρίτων σκεῦος πολύτιμον·
χαῖρε, θαυμάτων κρήνη θεόβρυτος.
Χαῖρε, πιστῶν μυστικὴ δᾳδουχία·
χαῖρε, ἡμῶν κραταιὰ προστασία.
Χαίροις, Πάτερ ἰσάγγελε.

Μεγαλυνάριον
Χαίροις τῶν Ὁσίων ὁ μιμητής, καὶ ζωῆς ἁγίας, ὁ θεόπνους ὑφηγητής· χαίροις Θεοτόκου, ὁ γνήσιος θεράπων, Μελέτιε θεόφρον, Ἀγγέλων σύσκηνε.