Wednesday, August 31, 2016

Ο θυμός καθ’ εαυτόν είναι φυσικός. Όπως τα νεύρα στο σώμα. ( Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής )


 
«Ο θυμός καθ’ εαυτόν είναι φυσικός. Όπως τα νεύρα στο σώμα. Είναι και αυτός νεύρον ψυχής και οφείλει να τον μεταχειρίζεται ο καθείς εναντίον των δαιμόνων, ανθρώπων αιρετικών, και παντός κωλύοντος από την όδόν του Θεού.


Εάν δε θυμώνεις κατά των ομοψύχων αδελφών ή, εκτός εαυτού γενόμενος, χαλάς τα έργα των χειρών σου, γίνωσκε ότι κενοδοξίαν νοσείς και κάμνεις παράχρησιν του νεύρου της ψυχής.
Απαλλάττεσαι δε διά της αγάπης προς πάντας και αληθούς ταπεινώσεως.
Διά τούτο όταν σοι έλθει θυμός κλείσε το στόμα σου δυνατά και μη ομιλήσεις εις τον υβρίζοντα ή ατιμάζοντα ή ελέγχοντα ή πολυειδώς σε πειράζοντα άνευ λόγου.
Ο άνθρωπος είναι πλασμένος ήμερος και λογικός και επομένως ο θυμός δεν αρμόζει ουδέποτε εις την φύσιν του, ενώ με την αγάπην πάντοτε ευδοκιμεί και υποτάσσεται. Με το καλό και με την αγάπην μπορείς να κάμεις πολλούς να ημερέψουν και αν κανείς είναι καλοπροαίρετος, τον κάμνεις ογλήγορα να συμμορφωθεί, να γένη Άγγελος Θεού».
«Μη ζητήσεις ποτέ σου να ευρείς το δίκαιον, διότι τότε έχεις το άδικον. Αλλά μάθε να υπομένεις ανδρείως τους πειρασμούς, οιουσδήποτε και αν επιτρέψει ο Κύριος. Χωρίς πολλές δικαιολογίες να λέγεις «Ευλόγησον»! Και χωρίς να σφάλλεις να μετανοείς ότι έσφαλες. Εν επιγνώσει ψυχής και όχι απ’ έξω, δι΄ έπαινον, να λέγεις πως έσφαλες και μέσα να κατακρίνεις.
Μη ζητάς εις τις θλίψεις σου παράκληση από τους ανθρώπους, διά να παρακληθείς από τον Θεόν. Μη νομίζεις ανάπαυσιν οπόταν ομιλήσεις, εάν ζητήσεις να ευρείς το δίκαιον. Το δίκαιον είναι να υπομείνεις ανδρείως τον επερχόμενον πειρασμόν διά να βγης νικητής καν έπταισες ή δεν έπταισες. Ει δε και λέγεις «μα διατί;» μάχεσαι τον Θεόν, τον αποστείλαντα λυπηρά διά την εμπαθή σου κατάσταση».
 

Πηγή: Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστού-διδασκαλίες, «Έκφρασις Μοναχικής εμπειρίας»,
εκδ. Ι. Μ. Φιλοθέου -Αγ. Όρος

Saturday, August 27, 2016

Από το θάνατο ανοίγουν για τον καθένα οι πύλες της αιωνιότητας, ο δρόμος για την αιώνια μακαριότητα ή την αιώνια δυστυχία. ( Αγιος Τύχων Ζαντόνσκ )

 Η σκέψη του θανάτου είναι ικανή να παρακινήσει τον αμαρτωλό σε μετάνοια. Μας είναι και γνωστός και άγνωστος ο θάνατος. Γνωστός, γιατί ξέρουμε ότι όλοι θα πεθάνουμε. Άγνωστος, γιατί δεν ξέρουμε πότε, πού και πώς θα πεθάνουμε.

Όσο περισσότερο ζούμε, τόσο περισσότερο μικραίνει η ζωή μας, τόσο λιγοστεύουν οι μέρες μας και πλησιάζουμε στο θάνατο.


Είμαστε πιο κοντά του σήμερα απ΄ό,τι χθές, αυτή την ώρα απ΄ό,τι την προηγούμενη. Ο θάνατος βαδίζει αόρατος πίσω απ΄τον καθένα και τον αρπάζει τότε που δεν το υποπτεύεται. Εντούτοις, σχεδόν όλοι οι άνθρωποι - και μάλιστα οι υγιείς και οι δυνατοί - κάνουν τις ακόλουθες σκέψεις για τον ευατό τους:

- Εγώ θα ζήσω ακόμη αρκετά. Είναι πολύ μακριά το τέλος μου. Θα μαζέψω πλούτη και θα ευφραίνομαι. Μα ορμάει ξαφνικά εναντίον τους ο θάνατος και σβήνουν τα όνειρα και οι επιθυμίες. Και πεθαίνει γρήγορα εκείνος που έταξε στον εαυτό του μακροζωία. Και αφήνει τ΄αγαθά του και το σώμα του στον κόσμο εκείνος που ήθελε να συγκεντρώνει πλούτη. Άγνωστο λοιπόν μας είναι το τέλος, χριστιανοί.

Ο φιλάνθρωπος Θεός, που φροντίζει για το καλό μας, τα καθόρισε έτσι, ώστε να είμαστε πάντα έτοιμοι και να καταφεύγουμε στην ειλικρινή μετάνοια. Με ό,τι θα φύγει ο άνθρωπος από δω, μ΄αυτό και θα παρουσιαστεί μπροστά στο κριτήριο του Χριστού.

Αδελφοί, ας συλλογιστούμε προσεκτικά αυτά τα λόγια κι ας μετανοήσουμε, για να μην ταξιδέψουμε προς την αιωνιότητα με τις αμαρτίες μας και εμφανιστούμε μ΄αυτές σ΄εκείνο το δικαστήριο. Ο φιλεύσπλαχνος Θεός μας υποσχέθηκε το έλεός Του, δεν μας υποσχέθηκε όμως ότι θα ζούμε το επόμενο πρωί. Και τούτο, για να είμαστε προσεκτικοί, και όταν ξυπνάμε, να θυμόμαστε το θάνατό μας, να διορθώνουμε τον εαυτό μας, να ετοιμαζόμαστε για την έξοδό μας, ώστε να έχουμε μακάριο τέλος. Είναι φοβερή η ώρα του θανάτου.

Όλοι οι άγιοι τη σκέφτονταν κι έκλαιγαν, ικετεύοντας τον φιλάνθρωπο Θεό να τους ελεήσει εκείνη την ώρα. Εκπληκτικό! Να κλαίνε οι άγιοι στη σκέψη του θανάτου, και οι αμαρτωλοί ωστόσο να μη συγκινούνται, αν και καθημερινά κάποιον βλέπουν να πεθαίνει. Φτωχοί αμαρτωλοί! Γιατί κοιμόμαστε, ενώ ο διάβολος σαν κλέφτης αρπάζει τη σωτηρία μας; Ας γράψουμε στη μνήμη μας την ώρα του θανάτου και ας είμαστε έτοιμοι. Απ΄αυτήν θα εξαρτηθεί, αν ο άνθρωπος θα είναι αιώνια ευτυχισμένος ή αιώνια δυστυχισμένος.

Από το θάνατο ανοίγουν για τον καθένα οι πύλες της αιωνιότητας, ο δρόμος για την αιώνια μακαριότητα ή την αιώνια δυστυχία. Απ΄αυτόν τον σταθμό αρχίζει ο άνθρωπος να ζει ή να πεθαίνει αιώνια. Πού βρίσκονται τώρα όσοι έζησαν πρίν από μας και πέρασαν τη ζωή τους αμετανόητα, με κραιπάλες και ηδονές; Έφυγαν απ΄αυτόν τον κόσμο, αφήνοντας εδώ όλες τους τις χαρές. Οδηγήθηκαν καθένας στον τόπο του, περιμένοντας την τελευταία Κρίση, οπότε θα λάβουν την αμοιβή των έργων τους.

Γι΄αυτό εφόσον δεν ήρθε ακόμα για μας εκείνη η ώρα, ας στραφούμε ολόψυχα προς το Θεό μας με την πίστη και τη μετάνοια, ώστε να κερδίσουμε την αιωνιότητα. Αγαπητέ χριστιανέ! Ο θάνατος μας ακολουθεί βήμα προς βήμα χωρίς να τον βλέπουμε, και το τέλος φτάνει τότε που δεν το περιμένουμε. Γι΄αυτό να βρίσκεσαι συνέχεια σε κατάσταση μετάνοιας, έτοιμος παντού και πάντοτε για την αναχώρησή σου. Ο συνετός δούλος είναι πάντα άγρυπνος και περιμένει πότε θα τον καλέσει ο Κύριός του.

Αγρύπνα κι εσύ και περίμενε πότε θα σε καλέσει ο Κύριός σου, ο Χριστός. Να ζεις όπως θα ήθελες να σε βρει ο θάνατος. Να ζεις με ευσέβεια και να εργάζεσαι με φόβο και τρόμο για τη σωτηρία σου. Έτσι δεν θα στερηθείς την αιώνια σωτηρία, που μας δώρισε ο Κύριός μας με το αίμα Του και το θάνατό Του. Έτσι θα τελειώσεις τη ζωή σου χριστιανικά. Και είναι πραγματικά μακάριοι οι νεκροί εκείνοι πού πεθαίνουν πιστοί στον Κύριο και ενωμένοι μαζί Του".

Ο θάνατος (Αγ. Τύχων, αρχιεπ. Βορονέζ και Ζαντόνσκ)

Tuesday, August 23, 2016

Λόγος για την μετάνοια και την κρίση και τον χωρισμό της ψυχής και του σώματος ( Οσίου Εφραίμ του Σύρου )



Αγαπητοί, ποια ωφέλεια βρήκαμε σ' αυτή τη μάταια ζωή; Αλίμονο! Είναι μακάριος αυτός που βρήκε παρρησία κατά την ώρα του χωρισμού, όταν χωρίζεται η ψυχή από το σώμα της˙ διότι έρ­χονται οι Άγγελοι να πάρουν την ψυχή και να την χωρίσουν από το σώμα, για να την παρουσιάσουν στο φοβερό βήμα και στο φρικτό δι­καστήριο.

Μεγάλος φόβος, αδελφοί, θα μας κυριεύσει την ώρα του θανά­του, όταν η ψυχή χωρίζεται από το σώμα με φόβο και οδύνες. Διότι την ώρα του χωρισμού στέκονται μπροστά στην ψυχή τα έργα της, όσα έκανε τη νύχτα και τη μέρα, καλά και κακά, και οι Άγγελοι σπεύδουν βιαστικά να την βγάλουν έξω από το σώμα˙ αλλά η ψυχή παρατηρώντας τα έργα της δειλιάζει να βγει. Η ψυχή μάλιστα του αμαρτωλού με φόβο χωρίζεται από το σώμα και με τρόμο αναχωρεί για να παρουσιασθεί στον αθάνατο Βασιλιά˙ και καθώς αναγκάζεται να βγει από το σώμα, βλέποντας τα έργα της, λέει σ' αυτά με φόβο˙ «Δώστε μου προθεσμία μια ώρα, να βγω». Απαντούν σ' αυτή τα έργα της· «Εσύ μας έκανες· γι’ αυτό ας πάμε εμείς στον Θεό μαζί μ' εσένα».

Ας μισήσουμε, αδελφοί, αυτή τη μάταια ζωή, και ας ποθήσου­με μόνο τον Χριστό, τον άγιο. Δεν ξέρουμε, αδελφοί, σε ποια ώρα θα συμβεί ο θάνατός μας. Κανείς από μας δε γνωρίζει την ώρα ή τη μέρα του χωρισμού. Ξαφνικά μάλιστα, καθώς εμείς βαδίζουμε και χαιρόμαστε αμέριμνα τις απολαύσεις στη γη, έρχεται το πρόσταγμα να πάρουν την ψυχή από το σώμα˙ και αναχωρεί ο αμαρτωλός απ’ αυτό τον κόσμο τη μέρα που δεν το περιμένει, ενώ η ψυχή του είναι γεμάτη αμαρτίες και δεν έχει παρρησία. Γι’ αυτό παρακαλώ, αδελ­φοί, ας γίνουμε ελεύθεροι και ας μη διατηρούμε τη δουλεία αυτής της ματαίας ζωής. Ας δώσουμε φτερά στην ψυχή μας, για να πετά­ει καθημερινά προς τον Θεό, μακριά από τις παγίδες και τα σκάνδα­λα. Ο Πονηρός κρύβει συνεχώς τις παγίδες του μπροστά στην ψυχή μας, ώστε, αφού πρώτα την σκανδαλίσει, να την παρασύρει με τις παγίδες του στην αιώνια κόλαση.

Βαδίζουμε ανάμεσα στα σκάνδαλα και στις παγίδες, αγαπητοί˙ ας προσευχόμαστε να μην πέσουμε σ' αυτές. Είναι γεμάτες γλυκύτη­τα οι παγίδες του θανάτου. Ας μη δεθεί η ψυχή μας στη γλυκύτητά τους. Η γλυκύτητα των παγίδων του θανάτου είναι η μέριμνα για τα γήινα πράγματα και για τα χρήματα και τους λογισμούς και τις πονηρές πράξεις. Μη γλυκαθείς εσύ, αδελφέ, με τη γλυκύτητα της παγίδας του θανάτου. Μη χαλαρώσεις τον εαυτό σου, ούτε να παρα­δοθείς στη μελέτη των πονηρών λογισμών. Αν ο ρυπαρός λογισμός βρει είσοδο να μπει μέσα στην ψυχή σου, την κάνει να νιώσει γλυκύ­τητα με την πονηρή μελέτη, για να την θανατώσει, και γίνεται ο πονηρός λογισμός σαν μια παγίδα μέσα στην ψυχή, αν συμβεί να μη διωχθεί με την προσευχή και τα δάκρυα, με την εγκράτεια και την αγρυπνία. Γίνε συνεχώς ελεύθερος από όλα τα γήινα πράγματα, για να γλυτώσεις από τις παγίδες και τους λογισμούς και τις πονηρές πράξεις. Μη χαλαρώσεις τον εαυτό σου ούτε στιγμή στη μελέτη τού πονηρού λογισμού. Ας μην παρατείνει ο πονηρός λογισμός την πα­ραμονή του στην ψυχή σου, αδελφέ. Να καταφεύγεις πάντοτε στον Θεό με προσευχή και νηστεία και δάκρυα, για να γλυτώσεις από όλες τις παγίδες και τα σκάνδαλα και τα πάθη.

Μη νομίσεις, αδελφέ, ότι πρόκειται να ζήσεις πολύ χρόνο επά­νω στη γη, και χαλαρώσεις τον εαυτό σου στη μελέτη των πονηρών λογισμών και πράξεων, και έρθει ξαφνικά η προσταγή του Κυρίου και σε βρει να αμαρτάνεις χωρίς να έχεις πια καιρό μετάνοιας, ούτε επίσης συγχώρηση. Και τι θα πεις κατά την ώρα του χωρισμού, αδελφέ; Διότι συμβαίνει να μη σου επιτρέπει η προσταγή του Κυρίου να παραμείνεις ούτε στιγμή επάνω στη γη. Πολλοί είναι που νομί­ζουν ότι πρόκειται να ζήσουν πολύ χρόνο στη γη, αλλά ήρθε ξαφνι­κά ο θάνατος, έθαψε τη μάταια προσδοκία. Ήρθε ξαφνικά ο θάνατος και βρήκε τον άνθρωπο, τον αμαρτωλό και πλούσιο, που λογάριαζε να ζήσει πολλά χρόνια με άνεση στη γη, να μετρά με τα δάχτυλα τα κεφάλαια και τους τόκους, και να διαιρεί με τη σκέψη τα άφθονα πλούτη του και να τα αναλογεί σε πολλά χρόνια. Ήρθε ξαφνικά ο θάνατος και σε μια στιγμή εξαφάνισε συγχρόνως όλο τον υπολογι­σμό και τον πλούτο και τη μέριμνα του μάταιου λογισμού. Ήρθε επίσης ο θάνατος και βρήκε τον δίκαιο και όσιο άνθρωπο να μαζεύει τον πλούτο των ουρανών με την προσευχή και τη νηστεία.

Να έχεις πάντοτε μπροστά στα μάτια σου το θάνατο, αδελφέ μου, και να μη φοβάσαι το χωρισμό από το σώμα σου. Έτσι να προσμένεις και συ πάντοτε, σαν συνετός και πνευματικός άνθρωπος, καθημερινά το θάνατο και την παρουσία σου στο βήμα του Κυρίου.

Ετοίμασε κάθε μέρα το λυχνάρι σου, σαν φρόνιμος και πρόθυμος άνθρωπος˙ πρόσεξέ το κάθε ώρα, με δάκρυα και προσευχές. Όσο χρονικό διάστημα, αδελφέ, είσαι ελεύθερος, βιάσου. Διότι έρχεται ο καιρός, γεμάτος δειλία και φόβο και θόρυβο, ο οποίος εξαιτίας της σύγχυσής του δεν επιτρέπει να συλλογίζεσαι αυτά που είναι ανώτερα.

Προσέχετε, αγαπητοί μου, πώς αναπτύσσονται όλα τα πονηρά και πώς προοδεύουν κάθε μέρα τα κακά και πώς προχωρεί η πονη­ρία. Αυτά περιμένουν τη σύγχυση που έρχεται, και τη μεγάλη θλί­ψη που πρόκειται να έρθει σε όλα τα πέρατα της γης. Από τις αμαρτίες μας και από τη χαυνότητά μας προχωρούν τα πονηρά. Ας γίνουμε άγρυπνοι κάθε μέρα, φιλόθεοι πολεμιστές˙ ας νικήσουμε στον πόλεμο του Εχθρού, φιλόχριστοι˙ας διδαχθούμε τις συνήθειες τού πολέμου˙ διότι είναι αόρατος. Συνήθειες αυτού τού πολέμου είναι πάντοτε η απαλλαγή από τα γήινα πράγματα. Αν έχεις μπρο­στά στα μάτια σου κάθε μέρα το θάνατο, δε θα αμαρτάνεις. Αν απαλλαγείς από τα γήινα πράγματα, δε θα νικηθείς στον πόλεμο. Αν μισήσεις τα γήινα, καταφρονώντας τα προσωρινά, θα μπορέσεις να πάρεις, σαν γενναίος πολεμιστής, το βραβείο της νίκης. Επειδή δηλαδή τα γήινα έλκουν τον άνθρωπο κάτω, προς τον εαυτό τους, γι' αυτό και τα πάθη σκοτίζουν στον πόλεμο τα μάτια της καρδίας.

Γι’ αυτό το λόγο μας πολεμά και μας νικά ο Πονηρός, επειδή είμα­στε γεμάτοι από γήινα και υπηρετούμε σαν δούλοι τα πάθη των γήι­νων μερίμνων διότι όλοι μας, χωρίς εξαίρεση, αγαπούμε τα γήινα, αδελφοί, και ο νους μας είναι καρφωμένος στη γη εξαιτίας της χα­λαρότητάς μας. Η μέρα τελειώνει πια και ο χρόνος μας πλησίασε προς το βράδυ, αλλά εμείς, αγαπητοί, εξαιτίας της απιστίας μας νο­μίζουμε ότι είναι πρωί.

Ας φοβηθούμε, αγαπητοί. Είναι ενδέκατη ώρα της μέρας, και το μάκρος του δρόμου είναι μεγάλο. Ας φροντίσουμε να βρεθούμε στο σταθμό μας. Ας γίνουμε άγρυπνοι και ας φυλάξουμε τους εαυ­τούς μας από τον ύπνο, όπως οι άυπνοι. Δε γνωρίζουμε ποια ώρα θα έρθει ο Δεσπότης. Ας ελαφρύνουμε τους εαυτούς μας από το βά­ρος των γήινων πραγμάτων. «Μη μεριμνάτε εντελώς», είπε ο Κύ­ριος. Το να αγαπάμε όλους παραγγέλλει σ' εμάς ο Θεός, εμείς όμως μάλλον διώξαμε την αγάπη, και αυτή έφυγε από τη γη. Δε βρίσκεις επάνω στη γη την αγάπη τέλεια, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Από όλους διώχθηκε˙ από όλους μισήθηκε η αγάπη˙ πε­ρισσότερο βασιλεύει ο φθόνος˙ οι φιλονικίες και οι συγχύσεις επάνω στη γη πληθύνουν οι αδικίες κάλυψαν όλους, χωρίς εξαίρεση˙ ο κα­θένας ζητά με πόθο τα γήινα και καταφρονεί τα ουράνια˙ ποθεί τα προσωρινά, και κανείς δεν αγαπά τα μέλλοντα.

Ποθείς να είσαι ουράνιος; Μη ζητάς αυτά που είναι επάνω στη γη, αλλά μίσησέ τα και δείξε αποστροφή και αγωνίσου, ως τέλειος, και πόθησε, ως τέλειος, τη βασιλεία των ουρανών. Μη συλλογίζεσαι λέγοντας˙ «Είναι πολύς ο χρόνος της ασκήσεως και βαρύς, και εγώ, είμαι αμελής και αδύνατος και δεν μπορώ να αγωνισθώ». Άκουσε με προσοχή τα λόγια της ωραίας και καλής συμβουλής˙ μάθε καλά τι σου λέω, φιλόχριστε αδελφέ. Αν θελήσεις να αναχωρήσεις σε άλλη μακρινή χώρα, δεν μπορείς να διανύσεις την απόσταση όλου του δρόμου σε μια ώρα, αλλά υπολογίζοντας το περπάτημα σου καθη­μερινά κάνεις στάση και αναχωρείς, και μετά από καιρό και κόπο φθάνεις στη χώρα που ζητάς.

Έτσι είναι η ουράνια βασιλεία και η τρυφή του παραδείσου. Ο καθένας φθάνει εκεί με νηστείες και εγ­κράτεια και αγρυπνίες και αγάπη. Αυτοί είναι οι δρόμοι που οδη­γούν στον ουρανό, προς τον Θεό. Μη φοβηθείς να βάλεις αρχή του κάλου δρόμου, που φέρνει στη ζωή. Να θέλεις μόνο να βαδίσεις στο δρόμο, και αν βρεθείς ολοπρόθυμος, αμέσως ο δρόμος γίνεται ίσιος μπροστά σου. Και βαδίζοντας με χαρά κάνεις στάσεις, τερπόμενος σ' αυτές· διότι δυναμώνουν τα βήματα της ψυχής σου στην κάθε στάση. Και για να μη βρεις δυσκολία στο δρόμο που οδηγεί στη ζωή, ο Κύ­ριος ο ίδιος έγινε δια μέσου του εαυτού του δρόμος της ζωής, για όσους θέλουν να αναχωρήσουν και να έρθουν με χαρά στον Πατέρα των φώτων.

Οσίου Εφραίμ του Σύρου ( ΕΡΓΑ ΤΟΜΟΣ 4ος )

Saturday, August 20, 2016

Ο πνευματικός μου και εγώ

«Επί τέλους η ευλογημένη ώρα ήρθε. Παρά τις πολλές μου αντιρρήσεις βρίσκομαι μπροστά στον πνευματικό. Δεν ξέρω πώς νιώθω. Οπωσδήποτε αμήχανα. Ένας κρύος ιδρώτας περιλούζει ολόκληρο το σώμα μου. Είπα να ζητήσω συγγνώμη και να φύγω. Σκέφτηκα όμως πως για να φθάσω εδώ έκανα μεγάλη προσπάθεια Δε θα γίνει του Σατανά, είπα.

Ο πνευματικός είδε την αμηχανία μου. Κατάλαβε. Μην ανησυχείς, παιδί μου, μου είπε. Εδώ που ήλθες θα ανακουφισθείς. Το φορτίο σου θα ελαφρώσει. Να θεωρείς τον εαυτό σου ευτυχή γι’ αυτή σου την απόφαση. Θα το διαπιστώσεις, άλλωστε, γι’ αυτό δε χρειάζεται να χρονοτριβούμε.

Πήρα θάρρος. Η μορφή του με ενέπνεε. Χωρίς να το καταλάβω δέθηκα μαζί του. Νόμισα προς στιγμή ότι γνωριζόμαστε χρόνια. Τον ένιωσα πιο κοντά από κάθε άλλο γνωστό και φίλο μου. Απ’ εκείνη τη στιγμή έγινε ο πατέρας μου. Τώρα, είπα, μπορώ να μιλήσω ελεύθερα. Η γλώσσα μου λύθηκε. Πήρα θάρρος. Πατέρα μου, είπα, πολύ καιρό ζητούσα αυτή τη στιγμή. Ο Θεός μου τη χάρισε.

Μιλήστε μου. Πέστε μου για το μυστήριο που λυτρώνει. Πέστε μου αν ο Θεός μπορεί να συγχωρήσει και τα δικά μου αμαρτήματα. Διαβεβαιώστε με ότι στο χώρο της Αγίας μας Εκκλησίας υπάρχει μια γωνιά και για μένα. Θέλω να λυτρωθώ. Βοηθήστε με. Θα κάνω αυτό που θα μου πείτε.

Ο πνευματικός κατάλαβε. Είχε μπροστά του ένα νέο άνθρωπο με πλήρη συναίσθηση. Μια ψυχή που ζητούσε τη λύτρωση. Ένα πρόβατο απολωλός.

Απολωλώς είναι ο κάθε άνθρωπος που ζει μακριά από τη Χάρη του Θεού. Είχε όμως κοντά του έναν άνθρωπο με πλήρη επίγνωση. Ήξερε τι έκανε και τι ήθελε. Δεν ήταν αυτά συγκινήσεις της στιγμής. Είχε την απόφαση να προσεγγίσει τον πνευματικό. Και τώρα ήρθε η ώρα της χάριτος. Μια ώρα που την εκμεταλλεύτηκε με τον καλύτερο τρόπο.

Και μετά απ’ αυτά ο πνευματικός άρχισε να ομιλεί. Μίλησε στη μετανιωμένη ψυχή για την αγάπη του Θεού. Είπε για τη χαρά του ουρανού κατά τη σημερινή αυτή ημέρα .«Χαρά έσται εν τω ουρανώ επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι» (Λουκ. 15, 7). Υπενθύμισε ότι ο Θεός συγχώρεσε το ληστή, την πόρνη, τον τελώνη, τον αρνητή μαθητή του. Είπε πολλά.

Και η μετανιωμένη ψυχή μου άκουγε. Δε μιλούσε. Άκουγε από τον πνευματικό ότι ο Θεός είναι οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος και αληθινός (Ψαλμ. 102) και ότι η αγκαλιά του Θεού είναι ανοικτή και περιμένει. Άκουγε σιωπηλά χύνοντας δάκρυα, πολλά δάκρυα.

Κατόπιν άρχισα συγκλονισμένος να εξαγορεύω τις αμαρτίες μου. Ήταν η σειρά του πνευματικού να ακούσει προσεκτικά. Τα λόγια πνίγονταν από τα δάκρυα. Τα δάκρυα της συντριβής. Τα δάκρυα της μετανοίας.

Τα δάκρυα αυτά έγιναν αφορμή να μου διηγηθεί ο πνευματικός την παρακάτω πολύ διδακτική ιστορία:
«Κάποτε ο Θεός έστειλε τον Άγγελο του εδώ κάτω στη γη με την εντολή να του φέρει ότι πολυτιμότερο εύρισκε. Και ο άγγελος βρέθηκε σε μια μάχη. Πήρε μια σταγόνα αίμα από το στρατιώτη που υπερασπιζόταν την πατρίδα του και την πίστη του και το μετέφερε στο Θεό Πατέρα. Και ο Θεός του είπε: είναι πράγματι πολύτιμο το αίμα που χύνει κανείς υπερασπίζοντας πίστη και πατρίδα. Αλλά δεν είναι αυτό που θέλω. Κατόπιν ο Άγγελος κατέβηκε στη γη και πλησίασε έναν τίμιο οικογενειάρχη που έσκαβε σ’ ένα αμπέλι, για να θρέψει τη φαμελιά του. Πήρε μια σταγόνα από τον ιδρώτα του και την πήγε στο Θεό. Και ο Κύριος του είπε: είναι ο ιδρώτας που χύνει κανείς για την οικογένειά του πολύτιμος, αλλά δεν είναι αυτό που θέλω. Πολλές φορές επανέλαβε ο άγγελος το ίδιο έργο φέρνοντας από τη γη ότι πολύτιμο, κατά τη γνώμη του, εύρισκε, χωρίς να ευαρεστήσει το Θεό.

Την τελευταία φορά βρέθηκε σε κάποια έρημο. Άκουσε αναστεναγμούς. Πλησίασε το βράχο. Βλέπει εκεί έναν ασκητή. Έκλαιγε με λυγμούς. Κατηγορούσε τον εαυτό του. Παίρνει τότε ένα δάκρυ και το μεταφέρει στο Θεό. Και ευαρεστήθηκε ο Κύριος. Ήταν αυτό που ζητούσε».

Όταν τελείωσε την ιστορία, μου είπε:
- Τα πολύτιμα δάκρυα που χύνεις είναι αυτά που θέλει ο Θεός. Όχι μόνο από σένα, αλλά και από μένα και από κάθε αμαρτωλό. Και, αφού διάβασε τη συγχωρητική ευχή, έφυγα, αφήνοντας στο εξομολογητάρι του πνευματικού τον «παλαιόν άνθρωπον» (Εφεσ. 4, 22).

Και ο πνευματικός συνέχισε το ιερό του έργο. Δε λησμόνησε όμως να βάλει μόνιμα στο κομβοσχοίνι του τη μετανιωμένη ψυχή που ο Θεός του εμπιστεύθηκε».

Saturday, August 13, 2016

Οι περισσότεροι ἄνθρωποι θέλουν νὰ κερδίσουν τὴ βασιλεία χωρὶς κόπους καὶ ἱδρώτα.. ( Ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος )

Οι περισσότεροι ἄνθρωποι θέλουν νὰ κερδίσουν τὴ βασιλεία χωρὶς κόπους καὶ ἱδρώτα· κι ἐνῶ μακαρίζουν τοὺς Άγιους ἄνδρες καὶ θέλουν τὴν τιμὴ καὶ τὰ χαρίσματά τους, δὲν θέλουν νὰ ἔχουν μερίδιο στοὺς πόνους καὶ τὰ βάσανα ποὺ περνοῦν ἐκεῖνοι. Τὴ βασιλεία τὴ θέλουν ὅλοι, καὶ πόρνες καὶ τελῶνες καὶ κάθε ἄνθρωπος, καὶ γι᾽ αὐτὸ ὑπάρχουν οἱ πειρασμοὶ καὶ οἱ δοκιμασίες· γιὰ νὰ φανερώνεται ποιοί ἀγάπησαν ἀληθινὰ τὸν Κύριό τους καὶ δίκαια νὰ κερδίζουν τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος

Monday, August 8, 2016

Μοναχοί το φως των ανθρώπων

 

Οι περισσότεροι από τούς σημερινούς Αγιορείτες Μοναχούς είναι νέοι καί μορφωμένοι.

Απαρνούνται τόν μάταιο κόσμο καί όλα όσα τούς εμποδίζουνε στήν κατόρθωση της αρετής, μέ επίγνωση αναζητούν τόν Θεό καί τή βίωση μυστικών θείων εμπειριών, βιάζοντας εαυτούς βιάζονται νά ζήσουν τόν Χριστό καί τή Βασιλεία Του επί της γης.Υπόσχονται παρθενία καί αγωνίζονται γιά τήν κάθαρση της ψυχής τους, γιά νά γευθούν τή θεία χάρη.
Καθώς τό λέει καί ο μακαρισμός: «μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τόν Θεόν όψονται»
(Ματθ. ε΄. Τήν κάθαρση ακολουθεί ο αγιασμός, ο φωτισμός, η θέωση. Οι μοναχοί είναι φιλόπονοι καί εργατικοί. Διά των διακονημάτων καί των άλλων εργασιών μέσα στά πλαίσια της υπακοής υπηρετούν τούς αδελφούς, μέ πνεύμα ανιδιοτελείας καί ακτημοσύνης, γιά νά υμνούν καί νά παρακαλούν τόν Θεό απερίσπαστοι από μέριμνες κοσμικές.
Διακονούν τούς αδελφούς καί τούς προσκυνητάς τΙς Μονής καί μέ προθυμία εκφράζουν καί έτσι τήν πρός πάντας αγάπη τους. Σύμφωνα καί μέ τόν λόγο του Κυρίου μας: «εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μαθηταί εστέ, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις» (Ιωάν.ιγ΄35). Διότι δέν είναι δυνατόν νά ισχυρίζεται κανείς ότι αγαπά τόν Θεόν, εάν δέν αγαπά συγχρόνως καί τούς αδελφούς του, σύμφωνα μέ τόν ΄Αγιο της αγάπης (Α΄ Ιω.δ΄20). Διά της αγάπης πρός τόν πλησίον επιτυγχάνεται η σωτηρία του Χριστιανού, σύμφωνα μέ τούς Μεγάλους Πατέρες του ασκητισμού καί μέ τόν λόγο του Κυρίου, ότι οι δύο μεγάλες εντολές Του, από τίς οποίες εξαρτώνται όλες οι άλλες, είναι η αγάπη πρός τόν Θεό, αλλά καί πρός τόν συνάνθρωπο (Ματθ.κβ΄40).
Μέσα στή διάρκεια ενός 24ώρου, εκτός από τήν τουλάχιστον 5ωρη κοινή λατρεία του Θεού, τήν ατομική προσευχή, τήν πνευματική μελέτη, τήν ετοιμασία φαγητού, τήν τάξη καί καθαριότητα της τράπεζας (= εστιατορίου) καί των άλλων χώρων της Μονής, οι Μοναχοί απασχολούνται στό αρτοποιείο, στήν δενδροκαλλιέργεια καί τόν λαχανόκηπο, στήν αγιογραφία, τήν ξυλογλυπτική, τήν κατασκευή μοσχοθυμιάματος, στήν καλλιγραφία, τή συντήρηση παλαιών βιβλίων καί χειρογράφων κωδίκων, στό γηροκομείο, τό ραφείο, τό ξυλουργείο, τό σιδηρουργείο, ή ως ξυλοκόποι, κτίστες, ή ψαράδες. Μάλιστα κατά τήν διάρκεια των Ακολουθιών, εκτός από τίς αιτήσεις υπέρ των απανταχού της γης ορθοδόξων καί της σωτηρίας όλων των ανθρώπων, παρακαλούμε καί «υπέρ των εν ταις διακονίαις όντων». Τό οποίο σημαίνει ότι, εφόσον συμβαίνει στά Μοναστήρια, πολύ περισσότερο επιβάλλεται νά ευχόμαστε στούς Ναούς υπέρ όσων η εργασία τους τούς αναγκάζει νά απουσιάζουν από τήν κοινή λατρεία.
Μέσα στή φιλοξενία καί τήν εξομολόγηση των προσκυνητών (ας σημειωθεί ότι οι επισκέπτες του Αγίου Όρους ξεπερνούν τούς 300 καθημερινά), θά πρέπει νά συμπεριληφθεί καί η απασχόληση στήν αλληλογραφία καί τήν τηλεφωνική επικοινωνία μέ Χριστιανούς από όλα τά μέρη της οικουμένης, καί η ιεραποστολική επίσκεψη ευλαβών πιστών ή Ορθοδόξων Κοινοτήτων σέ κοντινές ή μακρυνές αποστάσεις, τό κήρυγμα, οι διαλέξεις, η εξομολόγηση, οι πνευματικές συμβουλές πρός όλους τούς ομοπίστους όλης της γης. Αλλά εκτός από τίς ιεραποστολές πρός τούς ανθρώπους όλων των χρωμάτων, ας μή παραλείψουμε νά αναφέρουμε τή συγγραφή πνευματικών βιβλίων, τήν υμνογραφία καί τήν εκκλησιαστική μουσική.
Τό ΄Αγιον ΄Ορος ΄Αθως έχει ύψος 2.033 μέτρα. Στήν κορυφή του είναι χτισμένο ένα εκκλησάκι αφιερωμένο στήν Μεταμόρφωση του Κυρίου. Τό ιστορικό του θαυμαστού αυτού γεγονότος αναφέρεται στά συνοπτικά Ευαγγέλια (Ματθ.ιζ΄2). Καλούνται δε όλοι οι Χριστιανοί νά μεταμορφωθούν εν Χριστώ, αποβάλλοντας τόν παλαιόν άνθρωπο καί ενδυόμενοι τόν Χριστόν (Εφεσ.δ΄24). Η θέα του ακτίστου φωτός στό Θαβώρειον όρος είναι η μυστική εμπειρία πού επιθυμούν καί επιδιώκουν όλοι οι αγωνιζόμενοι Μοναχοί, αλλά καί τό βασικό επιχείρημα του Αγίου Γρηγορίου Παλαμά κατά τίς ησυχαστικές έριδες, ο οποίος υποστήριζε ότι ο «καθαρός τη καρδία» πιστός έχει τήν δυνατότητα νά ιδεί τό θείον «άκτιστο φως».

Τά περισσότερα από τά 20 μεγάλα Μοναστήρια του Αγίου ΄Ορους είναι παραλιακά. 10 βρίσκονται πρός τήν ανατολική καί 10 πρός τήν δυτική του πλευρά. Η χερσόνησος του Αγίου ΄Ορους είναι η πιό ανατολική χερσόνησος της Χαλκιδικής κοντά στή Θεσσαλονίκη. Στίς 20 περιοχές των μεγάλων Μοναστηριών ευρίσκονται οι 13 Σκήτες καί περί τά 300 μικρά μοναστηράκια, πού ονομάζονται Κελλιά.

Κάθε νέος πού αισθάνεται μέσα του τήν κλίση γιά τόν Μοναχισμό, είναι στήν αρχή ελεύθερος νά επισκεφθεί οποιοδήποτε μεγάλο ή μικρό Μοναστήρι καί νά ζητήσει φιλοξενία, γιά νά διαλέξει τόν τόπο καί τά πρόσωπα πού θά τόν αναπαύσουν καί θά τόν διευκολύνουνε στήν μοναχική ζωή. Μπορεί επί ένα μέχρι τρία χρόνια νά παραμείνει ως δόκιμος μοναχός· δηλαδή νά δοκιμάσει, αλλά κυρίως νά δοκιμασθεί, γιά τό κατά πόσον είναι δυνατή η συμβίωσή του μέ τόν Γέροντα καί τούς άλλους αδελφούς, έτσι ώστε νά υπάρχει ειρήνη, σεβασμός καί συνεργασία κατά τήν καθημερινή ζωή, γιά νά μπορούν νά αγωνίζονται καί νά προσεύχονται ειρηνικά. ΄Ομως μετά τήν αίσια παρέλευση του χρόνου της δοκιμής καί τήν ρασοευχή, καί ιδίως μετά τίς υποσχέσεις του περί ισοβίου παρθενίας, ακτημοσύνης καί υπακοής κατά τήν Ακολουθία του Μεγάλου καί Αγγελικού Σχήματος, δεσμεύεται καί οφείλει νά κάνει υπομονή σέ όλη του τή ζωή.
Στούς Αγιορείτες νέους συνιστάται επίσης ότι, σέ περίπτωση εξαιρετικών δυσκολιών, νά κάμνουν υπομονή όσο τό δυνατόν επί περισσότερον χρόνο, ή εφ όρου ζωής του Γέροντα, ή τουλάχιστον νά μήν εγκαταλείψουν τό ΄Αγιον ΄Ορος. Εκτός αν πρόκειται κάποιος μέ τήν ευλογία του Γέροντά του νά αναλάβει ένα εκκλησιαστικό διακόνημα ως προστατευόμενος κάποιου Μητροπολίτου. Συνήθως θεωρείται καλή περίπτωση, αν ένας Μοναχός μπορέσει νά κάνει ισόβια υπομονή στή Μονή της μετανοίας του· εκεί δηλαδή πού έδωσε τίς αναφερθείσες μοναχικές υποσχέσεις του. Επίσης καλή περίπτωση θεωρείται, όταν ένας Μοναχός ζητήσει καί λάβει τήν ευλογία του Γέροντά του, γιά νά αγωνισθεί αποτελεσματικώτερα επιλέγοντας τήν περισσότερο ησυχαστική ζωή σέ ένα από τά εντός του Αγίου ΄Ορους μοναστηράκια, δηλαδή σέ Σκήτη ή Κελλί.
Ο Ηγούμενος της κάθε Μονής είναι ο Γέροντας καί πνευματικός Πατέρας των περί αυτόν αδελφών, ο οποίος μεριμνά γιά τήν επιβίωση καί γιά τήν κατά Χριστόν προκοπή της συνοδείας του. Ο Ηγούμενος είναι ο πνευματικός γιατρός, διδάσκαλος, οδηγός καί τό αξιομίμητο πρότυπο γιά κάθε αδελφό. Σέ αυτόν οι Μοναχοί οφείλουν σεβασμό καί υπακοή, ευγένεια καί πειθαρχία. ΄Ολοι μέ προθυμία συμμετέχουνε στήν κοινή λατρεία καί ακολουθούν τό όλο πρόγραμμα της Μονής, επιμελούμενος ο καθένας τό διακόνημα πού του ανετέθη από τήν αρχή του έτους. Αν θέλουν, ύστερα από ειδική ευλογία του Γέροντά τους, μπορούν νά επισκεφθούν άλλες Μονές, ιδίως κατά τίς ημέρες των τοπικών εορτών, ή καί ευλαβείς άλλους Γέροντες γιά πνευματική ωφέλεια καί οικοδομή.
ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ, ΧΑΡΗ, ΘΕΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ:
Αυτά ισχύουν κυρίως γιά τούς αρχαρίους καί νεωτέρους. ΄Ολοι γνωρίζουν ότι η βάση της κατά Θεόν προκοπής καί της εν αγάπη συμβιώσεως είναι η ταπεινοφροσύνη καί η υπομονή. Πάρα πολλές φορές αναφέρεται στήν Αγία Γραφή, καί στό Ευαγγέλιο καί στόν Απόστολο, ότι ο Θεός μόνο στούς ταπεινούς δίνει χάρη, ενώ στούς υπερηφάνους αντιτάσσεται (Ιακ.δ΄6). Υπερήφανοι είναι καί αυτοί πού δέν καλλιεργούν τήν ταπεινοφροσύνη. Προκειμένου νά αισθανόμαστε τήν ευλογία του Θεού, καλλιεργούμε τήν ταπεινοφροσύνη κυρίως διά της αυτομεμψίας. Δέν μας επιτρέπεται νά κατακρίνουμε κανέναν άλλον παρά μόνο τόν εαυτό μας, γιά τά χρόνια της αγνοίας καί της νεότητάς μας, αλλά καί γιά τίς παραλείψεις μας κάθε φορά πού έπρεπε νά ευαρεστήσουμε τόν Θεό καί δέν τό πράξαμε.
Ο ταπεινός αδελφός είναι αγαπητός όχι μόνο στόν Θεό, αλλά καί στούς ανθρώπους. Χαίρεσαι νά βρίσκεσαι κοντά του. Μέλι πνευματικό στάζει από τό στόμα του, η αίσθηση της θείας χάριτος ξεχειλίζει από τήν καρδιά του. ΄Αν ο αρχαίος σοφός έλεγε, «έν οίδα, ότι ουδέν οίδα» (δηλαδή, ένα πράγμα γνωρίζω, ότι δέν ξέρω τίποτα), πόσο μάλλον ο μαθητής του Χριστού οφείλει νά ταπεινοφρονεί. Ο Αββάς Ισαάκ εδίδασκε «γίνου ταπεινός εν τη σοφία σου». Καθώς καί ο Απόστολος «τί έχεις, ό ουκ έλαβες;» (=τί από όσα έχεις δέν είναι δώρο πού σου δόθηκε); ΄Οσο ταπεινοφρονεί ο δούλος του Θεού, τόση χαρά έχει μέσα του, διότι ο Θεός τόν παρηγορεί, τόν αναπαύει, τόν ευφραίνει, τόν φωτίζει, τόν ευλογεί. Ο ταπεινός δέν επαίρεται ποτέ γιά τό οποιοδήποτε καλό του, αλλά δοξάζει τόν Θεό, διότι ο Θεός είναι πού του έδωσε τή δύναμη καί τή φώτιση νά κάμει ή νά νιώσει αυτό τό καλό πού έχει. Γι αυτό καί ο Κύριος μας συνιστά ότι, «αν εφαρμόσετε όλα όσα σας ζητώ, νά λέτε ότι είστε αχρείοι δούλοι, πού κάνατε μόνο αυτό πού έπρεπε νά κάνετε» (Λουκ.ιζ΄10). Η ταπείνωση ελκύει τή θεία χάρη, αλλά ο ταπεινός θεωρεί ανάξιο τόν εαυτό του γιά τή θεία χάρη, οπότε αυξάνεται ακόμα περισσότερο η αίσθηση της θείας χάριτος καί η απόκτηση θείων χαρισμάτων, «τω έχοντι δοθήσεται καί περισσευθήσεται» (Ματθ.ιγ΄12).
Ο ταπεινός δέν συγκρίνει ποτέ τόν εαυτό του μέ τούς διάφορους αμαρτωλούς, αλλά μόνο μέ τόν τέλειο Χριστό, ενώπιον του οποίου αισθάνεται όχι μόνο ως ένα μεγάλο μηδενικό, αλλά καί ικετεύει τή συγγνώμη Του, διότι Τόν ελύπησε άπειρες φορές κατά τή διάρκεια της προηγούμενης ζωής του. Γι αυτό καί ικετεύει, «ελέησον ημάς, Κύριε ελέησον ημάς· πάσης γάρ απολογίας απορούντες, ταύτην σοι τήν ικεσίαν ως Δεσπότη οι αμαρτωλοί προσφέρομεν, ελέησον ημάς». Αυτή τήν προσευχή απευθύνουμε στόν Κύριό μας κάθε μέρα καί πάντοτε τήν έχουμε στό νου μας. Τό μόνο πού παρηγορεί τόν ταπεινό είναι η προσευχή κατά τήν υπόδειξη του Χριστού, «Πάτερ ημών …; άφες ημίν τά οφειλήματα ημών, ως καί ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών» (Ματθ.ς΄12). Ξέρει καλά ότι, αν τυχόν δέν συγχωρεί τούς συνανθρώπους του, δέν πρόκειται νά τόν συγχωρέσει καί ο Θεός. Μέ λίγα λόγια, ο ταπεινός αναζητεί πολλές αφορμές, γιά νά ταπεινοφρονεί ενώπιον του Θεού· αλλά δέν ταπεινολογεί ενώπιον των ανθρώπων, διότι αυτό τίς περισσότερες φορές είναι δείγμα υπερηφανείας.
΄Οταν μιλάμε γιά πρόοδο πνευματική, ο στρατιώτης του Χριστού γνωρίζει καλά, ότι δέν του επιτρέπεται ποτέ νά εκβιάζει τόν Θεό, ούτε νά απειλεί μέ χρονοδιαγράμματα. Π.χ. δέν περνάει ποτέ η φράση, «θά σέ ευαρεστήσω Θεέ, αλλά, αν δέν μου κάνεις τό χατήρι μέσα σέ ένα χρόνο, θά πάω μέ τόν διάβολο». Ο Θεός ζητάει πάντοτε ανυστερόβουλη πίστη, ολόψυχη αγάπη πρός Αυτόν, απόλυτη ελπίδα ότι όλα θά πάνε καλά, καί απεριόριστη υπομονή. Μάλιστα όποιος τηρήσει ακριβέστερα τόν θείο νόμο, θά έχει καί καλύτερη αμοιβή, διότι στήν «αγαθή γη» τό ένα δέν καρποφορεί πάντοτε 100 φορές, αλλά καί 60 ή 30 (Ματθ. ιγ΄. Ο Θεός «ου μυκτηρίζεται» (Γαλ.ς΄7), δέν εμπαίζεται, δέν μπορεί νά Τόν ξεγελάσει κανείς υστερόβουλος καί πονηρός. Ο Θεός δέν είναι ούτε προσωπολήπτης (Πράξ.ι΄34), αλλά καλοδέχεται όλους ανεξαιρέτως καί ευλογεί τόν κάθε έναν πού θέλει νά γίνει παιδί του ουράνιου Πατέρα, «τόν ερχόμενον πρός με, ου μή εκβάλω έξω» (Ιω.ς΄37).
Είναι πολύ σημαντικό νά μή μας διαφεύγει ποτέ ότι ο Κύριος μας συνέστησε νά επικαλούμαστε συχνά τόν Θεό, προσφωνώντας Τον «Πατέρα», όταν μας δίδαξε τό «Πάτερ ημών». ΄Ολοι μας κατανοούμε ότι όταν μιλάμε γιά Πατέρα, καί μάλιστα τόν Ουράνιο, δέν εννοούμε κάποιον τυχαίο καί αδιάφορο, πού θά μπορούσε ποτέ νά μας ξεχάσει ή νά μας περιφρονήσει. Αντίθετα, έχουμε Πατέρα τέλειο, πού μας αγαπά, μας παραστέκεται, πονάει καί προνοεί γιά μας. Καί, αν όλοι μας έχουμε τέτοιον Πατέρα, κατανοούμε πόσο πρέπει νά εκτιμούμε τούς αδελφούς μας, ιδίως αυτούς πού αναγνωρίζουν ως Πατέρα τόν δικό μας Πατέρα. Ο Θεός είναι ο Πατέρας όλων μας. Είναι όμως καί των Αιρετικών καί των μή Χριστιανών; Ο Θεός των Χριστιανών είναι μέν ο Δημιουργός καί Προνοητής των πάντων, αλλά όσοι δέν Τόν πιστεύουν κατά ορθόδοξο τρόπο, όπως Τόν παρουσιάζει η Αγία Γραφή ερμηνευμένη σωστά από τούς Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας, δέν πιστεύουν στόν αληθινό καί μοναδικό Θεό, αλλά σέ κάτι διαφορετικό.

Ο Ψαλμωδός υποστηρίζει, ότι «οι θεοί των εθνών είναι δαιμόνια».

Καί εμείς οι Αγιορείτες γνωρίζουμε καλά, ότι, όσο πιό μακρυά από τήν μία Αλήθεια ευρίσκεται κάποιος, τόσο πιό πολύ είναι υποταγμένος στόν Σατανά. Μέχρι νά γίνει κανείς εν γνώσει του σατανολάτρης, ο διάβολος προτιμά νά κρύβεται πίσω από τίς διάφορες πλάνες. Ο διάβολος προσπαθεί νά σπρώχνει τούς Ορθοδόξους στήν αμαρτία, αλλά, αν μετανοήσουν, τούς χάνει, δέν είναι πιά δικοί του. Δικοί του γίνονται όσοι, όχι μόνο δέν μετανοούν, αλλά καί απελπίζονται καί αυτοκτονούν. Ενώ, όσους είναι πλανεμένοι από τήν οδό της Αλήθειας, αυτούς ο διάβολος μπορεί καί νά τούς βοηθάει πρός τήν αρετή. Γι αυτό η αρετή καί η καλωσύνη των μή Χριστιανών, όχι μόνο δέν έχει καμμία αξία γιά τόν Χριστό, αλλά καί μπορεί νά παραπλανήσει κάποιους απλούστερους εκ των Χριστιανών. Ο Κύριός μας τονίζει ότι, όποιος δέν πιστεύει στόν Μόνο πού έχει τήν εξουσία νά συγχωρεί, αυτός δέν μπορεί ποτέ νά συχωρεθεί γιά τίς αμαρτίες του (Ιω.η΄24). Καί ο Απόστολος προσθέτει, «παν ό ουκ εκ πίστεως, αμαρτία εστίν» (=ο,τιδήποτε γίνεται άσχετα απ αυτό πού πιστεύει κανείς, είναι αμαρτία: Ρωμ.ιδ΄23).
΄Οταν ο Κύριος, σύμφωνα μέ τό 6ο κεφάλαιο του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου, εδίδαξε τήν ΰνάγκη του νά τρώμε τό σώμα Του καί νά πίνουμε τό αίμα Του, κάποιοι σκανδαλίσθηκαν επειδή θεώρησαν βαρειά τά λόγια αιτά του Κυρίου. Ο Οποίος είπε στούς Δώδεκα, «μή καί υμείς θέλετε υπάγειν»; πού σημαίνει «μήπως θέλετε καί σεις νά φύγετε από κοντά μου»; Τότε ο ΄Αγιος Πέτρος απάντησε «Κύριε, πρός τίνα απελευσόμεθα; σύ μόνος ρήματα ζωής αιωνίου έχεις» (Ιω.ς΄6. Δηλαδή, αν ο διάβολος ή οποιοσδήποτε άλλος μας συνιστά νά αποστατήσουμε από τόν Χριστό, εμείς πρέπει νά του απαντήσουμε μέ αυτόν τό λόγο του Πέτρου, «καί πού νά πάμε αλλού από τόν Χριστό; μήπως ο διάβολος είναι καλύτερος»; ΄Εχουμε υπόψη μας ότι δέν υπάρχει τρίτη λύση· ή μέ τόν Χριστό θά είμαστε, ή μέ τόν διάβολο· ή μέ τό φως ή μέ τό σκοτάδι· ή στόν Παράδεισο ή στήν κόλαση. Γνωρίζοντας δε τό πόσο χαίρεται ο ουρανός τήν μετάνοια καί ο Πατέρας τήν επιστροφή του Ασώτου καί τίς πολλές άλλες σχετικές αναφορές της Γραφής, είμαστε υπερβέβαιοι ότι ο Θεός καλοδέχεται καί ΰγκαλιάζει στοργικά τόν κάθε επιστρέφοντα μετανοούντα. Καί η Εκκλησία παρακαλεί γιά τούς κεκοιμημένους, «Κύριε, ει καί ήμαρτον, αλλά σου ουκ απέστησαν» (=κι αν αμάρτησαν, όμως δέν έφυγαν από κοντά σου, δέν απίστησαν).
Η μεγάλη χαρά τοά Μοναχού είναι η γεύση καί εμπειρία της θείας ευλογίας, η θεία χάρη. Ο Θεός είναι ζωντανός, είναι Πατέρας στοργικός· σέβεται τήν ελευθερία μας· δέν μας πιέζει, αλλά χτυπά τήν πόρτα της καρδιάς μας, καί περιμένει υπομονετικά νά Του τήν ανοίξουμε (Αποκ.γ΄20). Βρίσκεται σέ ένα διαρκή διάλογο μαζί μας. Του μιλάμε μέσω της θερμής προσευχής καί όλης μας της ζωής μέ ευλάβεια, κι Εκείνος μας απαντά μέσω της θείας χάριτος. Μας είπε ο Χριστός ότι «η Βασιλεία του Θεού ουκ έρχεται μετά παρατηρήσεως, αλλά εντός ημών εστί» (Λουκ.ιζ΄20). Δέν τόν βλέπουμε τόν Θεό, ούτε Τόν γνωρίζουμε μέσω της μελέτης καί της λογικής, αλλά όμως Τόν αισθανόμαστε διά της θείας χάριτος καί έτσι αποκτούμε εμπειρίες της ουράνιας ευλογίας Του. Καί οι Απόστολοι, δέν τούς αρκούσε πού έβλεπαν καί άκουγαν τόν Χριστό, αλλά καί Τόν παρακαλούσαν «πρόσθες ημίν πίστιν, Κύριε» (Λουκ.ιζ΄5)
Βασιλεία των ουρανών ή Βασιλεία του Θεού, Παράδεισος, θεία Χάρις, αιώνια Ζωή, ανάπαυση πνευματική, είναι συνώνυμες έννοιες. «Αύτη δε εστίν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσι σέ τόν μόνον αληθινόν Θεόν, καί όν απέστειλας Ιησούν Χριστόν» (Ιω.ιζ΄3). Ο Θεός μας καλεί καί μας βεβαιώνει, «δεύτε πρός με πάντες οι κοπιώντες καί πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς» (Ματθ.ια΄2. Ο Χριστός «εμπεριπατεί», ζεί μέσα σ αυτόν πού πιστεύει καί αγαπά τόν Θεό, καί μας βεβαιώνει ότι «Εγώ καί ο Πατήρ εν αυτώ ελευσόμεθα καί μονήν παρ αυτώ ποιήσομεν» (Β΄Κορ.ς΄16, Ιω.ιδ΄23). Βέβαια, οι ΄Αγιοι (όπως καί ο Σιλουανός του Γέροντα Σωφρονίου) θά συμπληρώσουν ότι, γιά νά έχει καί νά διατηρεί μέσα του ένας τή θεία χάρη πρέπει νά είναι σέ όλα εγκρατής: στίς κινήσεις, στήν ομιλία, στήν όραση, στούς λογισμούς καί στήν τροφή.
Τό πρώτο καί σπουδαίο γεγονός είναι ότι υπάρχει ο Παντοδύναμος Θεός, η Εκκλησία, οι ΄Αγιοι. Είναι σημαντικό καί τό ότι υπάρχει τό ΄Αγιον ΄Ορος, τά Μοναστήρια, οξ Μοναχοί. ΄Ολοι μας φροντίζουμε πρώτα γιά τήν προσωπική μας θεραπεία καί τόν αγιασμό μας, καί ύστερα μας αναθέτει ο Θεός διακονήματα μέσα στήν Εκκλησία Του, γιά νά φωτίζουμε καί νά καθοδηγούμε τόν κόσμο καί κάθε ενδιαφερόμενο στήν οδό της σωτηρίας. ΄Ομως, όπως δέν ήταν αρκετό τό ότι ήρθε στή γη ο Χριστός, αλλά πρέπει καί νά Τόν ακολουθήσει όποιος θέλει τή σωτηρία του, έτσι καί τώρα, δέν αρκεί πού υπάρχει ο Μοναχισμός πού βοηθάει τούς αγωνιστές, αλλά πρέπει καί ο κόσμος νά θέλει νά σωθεί, καί νά θέλει νά φωτισθεί από τούς Μοναχούς. ΄Ελεγε καί ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, «οι ΄Αγγελοι είναι τό φως των Μοναχών, καί οι Μοναχοί είναι τό φως των κοσμικών». ΄Αν δέν θέλει ο κόσμος νά σωθεί, τότε βρίσκει διάφορες προφάσεις, γιά νά δικαιολογήσει τήν αδιαφορία του.
Ο Χριστός ερώτησε τόν επί 38 έτη παράλυτο, «θέλεις υγιής γενέσθαι»; «΄Οποιος έχει μάτια καί αυτιά, ας δει καί ας ακούσει τά λόγια μου καί τά έργα μου· όποιος πεινά ή διψά, ας έρχεται πρός εμένα, γιά νά τρώει καί νά πίνει θεία χάρη», αυτήν πού πρότεινε καί στή Σαμαρείτιδα (Ιω.δ΄14). Αντίθετα, όποιος θέλει νά αρνηθεί τόν Χριστό, είναι ελεύθερος νά πράξει όπως καταλαβαίνει. Μέσα στούς 12 Αποστόλους ήταν κι ο Ιούδας. Ο καθένας διαλέγει τό πρότυπό του. Η Αγία Γραφή συνιστά, «έκκλινον από κακού καί ποίησον αγαθόν» (Ψαλμ.λγ΄14). Πού σημαίνει, δέν αρκεί νά μήν κάνεις τό κακό, αλλά πρέπει νά πράττεις τό καλό. Νά μήν είσαι αδιάφορος ή χλιαρός, αλλά ενεργητικός πιστός. Καί, αν σκοντάφτεις στόν δρόμο σου, χωρίς αργοπορία νά μετανοείς καί νά ζητάς συχώρεση.
Καί, αν δέν μπορείς νά γίνεις Μοναχός, τουλάχιστον νά σέβεσαι, νά εκτιμάς, νά παραστέκεσαι στούς Μοναχούς, νά γίνεσαι μαθητής τους καί νά τούς βοηθάς σέ ό,τι έχουν ανάγκη. Καί έτσι θά ισχύσει καί γιά σένα η προσευχή του Μοναχού, «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησε καί όποιον μέ σέβεται καί αγαπά, όποιον ζητά τίς προσευχές μου καί αυτόν πού μ ελεεί καί βοηθά».
* * * * *
Τό κύριο καί σπουδαιότερο έργο του Μοναχού είναι η καθημερινή κοινή αλλά καί η ατομική θερμή προσευχή υπέρ εαυτού, των περί αυτόν καί όλου του κόσμου. ΄Ομως όχι μόνο ο Μοναχός, αλλά καί κάθε αγωνιστής Χριστιανός πρέπει νά προσεύχεται συχνά καί καθημερινά. Η προσευχή δέν πρέπει νά λέγεται αδιάφορα καί ψυχρά, αλλά μέ θέρμη, μέ ευλάβεια, μέ συγκέντρωση του νου στά λεγόμενα, μέ ταπείνωση, μέ πνεύμα μετανοίας, χωρίς κατάκριση κανενός, χωρίς μνησικακία, χωρίς υστεροβουλία, αλλά μέ πίστη αταλάντευτη καί απλότητα σάν του μικρού παιδιού, καί μετά δακρύων θά έλεγα.
Η ταπεινοφροσύνη του προσευχομένου πρέπει νά είναι τόσο μεγάλη, ώστε δέν θεωρεί πώς έχει κάποια αξία η δική του προσευχή, όσο η προσευχή των άλλων υπέρ αυτού. Είναι πολλές φορές γραμμένο στήν Αγία Γραφή, ότι ο Θεός στούς ταπεινούς δίνει χάρη, ενώ στούς υπερηφάνους αντιτάσσεται. Καί είναι υπερήφανος, όποιος δέν καλλιεργεί ενσυνείδητα τήν ταπεινοφροσύνη. ΄Οσο περισσότερο καλλιεργεί τήν ταπεινοφροσύνη, τόσο περισσότερη ευλογία αισθάνεται στήν καρδιά του.
΄Οσο διαρκεί η προσευχή, νά γίνεται τό σημείο του Σταυρού, νά σταυροκοπιέται ο προσευχόμενος, νά στέκεται όρθιος μπροστά στά εικονίσματα, νά κάμνει πολλές μικρές μετάνοιες, ακόμη καί εδαφιαίες (νά ακουμπά τό κεφάλι στό πάτωμα), εκτός αν λόγοι υγείας δέν τό επιτρέπουν. Επίσης καί νά νηστεύει όποτε τό ζητεί η Εκκλησία, αλλά καί νά μή τρώει πολύ. Δέν βοηθάνε επίσης οι άσκοπες συναντήσεις καί οι πολυλογίες. Ούτε η τηλεόραση καί οι παρέες χρειάζονται. ΄Ομως είναι εξαιρετικά ευεργετικό γιά τά παιδιά, νά αφιερώνουν χρόνο οι γονείς, συζητώντας τά διάφορα προβλήματά τους καί κάθε τι πού τούς απασχολεί. Η άσκηση απαιτεί διάρκεια προσευχής, ενώ η θεία Χάρη ζητεί ποιότητα προσευχής. Είναι καλή καί αναγκαία η πρό του ύπνου προσευχή, αλλά τήν μετά τόν ύπνο τήν χαίρεται περισσότερο ο αγωνιστής· τότε είναι πού αισθάνεται ιδιαίτερα τή θεία χάρη στήν καρδιά του. Μετά τόν ύπνο, εκτός πού είναι ξεκούραστο τό σώμα καί τό μυαλό καθαρό, προσφέρει στόν Θεό τήν πρωτόνοιά του (πρώτη σκέψη) καί τήν απαρχή της ημέρας του.
Τώρα θά σας παρουσιάσω ένα σχέδιο απλής καί εγκάρδιας προσευχής. Η προσευχή αυτή τά λέει όλα. ΄Οχι ότι δέν τά ξέρει ο Θεός, αλλά, μέ τό νά Του τά λέμε, τά υπενθυμίζουμε καί στόν εαυτό μας, τί καί πώς πρέπει νά μιλάμε στόν ουράνιο Πατέρα μας. Η βασική προσευχή του Χριστιανού είναι «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τόν αμαρτωλό». Καί όταν λέμε «ελέησόν με», εννοούμε αυτά πού θά σας πω, τά οποία είναι ανάλυση ή παραλλαγές του «ελέησόν με». Η μονολόγιστη ευχή, τό «Κύριε ελέησόν με», χρειάζεται ειδική χάρη από τόν Θεό, διότι Αυτός είναι πού δίνει «ευχήν τω ευχομένω» (Α΄Βασ.β΄9). Ενώ η ανάλυση του ελέησόν με είναι γιά όλους πού επιθυμούν νά εκφρασθούνε, νά μιλήσουνε στόν Θεό, νά Του ανοίξουν τήν καρδιά τους.

Σχέδιο Απλής καί Eγκάρδιας Προσευχής

Kύριε Iησού Xριστέ, Yιέ καί Λόγε του Θεού του ζώντος, ο ελθών εις τόν κόσμον αμαρτωλούς σώσαι, ών (=από τούς οποίους) πρώτος είμαι γώ» ως θέλεις καί ως οίδας (=ξέρεις), -διά των ευχών της Παναγίας σου Mητρός, των Aγίων Πάντων καί των ορθοδόξων Μοναχών- ελέέέησόν με τόν αμαρτωλό καί ταλαίπωρο. Σέ παρακαλώ πάρα πολύ, λυπήσου με, Xριστέ μου. Συχώρεσε όλες μου τίς εν λόγω, έργω καί κατά διάνοιαν αμαρτίες από τή γέννησή μου μέχρι τή στιγμή αυτή, όλα μου τά λάθη καί τίς παραλείψεις, τήν άγνοια καί τή νεότητά μου.
΄Ω Kύριε Iησού Xριστέ μου, σέ ικετεύω, προστάτεψέ με από τήν πλάνη, από πάσης επηρείας του Πονηρού, από τά πάθη καί τίς αδυναμίες μου. Δός μου τή δύναμη καί τή θέληση νά μή ξανα-αμαρτήσω ποτέ. Προστάτεψέ με από τούς λογισμούς της πονηρίας καί της ματαιοδοξίας, από τήν αργολογία καί τήν κατάκριση. ΄Aνοιξε τά μάτια της ψυχής μου, φώτισε τό σκοτάδι του νοός μου. Kύριε καί Δέσποτα της ζωής μου, κάν (=είτε) θέλω, κάν μή θέλω, σώσον με. Σέ θερμοπαρακαλώ, μήν βπιτρέψης νά κολασθώ» γλύτωσέ με από τή φρικτή θέα καί τά φοβερά νύχια του μισόκαλου Eχθρού. Δέν θέλω, Xριστέ μου, νά χωρισθώ ποτέ από κοντά σου, από τήν ευλογία καί τόν φωτισμό σου, όπου αναπαύεται κι ευφραίνεται η ψυχή μου.
΄Ω Kύριέ μου, δός μου μετάνοια. Πάρε με κοντά σου σέ καλή ώρα, ν απολαύσω τό άρρητο φως καί τά αιώνια αγαθά σου. Παραχώρησέ μου -κατ άκραν οικονομία καί συγκατάβαση- τόν έσχατο τόπο του Παραδείσου. O Θεός ιλάσθητί μοι (=ευσπλαχνίσου με) τω αμαρτωλώ. Mνήσθητί μου, Kύριε, εν τη Bασιλεία σου. Oικονόμησέ με, Xριστέ μου» ελάφρυνε τόν σταυρό μου» δός μου δύναμη νά τόν σηκώσω ανδρεία καί υπομονετικά. Mήν επιτρέ­ψης νά περιπλανηθώ σέ δρόμους απωλείας» φύλαξέ με από τή μή κατά Θεόν λύπη» μήν αφήσης νά μέ παρασύρη ο άθεος καί μάταιος κόσμος.
Λυπήσου με, Xριστέ μου, Σωτήρα καί Λυτρωτά μου» μή μ εγκαταλείψης ποτέ. Δός μου πίστη δυνατή καί προσευχή καθαρή, ταπείνωση καί διάκριση, σύνεση καί φρόνηση, ευλάβεια καί κατάνυξη, θείο ζήλο νά τηρώ τίς εντολές σου καί αγάπη ανι­διοτελή πρός όλους τούς ανθρώπους. Φώτισέ με νά γνωρίσω τήν αθλιότητά μου» δός μου δάκρυα νά κλάψω τίς αμαρτίες μου. Δός μου ανδρεία καί αντοχή σωματική καί πνευματική. Δός μου θάρρος, ελπίδα, αισιοδοξία, αυτογνωσία, αυτομεμψία, αυτοπε­ποίθηση. Γέμισέ με χάρες κι ευλογίες. Mέ τήν ευλογία σου καί τή συμπαράστασή σου, κάνε με άξιο των καιρών δούλο σου. Xρησιμοποίησέ με γιά τή σωτηρία καί άλλων αδελφών. Φώτισε τόν πνευματικό μου Πα­τέρα νά μέ οικονομή καί νά μέ οδηγή σωστά. Γνώρισέ μου συνεργάτες καλούς καί φίλους πνευματικούς.
΄Ω Kύριε Iησού Xριστέ, ελέησε καί προστάτεψε όλους τούς Oρθοδόξους Xριστιανούς, φώτισε τούς απανταχού της γης ΄Ελληνες νά φροντίσουνε γιά τήν Aιωνιό­τητα μέσω της Oρθοδόξου Eκκλησίας μας, ειρήνευσε τόν κόσμον όλον καί οδήγησέ τονε κοντά σου. Mνήσθητι, Kύριε, καί πάντων των εντειλαμένων (=έδωσαν εντολή) εμοί τω αναξίω εύχε­σθαι υπέρ αυτών. Oδήγησε στή σωτηρία όσους μέ αγαπούν ή μισούν, καί όσους μέ έχουν αδικήσει ή στενοχωρήσει. Προστάτεψε από τούς εχθρούς καί τόν Aντίχριστο τούς αδικουμένους καί τήν Ελλάδα μας. Oικονόμησε τίς χήρες, τά ορφανά, τούς νέους, τούς φτωχούς, τούς πολυτέκνους, τά παιδιά των διεζευγμένων, τούς ασθενείς, τούς κατακοίτους, τούς οχλουμένους υπό πνευμάτων ακαθάρτων, καί τούς όπου γης αλυτρώτους αδελφούς μου. Φώτισε κι ευλόγησε τούς Kληρικούς καί Mοναχούς. Aνάπαυσε όλους τούς Oρθοδόξους Xριστιανούς, τούς από περάτων έως περάτων της Oικουμένης καί απ αρχής μέχρι των εσχά­των κεκοιμημένους. Mνήσθητι, Kύριε, καί των δούλων Σου …; (ανάφερε κάποια ονόματα).
Πανάγιον Πνεύμα, θησαυρέ των αγαθών καί πανταχού παρόν, η θεία Xάρις η τά ασθενή θεραπεύουσα καί τά ελλείποντα αναπληρούσα, Παράκλητε αγαθέ, ελθέ καί σκήνωσον εν εμοί τω αμαρτωλώ» γέμισέ με χάρες κι ευλογίες, καί κάνε με άξιο των καιρών δούλο σου. Aνοιξε τά μάτια της ψυχής μου, φώτισε τό σκοτάδι του νοός μου, θρόνιασε μέσα στήν καρδιά μου τή θεία χάρη Σου, γιά νά μαι στέρεος στήν πίστη καί τήν αρετή καί πλήρης θείου φωτισμού.
΄Ω Xριστέ καί Παναγιά μου! Σέ υπερευχαριστώ, πού μέ έφερες στό δρόμο της σωτηρίας καί χαίρεται η ψυχή μου. Σ ευχαριστώ γιά όλα τά καλά πού μού χεις δώσει, πού τά ξέρω ή δέν τά ξέρω. Σ ευχαριστώ, Xριστέ μου, καί γιά όλα τά κακά, πού από αγά­πη έχεις επιτρέψει νά πάθω γιά τήν ωφέλεια της ψυχής μου. Πάντων ένεκεν ας είναι δοξασμένο τό άγιο όνομά Σου.

Δόξα Σοι, Kύριε Παντοδύναμε. Δόξα Σοι, αιώνιε Bασιλεύ. Tριάς Aγία, δόξα Σοι!

Αυτά λέει τό Σχέδιο Προσευχής πού σας προτείνω, στά οποία μπορεί νά προσθέσει ο καθένας ό,τι ιδιαίτερα τόν απασχολεί. Καί ο ΄Αγιος Μάξιμος ο Ομολογητής συνιστά στόν αγωνιστή Χριστιανό: «Αν θέλης νά μή σκοτισθή τό φως του νου σου: Mέ τήν εγκράτεια, μάρανε τό επιθυμητικό μέρος της ψυχής» Mέ τήν αγάπη, χαλιναγώγησε τό θυμικό» καί μέ τήν προσευχή, αναπτέρωσε τό λογιστικό». Η εγκράτεια δηλαδή, » αγάπη καί η προσευχή θεραπεύουν τό επιθυμητικό, τό θυμικό καί τό λογιστικό μέρος, σύμφωνα μέ το τριμερές της ψυχής των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, μέρη τά οποία αντιστοιχούν στό κάτω μέρος του σώματος, στήν καρδιά καί στόν νου του ανθρώπου. Καί ο αββάς Λογγίνος δίδασκε: «Η νηστεία ταπεινώνει τό σώμα. Η αγρυπνία καθαρίζει τόν νου. Η ησυχία φέρνει πένθος στήν καρδιά. Καί τό πένθος βαπτίζει τόν άνθρωπο καί τόν κάνει αναμάρτητο».
Εννοείται ότι όλα αυτά πρέπει νά γίνονται μέσα στά πλαίσια της ορθόδοξης Εκκλησίας μας, η οποία καί μόνο παρέχει τή θεία Χάρη μέσω των Μυστηρίων στούς πιστούς της. Ενώ η αίσθηση, η γεύση, η εμπειρία της θείας Χάριτος, χαρίζεται διά της ασκήσεως καί του πνευματικού αγώνα. ΄Οπως λέγει καί ο Χριστός, είναι ευτυχείς όσοι έχουν καθαρή καρδιά, διότι αυτοί θά ιδούνε τόν Θεό. Οι πνευματικές εμπειρίες προϋποθέτουν ειρηνική ζωή, χωρίς φωνές καί θυμούς, χωρίς εντάσεις καί τρεξίματα, χωρίς άγχος καί βιασύνες. ΄Ελεγε καί ο Γέροντας Παΐσιος, η ησυχία είναι σάν τήν άδηλη αναπνοή. ΄Οπως τό σώμα δέ μπορεί νά αναπνεύσει, αν δέν είναι ανοιχτοί καί καθαροί οι πόροι του δέρματος, έτσι καί στά πνευματικά, δέ μπορεί νά προκόψει κανείς χωρίς ήσυχη ζωή, πραότητα, συγχωρητικότητα καί υπομονή.
Πρότυπά μας γιά τήν πνευματική ζωή είναι όλοι οι ΄Αγιοι, μεταξύ των οποίων καί ο άγιος Μεγαλομάρτυς Δημήτριος φυσικά. Τούς παλαιούς Μάρτυρες του αίματος ακολούθησαν οι όσιοι Ασκηταί, οι Μάρτυρες της συνειδήσεως δηλαδή. ΄Ολους τούς Αγίους, καί τούς παλαιούς καί τούς μετέπειτα καί τούς σύγχρονους, χαρακτηρίζει μία σπουδαία καί μεγάλη αρετή, η ανδρεία. Εφόσον προσκλήθηκαν καί φωτίσθηκαν νά αγωνισθούν γιά νά ευαρεστήσουν τόν Θεό, κοιτάζουν πάντα πρός τά εμπρός καί τόν ουρανό μέ ανδρεία θαυμαστή καί αποφασιστικά, διότι σύμφωνα καί μέ τόν λόγο του Χριστού, δέν του είναι αρεστός όποιος βάλει τά χέρια του πάνω στό άροτρο, αλλά κοιτάζει πρός τά πίσω» (Λουκ. θ΄61), δηλαδή αυτός πού γυρίζει, έστω καί μέ τή σκέψη, στά παλιά.
Ως τέτοια πρότυπά μας έχουμε ακόμα καί κάποιους σύγχρονους Αγίους, πού είχαμε τήν ευλογία νά γνωρίσουμε κι εμεις. Καί αυτοί ο ΄Αγιοι θυσιάστηκαν στό βωμό του Χριστού γιά τήν αληθινή πίστη, γιά τή δική τους σωτηρία, αλλά καί βοήθησαν υπερβολικά όλον τόν κόσμο, καί ιδιαίτερα όσους τούς σεβάστηκαν καί ζήτησαν τή συμβουλή καί τήν προσευχή τους. Τέτοιοι άγιοι Γέροντες, πού ξεχώρισαν από πολλούς άλλους, ήταν γιά παράδειγμα ο Γέροντας Παΐσιος, ο Γέροντας Πορφύριος, ο Γέροντας Ιωσήφ, ο Γέροντας Γεράσιμος, ο Γέροντας Θεόκλητος καί άλλοι. Γι αυτούς καί άλλους γράφουμε στό βιβλίο μας «Από τό ΄Αγιον ΄Ορος μέ αγάπη· συνάντηση μέ αγίους των καιρών μας».

΄Ισως θά ρωτήσει κάποιος, «κι εγώ, πάτερ, πού δέν είμαι Χριστιανός ή Ορθόδοξος, ούτε Αγιορείτης ή μοναχός, αλλά ένας αξιολύπητος πλανεμένος καί αμαρτωλός, γιά μένα δέν υπάρχει έλεος»; Ξέρετε, όταν ήμουν νεαρός καί δέν ήθελα τότε νά γίνω μοναχός, ρώτησα τόν Γέροντα Παΐσιο, «μόνο στό ΄Αγιον ΄Ορος σώζεται κανείς»; Καί τί μου απάντησε, λέτε; «Δέ μου λές, έξω από τό ΄Αγιον ΄Ορος υπάρχει ο Θεός»;

Συμπληρώνω κι εγώ σήμερα· Καί ο Αβραάμ δέν γνώριζε τόν αληθινό Θεό, μέχρι τή στιγμή πού Αυτός τόν εκάλεσε στήν Αλήθεια. Αλλά από τήν ώρα πού τόν προσκάλεσε ο Θεός, από κείνη τή στιγμή υπάκουσε χωρίς αντιλογία στό θείο θέλημα. Καί ο εκατόνταρχος Κορνήλιος των Πράξεων ειδωλολάτρης ήτανε· αλλά νήστευε, ελεούσε καί προσευχότανε γιά νά του αποκαλυφθεί ο Θεός. Καί από τήν ώρα πού μέ ευλάβεια άκουσε τόν Απόστολο Πέτρο, τόν φώτισε ο Θεός καί τόν γέμισε μέ τή θεία χάρη Του. Καί ο Απόστολος Παύλος προσκλήθηκε στήν Αλήθεια τήν ώρα πού κατεδίωκε τόν Χριστό, οπότε καί άκουσε τόν φοβερό λόγο, ότι όποιος τά βάζει μέ τόν Θεό, μοιάζει μέ κείνον πού κλωτσάει τά καρφιά. Αλλά μόλις φωτίσθηκε ο Παύλος, ταπεινώθηκε, μετανόησε καί στρατεύθηκε στόν αγώνα της διαδόσεως του Ευαγγελίου γιά τή σωτηρία του κόσμου.
Μέ αυτά θέλω νά σας δείξω ότι, όποιος θέλει νά γνωρίσει τήν Αλήθεια καί νά ευτυχήσει στήν Αιωνιότητα, ας μετανοήσει καί ταπεινοφρονήσει, ας προσευχηθεί μετά δακρύων, καί τότε ο Πάνσοφος καί Παντοδύναμος έχει τή δύναμη καί τούς τρόπους νά τόν φωτίσει πώς θά εισέλθει στήν οδό της σωτηρίας. Μπορεί καί σήμερα ο Θεός στόν ειλικρινά ενδιαφερόμενο νά στείλει έναν σημερινό διάδοχο των αγίων Αποστόλων Του, γιά νά τόν διδάξει πώς θά εισέλθει στή Βασιλεία των ουρανών, αλλά καί στήν εν Χριστώ ζωή των θείων εμπειριών καί ευλογιών κατά τή διάρκεια αυτής της πρόσκαιρης ζωής. Καί ξέρουμε βέβαια ότι ο Παράδεισος καί η Κόλαση είναι η συνέχεια των δικών μας επιλογών όσο ζούμε πάνω στη γη.
Επιτρέψτε νά τελειώσω τόν λόγο μου, συνοψίζοντας τά όσα σας είπα ως εξής. Μέ τή χάρη του Θεού, οι Αγιορείτες Πατέρες είμαστε καλά. Κάθε μέρα, συμμετέχοντας στή θεία Λειτουργία καί κοινωνώντας Σώμα καί Αίμα Χριστού -όσο πιό συχνά τό επιτρέπει ο Γέροντας ή ο Πνευματικός-, αλλά καί μέ τήν προσευχή, μέ κάποια άσκηση καί μέ τήν προσπάθεια νά πράττουμε αυτό πού αρέσει στόν Κύριο καί όχι στό διάβολο, αγωνιζόμαστε νά είμαστε σέ μία κατάσταση ευάρεστη στόν Θεό. Συγχρόνως καλλιεργούμε τήν μετάνοια καί τήν ταπεινοφροσύνη, αλλά καί δοξάζουμε τόν Θεό γιά όλα τά καλά πού μας έχει χαρίσει, καί γι αυτά πού ξέρουμε καί γι αυτά πού δέν ξέρουμε. Κατ αυτό τόν τρόπο η θεία Χάρη μας χαροποιεί, μας ενθαρρύνει καί μας χαρίζει υπομονή. Καί όποτε ζητάει κάποιος τήν πνευματική μας βοήθεια, ευχαρίστως του τήν προσφέρουμε.
Πάντως πρέπει νά έχουμε υπόψη μας ότι κάθε ορθόδοξος Χριστιανός οφείλει νά αγωνίζεται έτσι, ώστε νά αισθάνεται καθημερινά τή θεία Χάρη. Καί αν δέν τήν αισθάνεται, τουλάχιστον νά ταπεινοφρονεί. Μόνον έτσι μπορεί νά αποδείξει στή συνείδησή του ότι είναι πραγματικά ορθόδοξος Χριστιανός· δηλαδή, ότι είναι κάτι πολύ ανώτερο από ο,τιδήποτε άλλο, από κάποια άλλη αίρεση ή θρησκεία.
΄Οσοι πληροφορούνται ή τούς αποκαλύπτεται κάτι τό ιδιαίτερο καί θείο, έχουν καί μεγαλύτερη υποχρέωση απέναντι του Θεού. Διότι θυμούμαστε τόν λόγο του Χριστού, «ο γνούς καί μή ποιήσας δαρήσεται πολλάς, ο δε μή γνούς μηδέ ποιήσας δαρήσεται ολίγας» (Λουκ. ιβ΄47). Καί ανάλογα μέ τήν περίπτωσή του αποκτά ο αγωνιστής χαρίσματα, δηλαδή αρώματα πνευματικά, πού δέν μπορεί νά τά κρύψει, αλλά δι αυτων παραστέκεται σέ όλους τούς άλλους, καί ιδιαίτερα σέ όποιον ζητά τή βοήθειά του. Επίσης αποκλείεται νά προκόψει κανείς στά πνευματικά, αν δέν ζητήσει τή συμπαράσταση κάποιου Γέροντα καί Πνευματικού πατέρα.

Διά των ευχών της Παναγίας σου Μητρός, του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου καί πάντων των Αγίων, Πατέρα μας ουράνιε, Κύριέ μας Ιησού Χριστέ καί Παράκλητε αγαθέ, η Παναγία Τριάς, αξίωσον ημάς των ευφροσύνων σου ευλογιών, της εκ δεξιών σου παραστάσεως καί της αιωνίου σου μακαριότητος, Αμήν.

 

Ιερομόναχος πατήρ Μάξιμος του Γέροντος Ιωσήφ Βατοπεδινού

Friday, August 5, 2016

Κάθε Αγιος της Εκκλησίας μας βοηθά σε κάθε έκφανση της ζωής μας.


Inline image 1

Κάθε Αγιος της Εκκλησίας μας βοηθά σε κάθε έκφανση της ζωής μας.

Δείτε αναλυτικά τη λίστα που ακολουθεί.

ΓΑΜΟΣ – ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.
1. Ακύλας και Πρίσκιλλα, οι Απόστολοι (εορτάζουν στις 13 Φεβρουαρίου). Προστατεύουν την οικογένεια και τους σκηνοποιούς.
2. Γοργονία (Εορτάζει 23 Φεβρουαρίου). Υπόδειγμα Χριστιανής αδελφής. Αδελφή του Γρηγορίου του Θεολόγου και κόρη της Νόνας και του Γρηγορίου του Ναζιανζηνού. Υπόδειγμα νοικοκυράς, συζύγου, μητέρας, μορφωμένη και πολύ καλή Χριστιανή. Θεραπεύει ανθρώπους.
3. Εμμέλεια, Νόννα και Ανθούσα, Μητέρες των τριών Ιεραρχών (εορτάζουν την Κυριακή μετά την Υπαπαντή). Υπόδειγμα χριστιανών μητέρων.
4. Θεόδωρος ο Συκεώτης, Καρπός αμαρτωλής σχέσης ενός βασιλικού ταχυδρόμου και μιας νεαρής κοπέλας, της Μαρίας. Ο πατέρας του εγκατέλειψε την μητέρα του και ο Θεόδωρος μεγάλωσε σαν νόθο. Ευτυχώς η μητέρα του συνήλθε, συνειδητοποίησε την αμαρτία της, ανέλαβε την υποχρέωσή της και αφιερώθηκε αποκλειστικά στη σωστή ανατροφή του μικρού Θεοδώρου. Αξιώθηκε να δει τον υιό της μεγάλο πνευματικό άνδρα, στην υπηρεσία της Εκκλησίας. Δικαίως ο Άγιος θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι προστατεύει τις εγκαταλελειμμένες μητέρες και τα νόθα παιδιά.
5. Ιωσήφ ο Δίκαιος, εκτός από προστάτης των ξυλουργών - επιπλοποιών, προστατεύει και τους θετούς πατέρες και τα υιοθετημένα αγόρια, γιΌ αυτό πολλές σχολές και ιδρύματα έχουν το όνομά του (εορτάζει 18 Δεκεμβρίου).
6. Μάμας, ο Άγιος γεννήθηκε το 260 μ.Χ. στη Παφλαγονία. Οι Χριστιανοί γονείς του πέθαναν στη φυλακή. Αυτός είχε την τύχη και υιοθετήθηκε από μια πλούσια Χριστιανή. Επειδή ο Άγιος τη φώναζε συνέχεια «μάμα - μάμα», τον ονόμασε Μάμα. Μπορεί αν θεωρείται προστάτης των υιοθετημένων παιδιών αλλά και των θετών γονέων. Πολλά ιδρύματα, που ασχολούνται με τα ορφανά παιδιά, έχουν το όνομά του. Στα 15 χρόνια του ο Άγιος συνελήφθη για την πίστη του και μαρτύρησε περνώντας πολλά βασανιστήρια (νερό, θεριά, τρίαινα κ.λ.π.). Μάλλον πρόκειται για τον Παιδομάρτυρα που εορτάζει στις 2 Σεπτεμβρίου.
7. Μακρίνα, Υπόδειγμα χριστιανής αδελφής. Η μεγάλη αδελφή του Μεγάλου Βασιλείου και του Γρηγορίου Νύσσης. Ανατράφηκε Χριστιανικά από την μητέρα της Εμμέλεια και πρόσφερε τον καλύτερο εαυτό της στην οικογένεια, τα αδέλφια της και τους φτωχούς. Αργότερα μόνασε μαζί με την μητέρα της σε γυναικεία μονή, κοντά στην μονή όπου μόναζε και ο αδελφός της Μ. Βασίλειος. (Εορτάζει 19 Ιουλίου).
8. Στέφανος, για στεφάνια γάμου. Πολλές φορές και σε πολλά μέρη, οι ερωτευμένοι σκάλιζαν στα δοκάρια και τους τοίχους των ναών τα ονόματά τους, για να έχουν «καλά στέφανα». Οι παντρεμένοι του χάριζαν τα στεφάνια τους, για να έχουν καλό γάμο. (Εορτάζει 27 Δεκεμβρίου).
9. Σάρα, Ελισάβετ, για τις άτεκνες γυναίκες και ζευγάρια. Οι Άγιες ήταν άτεκνες. Ύστερα από πολλές παρακλήσεις, με τη χάρη του Θεού και με όλους τους φυσικούς νόμους, αξιώθηκαν τελικά να συλλάβουν και να γεννήσουν «καρπούς» αφιερωμένους στον Θεό. Η Σάρα γέννησε τον Ισαάκ και η Ελισάβετ τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. (Εορτάζουν: Ελισάβετ 5 Σεπτεμβρίου και 24 Ιουνίου, η δε Σάρα στις 18 Δεκεμβρίου).
10. Άννα η Προφήτης, Η Άννα, μητέρα του Προφήτη Σαμουήλ, ήταν Προφήτης και η ίδια. Παντρεμένη με τον Ελακανά, δεν μπορούσε να κάνει παιδιά και εκείνος πήρε δεύτερη γυναίκα, τη Φενάνα. Περιφρονημένη, η Άννα παρακάλεσε τον Θεό να την απαλλάξει από την στειρότητα και εκείνη θα του αφιέρωνε το παιδί που θα αποκτούσε. Εισακούσθηκε και απέκτησε τον Σαμουήλ και άλλα έξι παιδιά! Εξ ου και η ευχαριστία της: «Εστερεώθη η καρδιά μου εν Κυρίω, υψώθη κέρας μου εν Θεώ μου, ότι στείρα έτεκεν επτά και η πολλή εν τέκνοις ησθένησε». Η Άννα έχει ταυτιστεί με την ελπίδα προς τα άτεκνα ζευγάρια (Εορτάζει 9 Δεκεμβρίου).
11. Άννα, η μητέρα της Θεοτόκου, Το χέρι της βρίσκεται στη Μονή Σταυρονικήτα του Αγίου Όρους. Υπενθυμίζουμε ότι και η μητέρα της Θεοτόκου, που άλλωστε ήταν και μεγάλης ηλικίας, είχε πρόβλημα γονιμότητας και τη μέρα αυτή γιορτάζεται και η σύλληψη της Παναγίας, που έγινε με υπέρβαση των νόμων της φύσης. Η Άννα έχει ταυτισθεί με την ελπίδα προς τα άτεκνα ζευγάρια. (Εορτάζει 25 Ιουλίου).
12. Ζαχαρίας, συζυγος της Ελισάβετ, μητέρας του Ιωάννη του Προδρόμου και Βαπτιστή. Ο Ζαχαρίας ήταν μεγαλόσχημος ιερέας του Υψίστου. Είχε μάλιστα το δικαίωμα να μπαίνει στα Άγια των Αγίων. Όταν σε μεγάλη ηλικία του ανακοινώθηκε ότι η Ελισάβετ θα αποκτήσει υιό και πρέπει να τον ονομάσει Ιωάννη, δεν το πίστεψε. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μείνει κωφάλαλος μέχρι την ημέρα που θα πρέπει να δώσει το όνομα του παιδιού, που πράγματι γεννήθηκε. Αυτός πήρε μια πινακίδα και έγραψε το όνομα «Ιωάννης» και αμέσως λύθηκε η γλώσσα του και άνοιξαν τα αυτιά του. Ο Ζαχαρίας και η Ελισάβετ μπορούν να θεωρούνται προστάτες των ηλικιωμένων γονέων ή όλων αυτών που είναι άτεκνοι και παρακαλούν για ένα παιδί. Ο Ζαχαρίας φυσικά σχετίζεται και με τους κωφαλάλους (εορτάζει 24 Ιουνίου).
ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ - ΤΟΚΕΤΟΣ - ΠΑΙΔΙΑ
1. Παναγία - Μαρία η Θεομήτωρ, Η λατρεία της Παναγίας είναι βαθιά ριζωμένη στον ελλαδικό χώρο. Η Παναγία - Μαρία ως μητέρα του Θεανθρώπου δεν θα μπορούσε να μην προστατεύει την κάθε μητέρα, αλλά και οι πιστές που θέλουν να κάνουν παιδί, πρώτα σε αυτήν απευθύνονται.
· Παναγία η Ελεούσα, για τις «λεχούσες» - λεχώνες, ώστε να σταθούν και πάλι όρθιες.
· Παναγία η γαλακτοτροφούσα, για να έχουν οι μητέρες γάλα.
· Παναγία η βρεφοκρατούσα, για να κρατήσουν όλες οι γυναίκες μωρά στα χέρια τους.
2. Αιμιλιανός, για τα προβλήματα ομιλίας. Έζησε την εποχή του Ιουλιανού του Παραβάτη (4ος αιώνας μ.Χ.). Καταγόταν από το Ροδόστολο της Θράκης και ήταν δούλος ενός Εθνικού. Κυριευμένος από την ένθερμη πίστη του, μπήκε σε έναν ειδωλολατρικό ναό και κατέστρεψε τα αγάλματα. Για την πράξη του αυτή καταδικάσθηκε σε θάνατο στην πυρά. Λόγω ονόματος, ο Άγιος έχει συνδεθεί με τη μιλιά και ως εκ τούτου με τα προβλήματα ομιλίας των παιδιών (εορτάζει 18 Ιουλίου).
3. Ακίνδυνος, για κάθε κίνδυνο. Έζησε στην Περσία επί εποχής Μεγάλου Κωνσταντίνου, όπου μαζί με τον Πηγάσιο και τον Ανεμπόδιστο δίδασκαν τον Χριστιανισμό στους Πέρσες. Συνελήφθησαν από τον ηγεμόνα Σαβώριο, τους έριξαν στην θάλασσα μέσα σε ένα σάκο από όπου βγήκαν σώοι και το γεγονός προκάλεσε τον προσηλυτισμό του συγκλητικού Ελπιδοφόρου και άλλων. Τελικά τους έκαψαν σε καμίνι, μαζί με άλλους πιστούς και η μνήμη των τεσσάρων, μαζί με του Αφθονίουο οποίος επίσης προσηλυτίσθηκε, γιορτάζεται την ίδια ημέρα (2 Νοεμβρίου). Ο Άγιος Ακίνδυνος πιστεύεται ότι προφυλάσσει τα παιδιά από κινδύνους.
4. Άμως ο Προφήτης, και το αμόνι. Ο πατέρας του Προφήτη Ησαΐα, Προφήτης και εκείνος, κήρυξε επί 50 χρόνια καταγγέλλοντας τους Ιουδαίους για την λατρεία των χρυσών μόσχων. Τον τραυμάτισε θανάσιμα χτυπώντας τον με ρόπαλο στο κεφάλι, ο γιος του ιερέα των ειδωλολατρών, Αμεσίας. Στη Ρόδο τον αποκαλούσαν Άι- Αμόνι και τον επικαλούνταν για το δυνάμωμα των ασθενικών παιδιών, από συνήχηση με το αμόνι του σιδερά (εορτάζει 15 Ιουνίου).
5. Βλάσιος ο Ιερομάρτυρας, για τα ψαροκόκαλα. Ήταν Επίσκοπος Σεβαστείας τον 4ο αιώνα. Ο Άγιος Βλάσιος θεωρείται θεραπευτής των ασθενειών που σχετίζονται με το λαιμό εξ αιτίας του τρόπου που θανατώθηκε αλλά και επειδή, σύμφωνα με την παράδοση, είχε σώσει ένα παιδί που κόντευε να πνιγεί από ψαροκόκαλο που είχε σφηνωθεί στο λαρύγγι του. Ο Άγιος έκανε το σημείο του Σταυρού πάνω στον λαιμό του παιδιού και αμέσως το κόκαλο βγήκε, γι' αυτό και στην ημέρα της εορτής του, όσοι έχουν πρόβλημα στον λάρυγγα σταυρώνονται με δυο κεριά σε σχήμα «Χ» (εορτάζει 15 Ιουνίου).
6. Γεώργιος ο Κουδουνάς, Συχνά οι μητέρες των άρρωστων παιδιών, ζητούν την συνδρομή του Αγίου Γεωργίου. Στην Μάνδρα της Ξάνθης μάλιστα, όπου υπάρχει η θαυματουργή εικόνα του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά, δίνουν στο άρρωστο παιδί ένα κουδουνάκι από αυτά που κρέμονται στην εικόνα, ώσπου να γίνει καλά (εορτάζει 23 Απριλίου).
7. Δόμνα, για τις ετοιμόγεννες και τις μαμές. Έζησε στα τέλη του 3ου με αρχές του 4ου αιώνα και ήταν ιέρεια στο ναό του Δωδεκαθέου, στο παλάτι του Μαξιμιανού στη Νικομήδεια. Όταν έγινε Χριστιανή, έκανε φιλανθρωπίες μοιράζοντας στους φτωχούς πράγματα από το παλάτι. Η Αγία συνδέεται με την απόκτηση παιδιών αλλά και με τον, χωρίς επιπλοκές, τοκετό. Η Αγία Δόμνα θεωρείται μαμή, προστατεύει τις ετοιμόγεννες αλλά και τις μαίες (εορτάζει 28 Δεκεμβρίου).
8. Δομνίκη, και η ημέρα της μαμής. Στην ανατολική Ρουμελία παλιότερα, μέχρι πρόσφατα στη Μακεδονία, στο όνομα της Αγίας ετιμάτο, ιδιαίτερα από τις γυναίκες, ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα το χωριού. Η Αγία συνδέεται με την απόκτηση παιδιών αλλά και με τον χωρίς επιπλοκές τοκετό. Ακόμα και σήμερα η ημέρα της εορτής (8 Ιανουαρίου) αναφέρεται ως «μέρα της μαμής» ή «της μπάμπως η μέρα»! σήμερα έχει χάσει την πρωταρχικής της σημασία και εορτάζεται ως η ημέρα της απελευθερωμένης γυναίκας. Οι γυναίκες γυρίζουν στους δρόμους και διασκεδάζουν, ενώ οι άντρες μένουν κλεισμένοι στα σπίτια. Καμία σχέση με την Αγία που φέρεται να προστατεύει τις μαίες και τις ετοιμόγεννες.
9. Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, Καταγόταν από την Καππαδοκία, ήταν κόρη ωραία και ενάρετη, από οικογένεια ευγενών και ενώ είχε επιλεγεί για σύζυγος του αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ', έγινε μοναχή στη μονή Χρυσοβαλάντου στην Κωνσταντινούπολη. Έκανε μεγάλο φιλανθρωπικό έργο και θαύματα, ενώ η παράδοση λέει ότι ανέβλυσε μύρο από τα λείψανά της. η σημερινή μονή της στη Λυκόβρυση Αττικής, ιδρύθηκε το 1930 κατόπιν υποδείξεως της δίας και εκεί βρίσκεται θαυματουργική εικόνα της. με την Οσία συνδέονται πολλά θαύματα, κυρίως σε προβλήματα γονιμότητας, όπως μαρτυρούν και τα παιδιά που φέρνουν το χαρακτηριστικό όνομα «Χρυσοβαλάντης» (εορτάζει 28 Ιουλίου).
10. Ελευθέριος, που ελευθερώνει. Μαρτύρησε τον 2ο αιώνα επί αυτοκράτορα Αδριανού. Έχοντας λάβει χριστιανική ανατροφή από την μητέρα του Ανθία (η οποία είχε κατηχηθεί από τον Απόστολο Παύλο και με την οποία συνεορτάζει ο Άγιος), στα 15 χρόνια του χειροτονήθηκε διάκονος και στα 20 χρόνια του Επίσκοπος Ιλλυρικού και έκανε ιεραποστολικό έργο. Αργότερα συνελήφθη, διακήρυξε την πίστη του και βασανίσθηκε πολλαπλά (ρίχθηκε ακόμα και στα θηρία στην αρένα, που όμως δεν τον άγγιξαν), προτού αποκεφαλισθεί. Ο Ελευθέριος ελευθερώνει τους φυλακισμένους, αλλά και τις έγκυες. Θεωρείται ο προστάτης του τοκετού (εορτάζει 15 Δεκεμβρίου). Στη Θράκη οι έγκυες τιμούν ιδιαιτέρως τον Άγιο Ελευθέριο. Μαζί με τον Άγιο τιμούν, πολλές φορές, την ανύπαρκτη «αγία» Λεχούσα (Ελεούσα και τον επίσης ανύπαρκτο «άγιο» Αύκουλα. Στην Θεσσαλονίκη και τις Σέρρες λένε: «Αϊ Λευτέρη μ' λευτερώσει την, Αϊ μου Αύκουλα αυκόλυνέ την».
11. Ευθύμιος ο Μέγας, για τεκνοποίηση και ευθυμία. Ο Άγιος καταγόταν από πλούσια οικογένεια. Οι γονείς του ήταν διαρκώς θλιμμένοι και παρακαλούσαν διαρκώς τον Θεό να τους αξιώσει να αποκτήσουν παιδί. Ο Θεός του μίλησε και τους προμήνησε ότι θα τους δώσει παιδί, αρκεί να το ονομάσουν Ευθύμιο. Έτσι έγινε, και οι γονείς του βρήκαν πάλι την ευθυμία τους. Ο Άγιος βοηθά και στην τεκνοποίηση. Εξ αιτίας της δυσκολίας των γονιών του να τον αποκτήσουν, θεωρείται θεραπευτής της στειρότητας στα ζευγάρια. Οι στείρες γυναίκες των βλαχόφωνων της Πίνδου ζύμωναν πίτες του Αγίου Ευθυμίου και τις μοίραζαν σε αγόρια για να αποκτήσουν και αυτές παιδιά (εορτάζει 20 Ιανουαρίου).
12. Ευστράτιος, για καλή στράτα. Γεννήθηκε στην Ταρσία και στα είκοσι χρόνια του έγινε μοναχός στη μονή των Αυγάρων, στον Όλυμπο. Χάριν του ονόματός του, ο Άγιος Ευστράτιος, είναι εκείνος στον οποίο απευθύνονται για να βοηθήσει στη στράτα, δηλαδή στο έγκαιρο και σωστό περπάτημα των μωρών (εορτάζει 9 Ιανουαρίου).
13. Θεόδωρος ο Στρατηλάτης, Στρατιωτικός υψηλόβαθμος και χαρισματική προσωπικότητα και επιπλέον ένθερμος Χριστιανός. Ιδιαίτερα τον έταζαν στην Μικρά Ασία για τα άρρωστα παιδιά (εορτάζει 8 Φεβρουαρίου).
14. Ιουλίττα και Κήρυκος, θεραπευτές των παιδιών. Μητέρα και υιός έζησαν την εποχή του Διοκλητιανού. Προσπαθώντας να ξεφύγουν από τους διωγμούς, κατέφυγαν στην Ταρσό όπου συνελήφθησαν από τον τύραννο Αλέξανδρο, ο οποίος σκότωσε τον τρίχρονο Κήρυκο πετώντας τον στο δάπεδο. Η Ιουλίττα αποκεφαλίσθηκε αργότερα ύστερα από βασανιστήρια. Ο τραγικός θάνατος του μικρού Αγίου τον ανέδειξε σε προστάτη και θεραπευτή των μικρών παιδιών, κυρίως από κρανιοεγκεφαλικές και άλλες κακώσεις (εορτάζει 15 Ιουλίου).
15. Στυλιανός, για να «στυλώσεις». Ο Άγιος ασκήτεψε στην έρημο σε σπηλιά. Τιμάται και ως γιατρός ανίατων ασθενειών. Όταν πέθαινε το παιδί ενός ζευγαριού, οι μητέρες ζωγράφιζαν την εικόνα του Αγίου να κρατά ένα βρέφος και τον επικαλούνταν. Αμέσως οι μητέρες «στυλώνονταν», συλλάμβαναν και γεννούσαν άλλο παιδί. Αλλά και άρρωστα παιδιά μετά την επίκληση του Αγίου γίνονται καλά (στυλώνονται). Ιδιαίτερα προστατεύει τα νόθα παιδιά λόγω σχετικού θαύματος: Κάποτε οι χωριανοί κυνηγούσαν να πάρουν το παιδί που γέννησε παράνομα μία γυναίκα. Ο Άγιος έκρυψε το βρέφος μέσα στη μακριά γενειάδα του και έτσι γλίτωσε από τους διώκτες του (εορτάζει 26 Νοεμβρίου).
16. Συμεών, για τα παιδιά. Συμεών ο Θεοδόχος, για τα παιδιά αλλά και για τα σημάδια. Στη Θράκη οι έγκυες τιμούν ιδιαίτερα τον Άγιο Συμεών για να μην βγουν τα παιδιά σημαδεμένα (εορτάζει 18 Δεκεμβρίου και στις 3 Φεβρουαρίου).
Ακόμη σχέση με τοκετούς και παιδιά έχουν:
- Μαρίνα, λέγεται στην Αθήνα ότι διευκολύνει τη γέννα και στην Κύπρο ότι κοιμίζει τα μωρά (εορτάζει 17 Ιουλίου).
- Φανούριος, φανερώνει το μωρό (εορτάζει 27 Αυγούστου).
- Δομέτιος, «λύνει» τους «δεμένους», αυτούς που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά (εορτάζει 23 Μαρτίου και 30 Οκτωβρίου)
- Τρύφωνας, η μέλλουσα μάνα βάφεται, περιποιείται, βάζει στα μάγουλα κοκκινάδι για να βγει το σαλό (μωρό) όμορφο! (εορτάζει 29 Σεπτεμβρίου).
- Συμεών, οι έγκυες δεν πιάνουν τίποτα στα χέρια τους, ιδίως αιχμηρά αντικείμενα, για να μην τραυματιστούν και βγει το παιδί σημαδεμένο (παρετυμολογία Συμεών=σημείο=σημάδι) (εορτάζει 18 Δεκεμβρίου και 3 Φεβρουαρίου).
- Αζαρίας, οι έγκυες τάζουν διάφορα για να μην γεννηθούν τα μωρά τους ζαρωμένα (παρετυμολογία Αζαρίας = ζάρα = αζάρωτος)(ο αγιόπαις εορτάζει 17 Δεκεμβρίου και ο Προφήτης 3 Φεβρουαρίου).
- Βαρβάρα, Βαρβαρώνει τις έγκυες, τις κάνει βάρβαρε και ανθεκτικές. Οι έγκυες δεν δουλεύουν στη γιορτή της, ούτε σκουπίζουν. Κρύβουν μάλιστα την σκούπα ...; για το καλό το δικό τους και για το καλό του παιδιού που θα γεννηθεί, για να μην πάθει ευλογιά (εορτάζεται 4 Δεκεμβρίου).
- Ελέσα η Οσιομάρτυς, ονομάζεται έτσι γιατί η γέννησή της ήταν αποτέλεσμα του ελέους και της ευλογίας του Θεού (εορτάζεται 1 Αυγούστου).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΥΣ
1. Τερέντιος και Νεονίλλα, με τα επτά τέκνα τους. Προστατεύουν τους πολύτεκνους (εορτάζουν 28 Οκτωβρίου)
2. Πολύκαρπος, για τα πολλά παιδιά (πολύτεκνοι) αλλά και για τις σοδειές. (Υπάρχουν πέντε Άγιοι με το ίδιο όνομα. Εορτάζουν: 8 και 23 Φεβρουαρίου, 2 Απριλίου, 7 Ιουλίου και 25 Οκτωβρίου).
3. Πεύσιππος, Ελάσιππος και Μέσιππος, για τα τρίδυμα (εορτάζουν 16 Ιανουαρίου).
4. Μαρίνα, γιατί «μαραίνει» το κακό μάτι και τα σπυριά της ιλαράς. Προστατεύει τα καχεκτικά μωρά, αλλά «μαραίνει» κιόλας αυτά που οι μητέρες τους δεν την τιμούν (εορτάζει 17 Ιουλίου).
Ακόμα αναφέρονται οι Άγιοι: Άγιοι Σαράντα, Όσιος Στυλιανός, Άγιος Συμεών, Άγιος Τρύφων, Άγιος Βλάσης, Αγία Βαρβάρα.
ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΓΙΟΙ
1. Αβραάμ, έχει σχέση με την φιλοξενία. Φιλοξένησε τρεις Αγγέλους. Η απεικόνιση αυτή θεωρείται ότι είναι μία από τις λίγες παραδεκτές Ορθόδοξες απεικονίσεις της Αγίας Τριάδας (εορτάζει 9 Οκτωβρίου και 18 Δεκεμβρίου).
2. Βασίλειος ο Μεγάλος, Επίσκοπος Καισαρείας της Καππαδοκίας. Γεννήθηκε το 329. Μεγάλος φιλάνθρωπος. Έφτιαξε ένα ίδρυμα για φτωχούς και αρρώστους, που ονομάστηκε «Βασιλειάς». Πέθανε μετά 50 χρόνια αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο πνευματικό έργο. Ο ίδιος κάποτε έσωσε την πόλη του από έναν έπαρχο, ο οποίος ερχόταν να φορολογήσει αγρίως τους συμπολίτες του. Μάλιστα οι κάτοικοι είχαν μαζέψει ότι χρυσαφικά είχαν για να του τα προσφέρουν και να τον εξευμενίσουν. Ο Βασίλειος πήγε και τον συνάντησε και τελικά τον έπεισε να μην μπει στην πόλη. Ο έπαρχος έφυγε, αλλά ο Βασίλειος έμεινε με το πρόβλημα πώς να ξαναμοιράσει τα χρυσαφικά στους συμπολίτες του. Σκέφτηκε λοιπόν και έφτιαξε πολλές πίτες (ψωμάκια - πρόσφορα). Σε κάθε πίτα έβαλε και από ένα χρυσαφικό ...; έτσι ο κάθε συμπολίτης του πήρε από κάτι! Σε ανάμνηση του γεγονότος φτιάχνουμε σήμερα τις λεγόμενες «βασιλόπιτες» με τα φλουριά (εορτάζει την 1η Ιανουαρίου).
3. Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, καταγόταν από την Καππαδοκία, ήταν κόρη ωραία και ενάρετη, από οικογένεια ευγενών και ενώ είχε επιλεγεί για σύζυγος του αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ', έγινε μοναχή στη μονή Χρυσοβαλάντου στην Κωνσταντινούπολη. Έκανε μεγάλο φιλανθρωπικό έργο και θαύματα, ενώ η παράδοση λέει ότι ανάβλυσε μύρο από τα λείψανά της (εορτάζει 28 Ιουλίου).
4. Φιλοθέη η Αθηναία, Η Οσία γεννήθηκε ύστερα από πολλές προσευχές και παρακλήσεις των γονέων της γιατί η μητέρα της ήταν στείρα. Και ενώ ο Θεός τους έκανε την χάρη να τους χαρίσει την πολυπόθητη κόρη, οι γονείς της θεώρησαν σκόπιμο να την παντρέψουν με το ζόρι, σε ηλικία 12 ετών, με έναν πλούσιο αλλά βάναυσο άνδρα. Έπειτα από λίγο η Φιλοθέη έμεινε χήρα και παρά τις πιέσεις για δεύτερο γάμο, αυτή προτίμησε να μοιράσει την περιουσία της στους φτωχούς και να γίνει μοναχή. Με τα λεφτά που κληρονόμησε από τον πλούσιο άνδρα της, έκανε πολλές και μεγάλες φιλανθρωπίες, αυτό όμως εξόργισε συγγενείς, «φίλους» και εχθρούς, που προκάλεσαν τον μαρτυρικό της θάνατο στις 19 Φεβρουαρίου του 1589. Σήμερα η Οσία τιμάται ως προστράτια πολλών γυναικείων οργανώσεων, φιλανθρωπικών σωματείων και κοινωφελών ιδρυμάτων (εορτάζει 19 Φεβρουαρίου).
5. Φιλάρετος ο Ελεήμων, Ο Όσιος έζησε τον 8ο αιώνα και ήταν πολύ πλούσιος. Τα χρήματά του όμως τα έδινε με αφθονία στους φτωχούς. Κάποια στιγμή η εποχή άλλαξε και ο Άγιος έγινε και αυτός φτωχός. Συνέχιζε όμως αγόγγυστα να μοιράζεται τα λιγοστά του υπάρχοντα με τους άλλους πτωχούς. Ο Θεός βλέποντας την αρετή του, ευλόγησε και παντρεύτηκε η κόρη του με μέλος της βασιλικής αυλής. Τα πράγματα και πάλι άλλαξαν. Ο Φιλάρετος πήρε τον τίτλο του υπάτου και φυσικά έγινε και πάλι πλούσιος. Και αυτά τα χρήματα, τα έδινε με αφθονία στους φτωχούς. Το θαύμα ήταν ότι όσα χρήματα μοίραζε, τόσα χρήματα κέρδιζε! Λες και ήταν ένας θεϊκός αγωγός χάριτος και ελεημοσύνης προς τους έχοντες ανάγκη (εορτάζει 1 Δεκεμβρίου).
Ακόμα αναφέρονται οι Άγιοι: Ζωτικός ο ορφανοτρόφος (εορτάζει 31 Δεκεμβρίου), Νικόλαος Πλανάς, ο Άγιος φτωχός Ιερέας (εορτάζει 2 Μαρτίου).
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
(Δικαστές, βουλευτές, συγκλητικοί και αρεοπαγίτες)
1. Αμβρόσιος Επίσκοπος Μεδιολάνων. Σπούδασε ρητορική, φιλοσοφία και νομικά. Ασκούσε το επάγγελμα του δικαστή. Λόγω της ακεραιότητας του χαρακτήρα του, με διαταγή του Ουαλεντιανού Α', πήρε όλους τους ιερατικούς τίτλους και χειροτονήθηκε απ' ευθείας Επίσκοπος Μεδιολάνων. Είναι αυτός που μετέπειτα απαγόρευσε την είσοδο στο ναό, στον αυτοκράτορα Θεοδόσιο, λόγω του ότι αυτός είχε καταστείλει αιματηρά τη στάση της Θεσσαλονίκης (εορτάζει 7 Δεκεμβρίου).
2. Διονύσιος ο αρεοπαγίτης, ήταν φιλόσοφος και μέλος της Βουλής του Αρείου Πάγου την εποχή που ο Απόστολος Παύλος επισκέφθηκε την Αθήνα. Φυσικά ο μορφωμένος βουλευτής - δικαστικός, πείστηκε αμέσως από τα λόγια του Παύλου και βαπτίσθηκε Χριστιανός. Αργότερα ο Άγιος διαδέχθηκε τον Επίσκοπο Ιερόθεο και έγινε αρχιερέας των Αθηνών, έκανε θαύματα και έγραψε βιβλία ιδιαίτερα για την ιεραρχία των ουράνιων πνευματικών οντοτήτων. Ταξίδεψε σε όλη τη Δύση, αλλά στο Παρίσι συνελήφθη, βασανίσθηκε και αποκεφαλίσθηκε (εορτάζει 3 Οκτωβρίου).
3. Ησύχιος ο συγκλητικός, έζησε την εποχή του Γαλέριου Μαξιμιανού. Κατά τους διωγμούς καλέστηκε να απαρνηθεί την πίστη του και αυτός φυσικά αρνήθηκε. Αποτέλεσμα ήταν να εκπέσει του αξιώματός του και να γελοιοποιηθεί από τον ίδιο τον αυτοκράτορα μπροστά σε όλη την σύγκλητο. Τελικά του έδεσαν μια πέτρα στον λαιμό και τον έπνιξαν στον ποταμό Ορόντη (εορτάζει 2 Μαρτίου).
4. Ιερόθεος ο αρεοπαγίτης - βουλευτής, ο «Θεόληπτος υμνολόγος». Παραδοσιακά θεωρείται ότι είναι ο πρώτος Επίσκοπος των Αθηνών ο οποίος παραβρέθηκε μάλιστα και στην επιτάφια σύναξη των Αποστόλων κατά την κοίμηση της Θεοτόκου. Οι όμορφοι ύμνοι που έψαλλε προς τιμήν Της, ου χάρισαν τον τίτλο του «Θεόληπτου υμνολόγου». Ο Ιερόθεος έγραψε πολλά βιβλία και πέθανε σε βαθιά γεράματα (εορτάζει 4 Οκτωβρίου).
5. Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας και ο Νικόδημος, Ήταν κρυφοί μαθητές και μέλη του Ανωτάτου Συμβουλίου κατά την δίκη του Ιησού (εορτάζουν 31 Ιουλίου).
6. Δορυμέδων και Λουκάς οι βουλευτές. Ησύχιος, Γοργόνιος, Ζήνων, Ίνδης και Μαρδόνιος οι συγκλητικοί.
Για τους δικαζόμενους και την ελευθέρωσή τους
1. Ονούφριος, Προστατεύει τους δικαζόμενους. Ο Άγιος έγινε ερημίτης και έζησε πάνω από 70 χρόνια μόνος σε μια σπηλιά. Ο Θεός φρόντιζε για την τροφή του. Τον βρήκε σε μεγάλη ηλικία Άγιος Πανφούτιος, ωχρό και καταβεβλημένο, γυμνό, με μια κάτασπρη μακριά γενειάδα, που έφτανε ως το έδαφος. Ο Γέροντας Άγιος Ασκητής τον καλωσόρισε λέγοντάς του ότι ...; ήταν αυτός που θα τον ενταφίαζε! Πράγματι, την άλλη μέρα ο Πανφούτιος βρήκε τον Ονούφριο νεκρό, ενώ Άγγελοι έψελναν από τον ουρανό. Ο λαός μας, όταν βλέπει κάποιον καταβεβλημένο, λέει: «αυτός έγινε σαν τον Άγιο Ονούφριο». Ίσως γι' αυτό ο Άγιος να προστατεύει αυτούς που προσάγονται σε δίκη, γιατί προφανώς είναι χλομοί σαν τον Άγιο (εορτάζει στις 12 Ιουνίου).
2. Ελευθέριος, ελευθερώνει τους αιχμαλώτους και τους φυλακισμένους (υπάρχουν έξι Άγιοι με αυτό το όνομα).
3. Βαρβάρα, την επικαλούνται πολλές φορές (ιδιαίτερα στην Δύση) οι φυλακισμένοι (εορτάζει 4 Δεκεμβρίου)
4. Ιωάννης ο Ρώσος, προστατεύει τους αιχμαλώτους πολέμου (εορτάζει 2 Ιουνίου).
5. Πέτρος ο Απόστολος, τον επικαλούνται πολλές φορές για την ελευθέρωση κρατουμένων. Στις γραφές αναφέρεται ότι ο Απόστολος σε ένα από τα ταξίδια του συνελήφθη και φυλακίσθηκε. Το βράδυ ένας Άγγελος ήρθε στο κελί του, κοίμισε τους φύλακες, έλυσε τις αλυσίδες που κρατούσαν δέσμιο τον Απόστολο, του άνοιξε τις πόρτες και τον ελευθέρωσε (εορτάζει16 Ιανουαρίου, και η προσκύνηση της αλυσίδας 29 Ιουνίου).
6. Πέτρος ο δεσμοφύλακας, προστατεύει τους δεσμοφύλακες (εορτάζει 26 Ιανουαρίου).
Δραπέτες
1. Αγάπιος ο Όσιος, μοναχός από το Άγιο Όρος, της περιοχής Βατοπεδίου. Ο Όσιος ασκήτευε όταν Αγαρηνοί πειρατές τον συνέλαβαν και τον πούλησαν σκλάβο σε έναν πλούσιο συμπατριώτη τους. Ο Όσιος πέρασε πολύ άσχημα στην σκλαβιά του. Ήταν αλυσοδεμένος συνεχώς και ο κύριός του τον χρησιμοποιούσε σε πολύ βαριές δουλειές. Κάποια στιγμή ο Όσιος κατάφερε να δραπετεύσει. Επέστρεψε στο Άγιο Όρος και πήγε να βρει τον Γέροντα που είχε για Πνευματικό. Ο Γέροντας τον μάλωσε που δραπέτευσε και του είπε πως πρέπει να επιστρέψει στον κύριό του. Ο Αγάπιος ξαναγύρισε στον Αγαρηνό, του διηγήθηκε τα πάντα και του ζήτησε συγγνώμη που δραπέτευσε. Ο Αγαρηνός και οι δύο υιοί του θαύμασαν την υπακοή του Αγάπιου και αφού του έδωσαν την ελευθερία του, του ζήτησαν να τους πάρει μαζί του στο Άγιο Όρος ως συνοδεία. Οι Αγαρηνοί βαπτίσθηκαν και μόνασαν μαζί με τον Αγάπιο.
Ονήσιμος ο Απόστολος, προστατεύει τους φυλακισμένους - κρατουμένους. 2. Ο Ονήσιμος ήταν δούλος ενός Χριστιανού άρχοντα, του Φιλήμονα. Απέδρασε όμως από αυτόν και πήγε στην Ρώμη. Εκεί συνάντησε τον Απόστολο Παύλο, που τον δίδαξε, τον βάπτισε Χριστιανό και τον έστειλε πίσω στον Φιλήμονα όχι σαν δούλο, αλλά ως φίλο και αδελφό (εορτάζει 15 Φεβρουαρίου).
ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΤΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ
1. Χριστόφορος, ο αγαθός γίγαντας, είναι ένας χαρακτηριστικός Άγιος - Προστάτης επαγγελματιών. Ο Άγιος παρουσιάζεται να μεταφέρει στους ώμους του παιδιά όπου τους περνά έναν χείμαρρο. Γι' αυτό προστατεύει τους αυτοκινητιστές (ταξί κ.λπ.) αλλά και κάθε είδους ταξιδευτές, επιβάτες και μη. Και οι μεταφορείς επικαλούνται συχνά την προστασία του. Λέγεται πως ο Άγιος (που ήταν άσχημος και σωματώδης) κάποτε ρώτησε έναν ερημίτη, πώς να αγιάσει! Αυτός του είπε να κάνει νηστεία και προσευχή. «Εγώ δεν ξέρω από προσευχές και να νηστέψω μου είναι δύσκολο», απάντησε ο Χριστόφορος. «Τότε διάθεσε την δύναμή σου στον Χριστό και σε όποιον τη χρειάζεται», του απάντησε ο σοφός ερημίτης. Ο Χριστόφορος διάλεξε ένα ορμητικό ποτάμι, εγκαταστάθηκε στην όχθη του και όποιος διαβάτης ήθελε να περάσει το ποτάμι, τον έπαιρνε στον ώμο του και τον περνούσε απέναντι. Κάποτε εμφανίστηκε στην όχθη του αγριεμένου ποταμού ένα μοναχικό παιδί. Ο μετέπειτα Άγιος προσφέρθηκε να το περάσει απέναντι. Το ανέβασε στον ώμο του, όμως με έκπληξη διαπίστωσε ότι το παιδί ήταν πολύ βαρύ. «Όλο τον κόσμο να κουβαλούσα δεν θα ήταν τόσο βαρύς», είπε ο Άγιος. «Δεν κουβαλάς μόνο όλον τον κόσμο, αλλά και τον Πλάστη του!», απάντησε το παιδί, που δεν ήταν άλλο από τον ίδιο τον Κύριο. Ο Άγιος μπορεί να θεωρηθεί και προστάτης των «άσχημων», γι' αυτό και παρουσιάζεται πολλές φορές σκυλόμορφος. Σε εικόνες λαϊκές παρουσιάζεται ως κυνοπρόσωπος (εορτάζει 9 Μαΐου, αλλά υπάρχουν και άλλοι 13 Άγιοι με αυτό το όνομα).
2. Ανδρόνικος και Αθανασία, ήταν αργυροπράτες και δάνειζαν χωρίς κέρδος. Μετά τον θάνατο των παιδιών τους μοίρασαν την περιουσία τους, έγιναν και οι δύο μοναχοί και έζησαν όλη την ζωή τους στο ίδιο κελί, τηρώντας το νόμο της σιγής (εορτάζουν 9 Οκτωβρίου)
3. Απόστολος ο Νεομάρτυς Πηλίου, Διαμεσολαβητής, μεταφραστής (εορτάζει 16 Αυγούστου).
4. Αχμέδ ο Νεομάρτυς, ο κάλφας (εορτάζει 3 Μαΐου).
5. Βαρβάρα, την επικαλούνται πολλές φορέςοι μάγειροι, οι χαλκουργοί και οι κωδωνοποιοί. Ίσως λόγω θορύβου, που παρομοιάζεται με αυτόν του πυροβολικού. Η Αγία θα μπορούσε αν θεωρηθεί ακόμα και προστάτιδα των κατασκευαστών των πυροτεχνημάτων (εορτάζει 4 Δεκεμβρίου).
6. Γρηγόριος ο θαυματουργός, σπούδασε ρητορική, νομικά και φιλοσοφία, δίπλα στον μεγάλο διδάσκαλο Ωριγένη (εορτάζει 17 Νοεμβρίου).
7. Γεράσιμος ο εξ Ευρυτανίας, εργάσθηκε σε παντοπωλείο της Κωνσταντινούπολης ως μισθωτός (εορτάζει 3 Ιουλίου).
8. Γαβριήλ ο Αρχάγγελος, αναφέρεται ότι ο Αρχάγγελος μεταφέρει μηνύματα. Ο Γαβριήλ είπε στην Παρθένο Μαρία το «Χαίρε». Δεν θα ήταν άτοπο να θεωρηθεί ότι προστατεύει τους ταχυδρόμους, τους κάθε είδους αγγελιοφόρους αλλά και την κάθε μορφή μεταφοράς πληροφορίας (εορτάζει 8 Νοεμβρίου, 13 Ιουλίου και 26 Μαρτίου).
9. Δαμασκηνός ο Ιερομάρτυς Βουλγαρίας, εισπράκτορας, λογιστής.
10. Δημήτριος ο Μεγαλομάρτυς και μυροβλήτης, μπορεί να θεωρηθεί ο πρώτος «κατηχητής» της Εκκλησίας (εορτάζει 26 Οκτωβρίου).
11. Δημήτριος ο Τριπόλεως, εργαζόταν αρχικά ως χτίστης και αργότερα ως κουρέας.
12. Δούκας ο Νεομάρτυρας, ήταν ράφτης (εορτάζει 24 Απριλίου).
13. Ελένη μητέρα του Αγίου και μεγάλου Κωνσταντίνου, προστατεύει τους σιδηρουργούς, γιατί μαζί με τον Τίμιο Σταυρό βρήκε και τα σιδερένια καρφιά με τα οποία σταύρωσαν τον Χριστό (εορτάζει 21 Μαΐου και η έυρεση των Τιμίων Ήλων 6 Μαρτίου).
14. Εζεκίας ο Δίκαιος, προστατεύει τους υδραυλικούς γιατί κατασκεύασε υδραγωγείο και έφερνε νερό στα Ιεροσόλυμα (εορτάζει 28 Αυγούστου).
15. Ελισσαίος ο Προφήτης, για τους ελαιοπαραγωγούς και τους λαδέμπορους (εορτάζει 14 Ιουνίου).
16. Ευρόσυνος, ήταν μάγειρας, και θεωρείται προστάτης των μαγείρων και εστιατόρων (εορτάζει 11 Σεπτεμβρίου).
17. Ειρήναρχος, επαγγελματίας δήμιος. Βασάνιζε και εκτελούσε Χριστιανούς. Στο τέλος έγινε και αυτός Χριστιανός και φυσικά μαρτύρησε γι' αυτήν την απόφασή του (εορτάζει 28 Νοεμβρίου).
18. Ευλόγιος ο ξενοδόχος, ήταν λατόμος, αλλά είχε ως έργο του να παρέχει στέγη σε όσους είχαν ανάγκη, γι' αυτό ονομάσθηκε «ξενοδόχος» (εορτάζει 27 Απριλίου).
19. Ευνίκη, για να έχουμε καλή νίκη (εορτάζει 28 Οκτωβρίου).
20 Ζήνων, ο ταχυδρόμος (εορτάζει 10 Φεβρουαρίου).
21. Ηλίας Αρδούνης, κουρέας Νεομάρτυρας (1686) από την Καλαμάτα. Προστατεύει τους κουρείς και τους κομμωτές (εορτάζει 31 Ιανουαρίου).
22. Ηλίας, ο Προφήτης, προστάτης των γουναράδων, λόγω «μηλωτής» (προβατίσια μάλλινη γούνα - προβιά) αλλά και των μετεωρολόγων. (εορτάζει 20 Ιουλίου).
23. Ιωσήφ ο δίκαιος, ξυλουργός, προστάτης των επιπλοποιών. Θετός πατέρας προστάτης των υιοθετημένων αγοριών (εορτάζει 18 Δεκεμβρίου).
24. Ιωάννης ο κάλφας, ο Νεομάρτυρας, προστατεύει τους υποδηματοποιούς και τους εργαζόμενους στα καταστήματα πώλησης υποδημάτων (εορτάζει 26 Φεβρουαρίου).
25. Ιωάννης ο ράφτης, Νεομάρτυρας, προστάτης των ραφτέων (εορτάζει 20 Δεκεμβρίου).
26. Ιωάννης ο χρυσοχόος, ο Νεομάρτυρας (1802), προστάτης των χρυσοχόων (εορτάζει 14 Μαΐου).
27. Λυδία η Φιλιππησία, η πορφυροπώλης, προστάτης των υφασματοπωλών (εορτάζει 20 Μαΐου).
28. Λαυρέντιος, Διαχειρηστής και θησαυροφύλακας στη Ρώμη επί Ουαλεριανού (εορτάζει 10 Αυγούστου).
29. Μένιγνος ο κναφεύς, προστάτης των χημικών (εορτάζει 22 Νοεμβρίου).
30. Μαρκιανός και Μαρτύριος οι νοτάριοι, είναι προστάτες των συμβολαιογράφων. Υπήρξαν γραμματικοί του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως επί Παύλου του Αγίου και Ομολογητού (4ος αιώνας) (εορτάζουν 25 Οκτωβρίου).
31. Μάρκος ο Άγιος και Ευαγγελιστής, θα μπορούσε να προστατεύει τους τσαγκάρηδες, λόγω σχετικού θαύματος (εορτάζει 25 Απριλίου).
32. Μακάριος ο νέος, παραδόθηκε από τους γονείς του σε έναν ράπτη και έμαθε την τέχνη της ραπτικής (εορτάζει 14 Σεπτεμβρίου).
33. Ματθαίος ο Ευαγγελιστής, τελωνειακός - φοροεισπράκτορας (εορτάζει 16 Νοεμβρίου).
34. Μιχαήλ από τα Βούρλα της Μ. Ασίας, εργαζόταν αρχικά ως χαλκουργός και μετά ως υπάλληλος σε καφεπωλείο. Θεωρείται προστάτης των βαφέων, γιατί οι χριστιανοί που βρήκαν το σώμα του και το έθαψαν ήταν βαφείς (εορτάζει 16 Απριλίου).
35. Μαρία η Μαγδαληνή, η Μυροφόρος, προστάτης των αρωματοποιών και αρωματοπωλών (εορτάζει 22 Ιουλίου).
36. Μηνάς ο καλλικέλαδος, προστάτης των δημοσιογράφων (εορτάζει 10 Δεκεμβρίου).
37. Νικόλαος ο Νεομάρτυρας από την Κορινθία, πλανόδιος παντοπώλης (εορτάζει 23 Σεπτεμβρίου).
38. Νικόδημος ο Αγιορείτης, προστάτης των μεταφραστών γιατί ασχολείτο με την αντιγραφή, μετάφραση και διόρθωση κωδίκων και αρχαίων συγγραμμάτων (εορτάζει 14 Ιουλίου).
39. Παντελεήμων, προστάτης των παρασκευαστών άρτου, φιλάνθρωπος, ανάργυρος, ιατρός και ελεήμων (εορτάζει 27 Ιουλίου).
40. Πρόχορος, Νικάνωρ, Τίμων και Παρμενάς, επιλέχθηκαν από τους Αποστόλους για να «διακονούν» στην τράπεζα (σερβιτόροι - εστιάτορες) (εορτάζουν 4 Ιανουαρίου και 28 Ιουλίου).
41. Σιλβέστρος, πάπας Ρώμης, προστατεύει τους φτωχούς κληρικούς (εορτάζει 2 Ιανουαρίου).
42. Σπυρίδωνας ο Άγιος, προστάτης των κεραμέων, των χρυσοχόων λόγω αντίστοιχων θαυμάτων (εορτάζει 12 Δεκεμβρίου).
43. Σταμάτιος και Ιωάννης, οι Σπετσιώτες, έκαναν εμπόριο λαδιού (εορτάζουν 3 Φεβρουαρίου).
44. Συμεών ο Τραπεζούντιος, ο Νεομάρτυρας, ήταν χρυσοχόος (εορτάζει 14 Αυγούστου).
45. Υάκινθος, από την Καισάρεια, ήταν θαλαμηπόλος (κουβικουλάριος) του Τραϊανού (εορτάζει 3 Ιουλίου).
46. Φιλούμενος ο Λυκάονας, μετέφερε σιτάρι, προστατεύει τους εμπόρους σιτηρών. Το δε μαρτύριό του ήταν να τρέξει επί «τριάκοντα σταδίους», και επειδή το έκανε αγόγγυστα, αλλά μετά το πέρας της δοκιμασίας πέθανε, θεωρείται από πολλούς και προστάτης των δρομέων.
47. Φίλιππος ο Απόστολος, και διάκονος, προστάτης των σιδηροδρομικών, γιατί δίδαξε καθ' οδόν σε άμαξα (εορτάζει 11 Οκτωβρίου).
48. Φώτιος ο Μέγας, προστατεύει τους βιβλιοπώλες και τους βιβλιοθηκονόμους (εορτάζει 6 Φεβρουαρίου).
49. Φιλήμονας, μουσικός σε βασιλική αυλή (εορτάζει 28 Απριλίου).
50. Φλώρος καιΛαύρος, δίδυμοι και λιθοξόοι στο επάγγελμα (εορτάζουν 18 Αυγούστου).
51. Οι τρεις παίδες εν καμίνω, προστατεύουν τους πυροσβέστες, όσους εργάζονται με τη φωτιά αλλά και όσους κινδυνεύουν από φωτιά (εορτάζουν 17 Δεκεμβρίου).
52. Χαράλαμπος ο Άγιος, θεωρείται προστάτης των μαρμαράδων (εορτάζει 10 Φεβρουαρίου).
53. Οι τρεις Ιεράρχες, προστάτες των εκπαιδευτικών και των σχολείων (εορτάζουν 30 Ιανουαρίου).
ΑΓΙΟΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ
Παρακάτω παραθέτω έναν πίνακα, με ονόματα Αγίων που θα μπορούσαν να θεωρηθούν Άγιοι Προστάτες - Θεραπευτές. Στην συνέχεια του πίνακα θα γράψω πιο αναλυτικά γι' αυτούς τους Αγίους.
1. Ανίατες Ασθένειες: Άγιοι Ανάργυροι, Οσία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, Άγιος Εφραίμ, Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος, Άγιος Νεκτάριος, Άγιος Παντελεήμων, Όσιος Σαμψών.
2. Αρθριτικά - Ρευματισμοί: Αγία Βαρβάρα, Άγιος Γεώργιος, Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, Άγιοι Ανάργυροι, Κοσμάς και Δαμιανός.
3. Γονιμότητα: Αγία Άννα, Αγία Δόμνα, Οσία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, Άγιος Ευθύμιος, Αγία Μαρίνα, Άγιος Νεκτάριος, Όσιος Ρωμανός. 4. Γυναικολογικά Προβλήματα: Οσία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, Αγία Λουκία, Αγία Μαρίνα, Αγία Βερονίκη η αιμορροούσα.
5. Δερματικά: Αγία Βαρβάρα, Αγία Θέκλα, Αγία Μαύρα, Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ, Άγιος Σπυρίδων, Άγιος Συμεών, Άγιος Τιμόθεος,Άγιος Νικόλαος ο εν Βουνένοις.
6. Δηλητηριάσεις: Αγία Αναστασία, Άγιος Δονάτος ο Επίσκοπος.
7. Εγκυμοσύνη: Αγία Μαρίνα, Αγία Βαρβάρα, Άγιοι Σαράντα, Όσιος Στυλιανός, Άγιος Συμεών, Άγιος Τρύφων.
8. Εγχειρήσεις - Ακρωτηριασμός: Άγιος Γεώργιος, Άγιος Δημήτριος, Αγία Λουκία, Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος.
9. Ενίσχυση - Προστασία: Άγιος Βασίλειος, Άγιος Ιωάννης ο Νηστευτής, Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη, Οσία Μαρκέλλα, Οσία Ματρώνα, Αρχάγγελοι Μιχαήλ και Γαβριήλ, Μύρων ο Θαυματουργός.
10. Επιδημίες: Όσιος Αλέξιος, Άγιος Βησσαρίων (πανούκλα), Άγιος Δημήτριος, Άγιος Ρηγίνος (ελονοσία), Άγιος Σπυρίδων (χολέρα), Άγιος Χαράλαμπος (πανούκλα).
11. Επιληψία: Άγιος Ελευθέριος, Αγία Μαρίνα, Άγιος Ρηγίνος.
12. Καρδιολογικά: Άγιος Ελευθέριος, Άγιος Ιγνάτιος.
13. Καρκίνος: Αγία Αγάθη (μαστός), Άγιοι Ανάργυροι, Άγιος Εφραίμ, Άγιος Πατάπιος, Άγιοι Ραφαήλ (Νικόλαος και Ειρήνη), Άγιος Σάββας.
14. Κήλη: Άγιος Αρτέμιος
15. Λοιμώδη Νοσήματα: Αγία Βαρβάρα (ευλογιά), Άγιος Βησσαρίων (πανούκλα), Όσιος Δαβίδ, Άγιος Δονάτος ο Επίσκοπος, Προφήτης Ελισαίος (λύσσα), Όσιος Ζωτικός (λέπρα), Προφήτης Ηλίας (λέπρα), Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος (ελονοσία), Άγιος Ρηγίνος (ελονοσία), Άγιος Σπυρίδων (χολέρα).
16. Οφθαλμολογικά: Άγιος Ανανίας, Άγιος Αρτέμιος, Αγία Λουκία, Αγία Παρασκευή, Άγιος Παντελεήμων, Άγιος Σπυρίδων, Αγία Φωτεινή, Άγιος Άνθιμος ο νέος, Άγιος Φιλήμωνας ο μουσικός.
17. Παιδιατρικά: Άγιος Αιμιλιανός (προβλήματα ομιλίας), Άγιος Ακίνδυνος (γενικοί κίνδυνοι), Προφήτης Άμως (ασθενικά παιδιά), Άγιος Γεώργιος, Όσιος Ευστράτιος, Άγιος Θεόδωρος ο στρατηλάτης, Άγιος Κήρυκος (κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις), Αγία Μαρίνα (για ασθενικά παιδιά, και εξανθήματα), Άγιοι Ραφαήλ (Νικόλαος και Ειρήνη) (σοβαρές νόσοι).
18. Προστασία σε ταξίδια: Όσιος Ευστράτιος (οδοιπόρους), Άγιος Νικόλαος (ναυτικούς), Άγιος Χριστόφορος (οδηγούς).
19. Στοματικές παθήσεις: Άγιος Αντίπας.
20. Σωματικές Αναπηρίες: Άγιος Εφραίμ, Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος, Άγιος Παντελεήμων, Άγιος Σπυρίδων, Άγιος Χριστόφορος.
21. Τοκετός: Αγία Δόμνα, Άγιος Ελευθέριος, Άγιος Τρύφων, Άγιος Φανούριος.
22. Ψυχοπαθολογικά: Άγιος Αντώνιος, Άγιος Αθανάσιος, Άγιος Αρτέμιος, Άγιος Γεράσιμος, Αγία Θέκλα, Όσιος Θεόδουλος ο σαλός, Ευαγγελιστής Ιωάννης, Ευαγγελιστής Λουκάς, Άγιοι Κυπριανός και Ιουστίνα, Όσιος Αναστάσιος ο Ναυπλιώτης.
23. Ωτορινολαρυγγολογικά: Άγιος Βλάσιος (λαιμό), Άγιος Ιάκωβος (κώφωση), Άγιοι Ανάργυροι Κύρος και Ιωάννης (λαιμό), Άγιος Σπυρίδων (αυτιά), Άγιος Αββακούμ (αυτιά), Ζαχαρίας (κωφαλαλία).
ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ ΙΑΤΡΟΙ
«Άγιοι Ανάργυροι και θαυμαστοί, δωρεάν λάβατα, δωρεάν δότε ημίν».
Όταν μιλάμε για Αγίους Αναργύρους, συνήθως το μυαλό μας πηγαίνει κάπως αόριστα στον Κοσμά και τον Δαμιανό. Όμως δεν είναι μόνο αυτοί που έχουν αυτό το προσωνύμιο. Πολλοί Άγιοι είχαν σπουδάσει την ιατρική και προσέφεραν τις υπηρεσίες τους σε όσους τις είχαν ανάγκη, χωρίς χρήματα και όχι μόνο σε Χριστιανούς. Οι Ανάργυροι, όχι μόνο δεν λάβαιναν χρήματα, αλλά έδιναν και από τα δικά τους όταν χρειαζόταν.
Οι τρεις δυάδες Αγίων - γιατρών που ακολουθούν είναι ίσως οι γνωστότεροι Ανάργυροι. Η μνήμη τους έχει φτάσει ως τις ημέρες μας. Τα θαύματά τους ήταν και είναι πολλά και μεγάλα, γι' αυτό τους τιμούσαν ιδιαίτερα στο Βυζάντιο αλλά και σήμερα.
1. Δαμιανός και Κοσμάς οι Ρωμαίοι. ( Το πρώτο ζευγάρι, Εορτάζει την 1η Ιουλίου). Ήταν αδέλφια, πολύ γνωστοί στην Ρώμη όπου γεννήθηκαν, θαυματούργησαν και μαρτύρησαν το έτος 284 μ.Χ.. Προσέφεραν ανιδιοτελώς τις ιατρικές συμβουλές τους σε φτωχούς αλλά και σε πλούσιους. Πρώτος από όλους τους γιατρούς, ο ίδιος ο δάσκαλός τους, τους μίσησε για το θεραπευτικό και θαυματουργικό έργο τους και στην συνέχεια ακολούθησαν στον φθόνο και οι υπόλοιποι γιατροί της συντεχνίας. Τελικά τους δολοφόνησαν οι ομότεχνοί τους. Μια μέρα που οι Άγιοι μάζευαν βότανα σε μια απόκρημνη πλαγιά τους επιτέθηκαν και τους έριξαν στον γκρεμό.
2. Δαμιανός και Κοσμάς οι Ασιάτες. (Δεύτερο ζευγάρι, εορτάζουν 1η Νοεμβρίου). Αυτοί οι Άγιοι ιατροί, κατάγονταν από την Ασία και απλώς είναι συνονόματοι με την πρώτη δυάδα. Οι γονείς τους ήταν πολύ καλοί Χριστιανοί και τους δίδαξαν την αγάπη προς τον Θεό και προς τον άνθρωπο. Τα δύο αδέλφια σπούδασαν την ιατρική και πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους δωρεάν στους ασθενείς, χωρίς διάκριση. Δεν έπαψαν όμως να διδάσκουν και τον λόγο του Θεού γιατρεύοντας έτσι και τις ψυχές των ασθενών τους. Οι Άγιοι αυτοί Ανάργυροι, κοιμήθηκαν ειρηνικά και θάφτηκαν στην τοποθεσία Θερεμά.
3. Κύρος και Ιωάννης. Εορτάζουν στις 31 Ιανουαρίου. Οι Άγιοι εργάστηκαν στην Ασία και μαρτύρησαν το έτος 292 μ.Χ., την περίοδο που ήταν αυτοκράτορας ο Διοκλητιανός. Αρχικά ο Κύρος ήταν γιατρός. Δίπλα του όμως στάθηκε και ο άλλος φωτισμένος θεραπευτής, ο Ιωάννης. Μαζί ασκήτεψαν, μαζί θεράπευσαν και μαζί θαυματούργησαν σε όσους με πίστη πλησίαζαν την σκήτη τους και ζητούσαν την βοήθειά τους.
ΑΛΛΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΑΤΡΟΙ
1. Αντίπας ο Οδοντίατρος. Ήταν ιατρός, που ασχολούνταν ιδιαιτέρως με τις οδοντιατρικές και στοματολογικές παθήσεις. Χειροτονήθηκε από τους Αποστόλους, Επίσκοπος Περγάμου και σε γεροντική ηλικία συνελήφθη από τους Εθνικούς. Όταν η προσπάθεια του ηγεμόνα της Περγάμου να τον κάνει να απαρνηθεί την πίστη του απέτυχε, θανατώθηκε μέσα σε χάλκινο πυρακτωμένο βόδι. Λόγω της επαγγελματικής του ιδιότητος, ο Άγιος Αντίπας θεωρείται θεραπευτής των παθήσεως του στόματος. Και ακόμα, είναι προστάτης του οδοντιατρικού σώματος και μάλιστα υπάρχει εκκλησάκι του έξω από την Οδοντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών στο Γουδί (εορτάζει 11 Απριλίου).
2. Βλάσιος ο ιατρός, Επίσκοπος Σεβαστείας. Ο Άγιος γεννήθηκε και έδρασε στον 4ο αιώνα. Σπούδασε ιατρός και αυτό ήταν που τον έκανε, από θαυμασμό του ανθρώπινου οργανισμού, να αναζητήσει τον ένα και μοναδικό Θεό - Δημιουργό. Ο Άγιος την επιστήμη του την χρησιμοποίησε αφιλοκερδώς για το καλό όποιου την χρειαζόταν. Ο Άγιος Βλάσιος θεωρείται θεραπευτής των ασθενειών που σχετίζονται με τον λαιμό και εξ' αιτίας του τρόπου που θανατώθηκε αλλά και επειδή, σύμφωνα με την παράδοση, είχε σώσει ένα παιδί που κόντευε να πνιγεί από ψαροκόκαλο σφηνωμένο στο λαρύγγι του. Την ημέρα της εορτής του (11 Φεβρουαρίου), για τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους είναι αργία, και γι' αυτούς και για τα ζώα τους. Η εορτή του μάλιστα σε πολλά μέρη δίνει την αφορμή για συνεστίαση. Στην Κέρκυρα προσφέρουν και μοιράζονται χειμωνιάτικο καρπούζι.
3. Διομήδης ο ιατρός από την Κιλικία. Γεννήθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας και ήταν πολύ γνωστός ιατρός στην περιοχή του. Γιάτρευε δωρεάν σώματα και ψυχές ...; ήταν και αυτός ένας Ανάργυρος. Επί Διοκλητιανού διατάχθηκε η σύλληψή του, αλλά πριν ακόμα τον πλησιάσουν οι στρατιώτες ο Άγιος πέθανε. Ακόμα και πεθαμένο όμως, οι διώκτες του τον αποκεφάλισαν. Τέτοιο ήταν το μίσος και η ζήλια τους για τον Άγιο ιατρό και το έργο του.
4.Θαλαλαίος ο ιατρός από τον Λίβανο, έξυπνος και επιμελής, υιός ευσεβών Χριστιανών, μαθήτευσε σε πολλές σχολές, αλλά αφιερώθηκε τελικά στην ιατρική επιστήμη. Μόνο που την ιατρική την υπηρέτησε σύμφωνα με το παράδειγμα του Κυρίου. Όπως και Εκείνος, από τους ανθρώπους που γιάτρευε δεν έπαιρνε καμία αμοιβή. Είναι δηλαδή και αυτός ένας Άγιος Ανάργυρος. Δεν περιορίσθηκε όμως να γιατρεύει μόνο σώματα ...; αλλά με την διδασκαλία και το παράδειγμά του γιάτρευε και τις ψυχές των ανθρώπων. Φυσικά, κυρίως από τους ομότεχνούς του, καταγγέλθηκε, συνελήφθηκε, βασανίσθηκε και θανατώθηκε.
5. Λουκάς, ο ιατρός Απόστολος, είναι ο συγγραφέας του τρίτου Ευαγγελίου, του «κατά Λουκά» και των «Πράξεων των Αποστόλων». Χριστιανός έγινε τους μετά τον Χριστό χρόνους, μέσω του λόγου του Παύλου. Ήταν εξαιρετικός ζωγράφος, αναφέρεται όμως και ως άριστος ιατρός. Πέθανε στην Θήβα της Βοιωτίας (εορτάζει 10 Σεπτεμβρίου).
6. Παντελεήμονας, ψωμί και ιατρική. Παντελεήμονας ή απλώς Ελεήμονας. Γιατρός που πρόσφερε τις υπηρεσίες του στους αρρώστους χωρίς χρήματα. Γι' αυτό και αποκαλείται και αυτός «Ανάργυρος». Έζησε στους χρόνους του Διοκλητιανού. Σπούδασε ιατρική κοντά στον διάσημο ιατρό της εποχής Ευφρόσυνο. Επισκεπτόταν πάντα τους φτωχούς ασθενείς του και δεν τους προσέφερε μόνο τις ιατρικές γνώσεις του, αλλά και ψωμί σε όσους δεν είχαν να φάνε. Προσέφερε ακόμα τον καλό του λόγο και την διδαχή των λόγων του Κυρίου σώζοντας έτσι και τις ψυχές πολλών ασθενών. Λέγεται ότι θεράπευσε έναν τυφλό που έγινε Χριστιανός. Οι αρχές όμως έπιασαν και τον πρώην τυφλό και τον Άγιο. Σκότωσαν τον θεραπευμένο, για να μην υπάρχει μαρτυρία και βασάνισαν τον Άγιο. Επειδή ο Παντελεήμων δεν αρνιόταν την πίστη του, τελικά τον αποκεφάλισαν. Ο Άγιος παρουσιάζεται να κρατά πάντα ένα κουτί ανοιχτό, που στο εσωτερικό του διακρίνονται ιατρικά - χειρουργικά εργαλεία. Τυφλοί, χωλοί και παραμορφωμένοι, όλοι προστατεύονται και θεραπεύονται από τον Άγιο Παντελεήμονα. Ο Άγιος εμφανίζεται, όμως, και ως πραγματικός ελεήμων, γιατί ελεεί όσους τον έχουν ανάγκη. Εκτός από ίαση και ψυχική σωτηρία, προσέφερε και άρτο σε όσους δεν είχαν να φάνε. Παρουσιάζεται λοιπόν και σαν προστάτης των παρασκευαστών άρτου. Ο Άγιος έδινε τροφή σε όσους την χρειάζονταν και δεν θα μπορούσε να μην εξασφαλίσει τροφή και για τα μωρά ...; Στις Καστανιές όσες γυναίκες δεν «κατέβαζαν γάλα», πήγαιναν στο κρυφό αγίασμα του Αγίου (προφανώς βρισκόταν σε σπηλιά). Εκεί κρέμονταν τρεις σταλακτίτες. Οι γυναίκες θυμιάζανε στο όνομα του Αγίου και έπιναν από τις σταγόνες που έσταζαν ...; Έτσι «κατέβαζαν» γάλα για τα μωρά τους (εορτάζει 27 Ιουλίου).
7. Παυσίκακος, για να παύσει κάθε κακό. Ο Άγιος σπούδασε ιατρός και αργότερα έγινε μοναχός. Οι ιατρικές του γνώσεις δίδονταν δωρεάν (Ανάργυρος) σε όσους τις είχαν ανάγκη. Έγινε κληρικός και ανέβηκε γρήγορα στην εκκλησιαστική ιεραρχία. Πολέμησε πολλές αιρέσεις αλλά γιάτρεψε και πολύ κόσμο. Ένας που θεραπεύθηκε από αυτόν ήταν και ο αυτοκράτορας Μαυρίκιος, ο οποίος ως αμοιβή αποφάσισε να δίνει κάθε χρόνο στον Άγιο ένα κομμάτι καθαρού χρυσού. Ο Άγιος προτίμησε όμως, να παραμείνει Ανάργυρος. Δέχτηκε τον χρυσό, μόνο με την προϋπόθεση ότι θα τον διέθετε σε όσους είχαν ανάγκη (εορτάζει 13 Μαΐου).
8. Πάπυλος, ιατρός από την Πέργαμο. Ο Πάπυλος είχε σπουδάσει ιατρική και προσέφερε και αυτός τις υπηρεσίες του χωρίς χρήματα. Ήταν ένας Άγιος Ιατρός Ανάργυρος. Αποκεφαλίσθηκε κατά την εποχή του Δεκίου από τον Ουαλέριο (εορτάζει 13 Οκτωβρίου).
9. Σαμψών, ο ιατρός και ξενοδόχος. Ο Σαμψών ήταν Ρωμαίος από πλούσια οικογένεια. Σπούδασε φιλοσοφία, φιλολογία και ιατρική. Ήταν πολύ έξυπνος, αλλά είχε μέσα του από μικρό παιδί σεβασμό και αγάπη προς τον Θεό. Ταυτόχρονα έδειχνε μεγάλη ευσπλαχνία προς τους αδυνάτους και αρρώστους συνανθρώπους του. Γρήγορα ο Όσιος απέκτησε την φήμη του Ανάργυρου γιατρού των φτωχών. Έναν από τους ορόφους του σπιτιού του τον μετέτρεψε αρχικά σε νοσοκομείο και κοίμιζε εκεί όσους άστεγους - αρρώστους μπορούσε (ξενοδόχος). Με τον θάνατο των γονιών του, αφιέρωσε όλη του την ζωή και την περιουσία του σε αυτόν τον σκοπό. Μετέφερε μάλιστα το «νοσοκομείο» του στην Κωνσταντινούπολη, γιατί εκεί υπήρχε πληθώρα αστέγων και φτωχών. Ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός και ο Πατριάρχης Μηνάς αναγνώρισαν το έργο του και τον βοήθησαν σε αυτό. Χειροτονήθηκε ιερέας και έζησε όλη την υπόλοιπη ζωή του υπηρετώντας τη φιλανθρωπία. Πέθανε γαλήνια σε βαθιά γεράματα (εορτάζει 27 Ιουνίου).
10. Ζηνόβιος, ο πλούσιος ιατρός από την Κιλικία. Ο Άγιος Ζηνόβιος σπούδασε ιατρική, θεράπευσε και θαυματούργησε στην περιοχή του. Ήταν κληρονόμος μεγάλης περιουσίας, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να την μοιράσει στους φτωχούς. Ο Άγιος ιατρός θεράπευε χωρίς χρήματα. Αποκεφαλίσθηκε μαζί με την αδελφή του Ζηνοβία από τον έπαρχο Λυσία (εορτάζει 30 Οκτωβρίου).