Saturday, October 3, 2015

Ξέρω πώς έχω πολύ αμαρτήσει ενώπιόν Σου, Δέσποτα, και πώς είναι αναρίθμητα τα σφάλματά μου....( Γεροντικό )


Ένας αδελφός έκανε συνεχώς αυτή την προσευχή στο Θεό:
- Κύριε, δεν έχω φόβο Θεού! Στείλε μου λοιπόν κεραυνό ή καμιάν άλλη τιμωρία ή αρρώστια ή δαιμόνιο, μήπως κι έτσι έρθει σε φόβο η πωρωμένη μου ψυχή.
Άλλοτε πάλι παρακαλούσε κι έλεγε:
- Ξέρω πώς έχω πολύ αμαρτήσει ενώπιόν Σου, Δέσποτα, και πώς είναι αναρίθμητα τα σφάλματά μου. Γι΄ αυτό και δεν τολμώ να Σου ζητήσω να με συγχωρέσεις. Αν όμως είναι δυνατόν, συγχώρεσέ με για την ευσπλαγχνία Σου. Αν πάλι είναι αδύνατον, τουλάχιστον τιμώρησέ με στη ζωή αυτή και μη με κολάσεις στην άλλη. Κι αν είναι και τούτο ακόμη αδύνατον, στείλε μου εδώ ένα μέρος της τιμωρίας και αλάφρωσέ μου εκεί την κόλαση. Άρχισε μόνο από τώρα να με τιμωρείς. Αλλά τιμώρησέ με σπλαχνικά, όχι με την οργή Σου, Δέσποτα.
Έτσι λοιπόν μετανοούσε έναν ολόκληρο χρόνο κι αυτά έλεγε με δάκρυα ικετευτικά, ολόθερμα και ολόψυχα, λιώνοντας και τσακίζοντας σώμα και ψυχή με νηστεία και αγρυπνία και άλλες κακουχίες. Μια μέρα καθώς καθόταν καταγής, όπως συνήθιζε, θρηνώντας και φωνάζοντας σπαραχτικά, από την πολλή του λύπη, νύσταξε κι αποκοιμήθηκε.
Και να! Παρουσιάζεται μπροστά του ο Χριστός και του λέει με φωνή γεμάτη ιλαρότητα:
- Τι έχεις, άνθρωπέ μου; Γιατί κλαις έτσι;
Ο αδελφός Τον αναγνώρισε και αποκρίθηκε έντρομος:
- Γιατί έπεσα, Κύριε!
- Έ, σήκω!
- Δεν μπορώ, Δέσποτα, αν δεν μου δώσεις το χέρι Σου!
Τότε Εκείνος άπλωσε το χέρι Του, έπιασε τον αδελφό και τον σήκωσε.
Μά κι όταν αυτός σηκώθηκε, συνέχισε να θρηνεί.
- Γιατί κλαις, άνθρωπέ μου; Γιατί είσαι λυπημένος; του ξαναλέει ο Κύριος με απαλή και ιλαρή πάλι φωνή.
- Δεν θέλεις, Κύριε, να κλαίω και να λυπάμαι, απάντησε ο αδελφός, πού τόσο πολύ Σε πίκρανα, αν και απόλαυσα τόσα αγαθά από Σένα;
Εκείνος άπλωσε ξανά το χέρι Του, τ΄ ακούμπησε στο κεφάλι του αδελφού και του είπε:
- Μη λυπάσαι πιά. Γιατί αν έδωσα το αίμα μου για σένα, πολύ περισσότερο θα δώσω συγχώρηση και σε σένα και σε κάθε άλλη ψυχή που γνήσια μετανοεί.
Μόλις συνήλθε ο αδελφός από την οπτασία, ένιωσε την καρδιά του γεμάτη χαρά. Έτσι πληροφορήθηκε πώς ο Θεός τον ελέησε. Κι από τότε ζούσε με πολλή ταπείνωση, ευχαριστώντας Τον.


Από το Γεροντικό

Eνάρετη και ευλαβή και τιμημένη ζωή ( Μέγας Αντώνιος )


Εκείνοι που θέλουν να ζουν την ενάρετη και ευλαβή και τιμημένη ζωή, δεν πρέπει να διακρίνονται από τους επίπλαστους τρόπους και την ψεύτικη ζωή. αλλά όπως οι ζωγράφοι και οι αγαλματοποιοί, να δείχνουν και αυτοί με τα έργα τους την ενάρετη και θεοφιλή ζωή τους. Και όλες τις κακές ηδονές να τις αποστρέφονται σαν παγίδες.

Μέγας Αντώνιος

Οι προφητείες ενός φυλακισμένου




Ζούμε στο απόγειο της τεχνολογικής εποχής. Τώρα όλες οι Χώρες της γης, από τις πιο καθυστερημένες μέχρι τις πιο προχωρημένες, έχουν την μανία της τεχνικής, σαν μία μαγική φόρμουλα της καταναλωτικής κοινωνίας. Διότι το όνειρο του μοντέρνου κόσμου απ’ όλα τα πολιτικά σημερινά καθεστώτα είναι η απεριόριστη υλική ικανοποίηση, σαν κλειδί της ευτυχίας των ανθρώπων.

Ο σύγχρονος πολιτισμός ανέπτυξε σταδιακά το τέλος του, διότι είναι ο πιο ανισόρροπος κόσμος που υπήρξε ποτέ.

Το κράτος το οποίο θα έχει το μονοπώλιο των πιο σοφιστικών όπλων, της γενετικής μηχανολογίας και της τεχνικής του προσδιορισμού των συνειδήσεων θα είναι πανίσχυρο και θα εκμηδενίσει την ανθρωπότητα.


Κανένας δεν εγγυάται πλέον την ελευθερία των ανθρώπων σ’ αυτόν τον πολιτισμό. Κανένας δεν μπορεί να κυριαρχήσει στις τεχνολογικές δυνάμεις σ’ αυτόν τον πολιτισμό. Γι’ αυτό η ανθρωπότητα ζει στο απόγειο της απελπισίας της.

Ιωάννου Ιανόλιδε
Νέου Ομολογητού της Πίστεως
(1985)

Ο ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ
Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"