Sunday, April 28, 2019

Υπάρχει μετάνοια χωρίς την προαίρεσή μας; Απαντά ο Άγιος Παΐσιος

  
- Ναι, είναι η αναγκαστική μετάνοια. Σου ζητάω δηλαδή να με συγχωρέσης για ένα κακό που σου έκανα , για να γλυτώσω από τις συνέπειες, αλλά εσωτερικά δεν αλλάζω. Ο διαβολεμένος άνθρωπος κάνει δήθεν ότι μετάνιωσε και πηγαίνει με πονηριά, βάζει μετάνοιες με προσποιητή καλωσύνη, για να πλανέση τους άλλους.

Αλλά και το να πάη κανείς να πη τις αμαρτίες του στον πνευματικό, γιατί φοβάται μήπως πάη στην κόλαση, κι αυτό δεν είναι μετάνοια. Γιατί δεν είναι ότι μετανοεί για τις αμαρτίες του, αλλά το θέμα είναι να μην πάη στην κόλαση!


Μετάνοια πραγματική είναι πρώτα να συναισθανθή ο άνθρωπος το σφάλμα του, να πονέση, να ζητήση συγχώρεση από τον Θεό και μετά να εξομολογηθή. Έτσι θα έρθη η θεία παρηγοριά. Για αυτό πάντα συνιστώ μετάνοια και εξομολόγηση. Μόνον εξομολόγηση ποτέ δεν συνιστώ.

Να, και όταν γίνεται ένας σεισμός, βλέπει κανείς ότι όσοι έχουν καλή προαίρεση συγκλονίζονται, μετανοούν και αλλάζουν ζωή. Οι άλλοι, οι περισσότεροι, έρχονται προς στιγμήν σε συναίσθηση, μόλις όμως περάση ο κίνδυνος, πάλι γυρίζουν στην παλιά τους ζωή. Για αυτό, όταν μου είπε κάποιος ότι στην πόλη που μένει έγινε δυνατός σεισμός, του είπα:

«Σας κούνησε δηλαδή γερά. Σας ξύπνησε όμως;».

«Μας ξύπνησε, μας ξύπνησε», μου λέει.

«Πάλι όμως θα κοιμηθήτε», του είπα.

Αγιου Παϊσίου Αγιορείτου.

«Πνευματικός Αγώνας»

Wednesday, April 24, 2019

Πεθαίνοντας στην μετάνοια ( Άγιος Παΐσιος)



'Οταν ο άνθρωπος πεθάνει εν μετανοία και οδεύει προς τον Παράδεισο, τότε είναι σαν να βρίσκεται μέσα σ' ένα λεωφορείο και απ' έξω τα σκυλιά (=τελώνια) τρέχουν και γαυγίζουν, χωρίς να τον ενοχλούν στο ταξίδι του, αλλά ούτε και να τον καθυστερούν.


Άγιος Παΐσιος

Friday, April 19, 2019

Πόσο ζυγίζει η αμαρτία;



«Κορόιδευε ένας άθεος έναν ἱεροκήρυκα μιά μέρα, λέγοντάς του:

—Μας μιλᾶτε κάθε τόσο γιά φορτίο ἁμαρτιῶν καί τά παρόμοια. Πιστέψτε με, ὅμως, ὅτι προσωπικά δέν νοιώθω κανένα τέτοιο βάρος. Ἀλήθεια, πόσο ζυγίζει ἡ ἁμαρτία;

Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ πολύ ψύχραιμα, ἀπάντησε τότε:

—Δέν μου λέτε, ἄν βάλετε πάνω σ’ ἕνα νεκρό μιά πέτρα ἑκατό κιλῶν, θά τή νοιώση;

—Ὄχι, ἀπάντησε ἀπορημένος ὁ ἄθεος, γιατί εἶναι νεκρός.

—Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ σᾶς, κατέληξε ὁ ἱεροκήρυκας. Ἔξω ἀπό τή Χάρι τοῦ Θεοῦ ὁ ἄνθρωπος εἶναι “νεκρός στίς παραβάσεις καί τά παραπτώματα”(Ἐφ 2, 1). Γι’ αὐτό δέν νοιώθετε τό βάρος τῆς ἁμαρτίας».

Saturday, April 13, 2019

Τα ονόματα του Ιησού Χριστού...( Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου )

Γιατί ονομάστηκε ο Ιησούς Χριστός «Οδός»;

Για να μάθεις ότι δι’ Aυτού ανεβαίνουμε προς τον ουράνιο πατέρα μας.

Γιατί ονομάστηκε «Πέτρα»;

Για να μάθεις πόσο χρήσιμη αλλά και πόσο δυνατή και ακλόνητη είναι η πίστη προς Αυτόν.

Γιατί ονομάστηκε «Θεμέλιος»;

Για να μάθεις ότι Aυτός βαστάζει και στηρίζει τα πάντα υλικά και πνευματικά.

Γιατί ονομάστηκε «Ρίζα»;

Για να μάθεις ότι ενωμένοι μαζί Tου και παίρνοντας χυμούς πνευματικούς απ’ Αυτόν ανθίζουμε και καρποφορούμε πνευματικά.

Γιατί ονομάστηκε «Ποιμήν»;

Διότι Αυτός μας ποιμαίνει και προνοεί για την συντήρησή μας.

Γιατί ονομάστηκε «Πρόβατον»;

Διότι θυσιάστηκε για μας και συγχωρέθηκαν δι’ Αυτού οι αμαρτίες μας.

Γιατί ονομάστηκε «Ζωή»;

Διότι ενώ ήμασταν νεκροί πνευματικώς ένεκα των αμαρτιών μας ανέστησε μαζί Του.

Γιατί ονομάστηκε «Φως»;

Γιατί μας απήλλαξε από το σκοτάδι της ειδωλολατρίας και της πλάνης.

Γιατί ονομάστηκε «Ιμάτιον»;

Διότι εγώ ο άνθρωπος ενδύθηκα πνευματικά Αυτόν, όταν βαφτίστηκα στο όνομά του.

Γιατί ονομάστηκε «Τράπεζα»;

Διότι τρώγω το Σώμα Του και πίνω το Αίμα Του όταν συμμετέχω στα άχραντα μυστήρια.

Γιατί ονομάστηκε «Οίκος»;

Διότι δια μέσου των ιερών μυστηρίων κατοικώ εις Αυτόν.

Γιατί ονομάστηκε «Ένοικος»;

Διότι με την Θεία Κοινωνία γίνομαι ναός και κατοικία Του.

(Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου. PG 52,403)

Monday, April 8, 2019

Προσευχή στον Άγιο Γεράσιμο της Κεφαλονιάς


Ικετήριος ευχή εις τον όσιο και θεοφόρο πατέρα ημών Γεράσιμο, προστάτη και φύλακα της νήσου Κεφαλληνίας.

Aλλ’ ω θεοφόρε και επίγειε πάτερ Γεράσιμε, εις το τέλος τον αληθινό της ημών πατρίδος προστάτη στρέφω την δέησίν μου, τον δια των έργων σου δοξάσαντα τον Θεό και παρά του Θεού άντιδοξασθέντα, διευθύνω τας ικετηρίους ταύτας εύχάς μου. Δέξε αυτάς, ως ο Θεάνθρωπος και γλυκύς Ιησούς απεδέχθη τα δύο λεπτά της χήρας. Σύ ικέτευσον τον είρηνάρχην Θεό να έμπνευση εις όλους τους ανθρώπους και ειδικώτερον τους χριστιανούς την προς αλλήλους Αγάπη. Αποδίωξαν αφ’ ημών τα θεομίσητα πάθη του φθόνου, της καταδρομής, της υπερηφανίας και της μνησικακίας.

Συνέργησαν να είμεθα και πράγμα και όνομα χριστιανοί. Θεράπευσον τους εν ασθενείαις κατακειμένους, και τούς υπό πνευμάτων ακαθάρτων ενοχλούμενους. Πρέσβευε και δι’ εμέ τον αμαρτωλό και ανάξιο δούλο του Θεού Γαβριήλ ιερομόναχου. Και δός μοι υγεία σώματος και ψυχής, γενού προστάτης των διαβημάτων μου.

Λύτρωσε με από τας παγίδας του πονηρού δαίμονος. Σκέπε την Μονή και την νήσο σου.

Φύλαττε αυτάς ανενόχλητους και ανωτέρας πάσης ραδιουργίας, αιρέσεως, επιβολής και επιβουλής έως ότου ανταναιρεθή η σελήνη. Χάριζε ειρήνη εις την Εκκλησία. Ένταξον εις τας ψυχάς και καρδίας την αρετή και την γαλήνη. Καταξίωσον δε ημάς, καθώς εις την πρόσκαιρο ταύτη πατρίδα μας ασπαζόμεθα το θαυματόβρυτον σώμα σου και εις άλλα μέρη της γής την αγίαν εικόνα σου, ούτω και εις την αρχαία εκείνην την μακαρίαν και αιώνιον, να δοξάζωμεν μετά σου τον εν Τριόδι ένα Θεόν, απολαμβάνοντες τα ανεκλάλητα εκείνα αγαθά «α οφθαλμός ουκ είδε, και ους ουκ ήκουσε, και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη». Γένοιτο, γένοιτο, όσιε πάτερ Γεράσιμε.

Εγκόλπιον Προσευχών
Γαβριήλ Ανδ. Σταματελάτου Αγιορείτου του Κεφαλλήνος
1972.

Wednesday, April 3, 2019

Η Ορθοδοξία είναι άσκηση και ζωή ( Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς )

Η Ορθοδοξία είναι άσκηση και ζωή γι’ αυτό και μονάχα διά της ασκήσεως και της ζωής επιτελείται το κήρυγμα και η ιεραποστολή. Η ανάπτυξη της ασκητικότητας -προσωπικά και καθολικά- αυτή πρέπει να γίνει η εσωτερική αποστολή της Εκκλησίας μας μέσα στον λαό.
Οι ενορίες πρέπει να μεταβληθούν σε ασκητικά κέντρα, αλλά αυτό μπορεί να το επιτύχει μονάχα ένας εφημέριος – ασκητής. Πρέπει να ενισχύσουμε την προσευχή και την νηστεία, να αναπτύξουμε την εκκλησιαστική ευταξία η οποία είναι από τα κύρια μέσα της Ορθοδοξίας με το οποίο εκείνη επιδρά αναγεννητικά στον άνθρωπο. Όλα αυτά όμως απαιτούν ως προϋπόθεση: οι ιερείς και οι Μοναχοί μας να γίνουν οι ίδιοι Ασκητές.

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς