Thursday, December 17, 2020

Θέλετε να φαίνεσθε ωραίες και όμορφες; ( Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης )

Αρκεσθῆτε στήν διάπλασι καί στήν ὀμορφιά πού σᾶς χάρισε ὁ Δημιουργός καί μή θέλετε ἐσεῖς νά προσθέσετε ξένα στολίδια πάνω σ΄ αὐτήν.
 Διότι μέ τόν τρόπο αὐτό ἐσεῖς δείχνετε, ὅτι εἶσθε τελειότερες καί σοφότερες ἀπό τόν Θεό καί ἴσως γι΄ αὐτό θέλετε νά διορθώνετε τήν ἀτελῆ δημιουργία του, ὅπως σας κατηγορεῖ ὁ ἴδιος ιερός Χρυσόστομος λέγοντας:

«Θέλεις νά φαίνεσαι καλή καί ὄμορφη; ἀρκέσου στήν διάπλασι τοῦ Δημιουργοῦ. 
Γιατί προσθέτεις τά χρυσᾶ, (φτιασίδια) γιά νά διορθώσης τάχα τό δημιούργημα τοῦ Θεοῦ;» (Λόγος ι΄ εἰς τήν πρός Κολοσσαεῖς).

Θέλετε νά φανῆτε ὡραῖες; 
Ντυθῆτε τήν ἐλεημοσύνη, τήν σωφροσύνη, τήν ταπείνωσι καί τίς ἄλλες ἀρετές, γιατί αὐτός ὁ στολισμός εἶναι τιμιώτερος ἀπό χρυσό καί μαργαρίτες καί πολύτιμους λίθους.

Αὐτός ὁ στολισμός τήν ὡραία γυναῖκα τήν κάνει πιό ὡραία καί τήν ἄσχημη τήν κάνει ὄμορφη. Χωρίς τόν στολισμό αὐτόν καί ἡ πιό ὡραία γυναίκα εἶναι πράγματι ἄσχημη καί μέ κακή μορφή.
 
Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης

Tuesday, December 8, 2020

Μέσα στη καρδιά μας και το νου μας πρέπει να μείνει μόνο το όνομα του Χριστού μας. ( Αγιος Παϊσιος )

Πρέπει συνεχώς αδιαλείπτως να λέμε την ευχή. Μέσα στη καρδιά μας και το νου μας πρέπει να μείνει μόνο το όνομα του Χριστού μας. 

Γιατί όταν εμείς αφήνουμε την προσευχή, την , την επικοινωνία μας με το Θεό, τότε ο διάβολος με λογισμούς αρχίζει και μας ζαλίζει και δεν ξέρουμε πλέον ούτε τι θέλουμε, ούτε τι λέμε , ούτε τι κάνουμε.

 Αγιος Παϊσιος

Tuesday, November 24, 2020

Όποιος φτάσει στο σημείο να γνωρίσει τη ψυχική του ασθένεια, αυτός έχει φτάσει σε τέλεια ταπείνωση. ( Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης )



Όταν προσεύχεσθε, οφείλετε να στέκεσθε με ταπείνωση και απλότητα μικρού παιδιού για νʼ αξιωθείτε της πατρικής πρόνοιας. Να ομολογείτε την αδυναμία και τη μηδαμινότητα σας για να σας επισκιάσει το έλεος του Θεού, γιατί όπως η σκιά ακολουθεί το σώμα, έτσι και την απλότητα και ταπεινοφροσύνη ακολουθεί το έλεος του θεού.

Όποιος αισθάνεται την αμαρτωλότητα του και στενάζει από τα βάθη της ψυχής του, είναι ανώτερος από εκείνον που μπορεί νʼ αναστήσει νεκρόν ή να ωφελήσει όλον τον κόσμο με τη διδασκαλία του.

Όποιος φτάσει στο σημείο να γνωρίσει τη ψυχική του ασθένεια, αυτός έχει φτάσει σε τέλεια ταπείνωση.

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Saturday, November 14, 2020

Oπου χωρίζονται οι άνθρωποι, μπαίνει ο διάβολος στη μέση, Αντίθετα ο Χριστός πάντα ενώνει. ( Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα )

Οι Βυζαντινοί, δεν απαγόρεψαν τους Ολυμπιακούς αγώνες, αλλά τους καταργήσανε, με το σκεπτικό, ότι εξέλειπαν οι πρϋποθέσεις της αγνής αθλήσεως. Και αυτό γιατί αγωνίζονταν μόνο για το οικονομικό όφελος και όχι για την απλή συμμετοχή, στους αγώνες αυτούς. Επίσης πολλοί αθλητές δεν ήταν θεοσεβείς και μετέδιδαν την διαστροφή τους και στους άλλους αθλητές. 
Σήμερα ο αθλητισμός έγινε επάγγελμα και η διαστροφή στο χώρο αυτό δεκαπλασιάστηκε. Λέμε ναι στον αθλητισμό και όχι στον πρωταθλητισμό, γιατί αυτός δεν προτάσσει την άθληση, αλλά το συμφέρον και τα οικονομικά οφέλη και χάνεται έτσι η ουσία της άθλησης. 
Φτάσαμε σήμερα στο σημείο, εξαιτίας του αθλητισμού να χωρίζονται οι άνθρωποι σε παρατάξεις και όπου χωρίζονται οι άνθρωποι, μπαίνει ο διάβολος στη μέση. Αντίθετα ο Χριστός πάντα ενώνει.

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα

Monday, October 19, 2020

Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ θα θανατώσει τον Αντίχριστο ( Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα )

Ο Αντίχριστος, όποτε έρθει, θα είναι ο ομορφότερος άνδρας στον κόσμο, πλην ενός χαρακτηριστικού, των οφθαλμών του. Στα σωματικά του μάτια, θα εκπέμπεται όλη η σατανικότητα του διαβόλου. Από εκεί θα τον καταλάβουμε, ότι είναι ο Αντίχριστος. Πάρε τα μάτια του χελιδονιού και πάρε τα μάτια του φιδιού. Με τι αγάπη και αθωότητα σε κοιτάζουν τα μάτια του χελιδονιού και με τι φθόνο και πονηριά σε κοιτάζει το φίδι.

Επειδή οι άνθρωποι την εποχή εκείνη θα είναι σκοτισμένοι στα πνευματικά τους μάτια και θα κοιτάζουν την ομορφιά του μόνο, πολλοί θα τον πιστέψουν και θα πλανηθούν, ακόμα και εκλεκτοί. Θα είναι πολύ μορφωμένος και πολύγλωσσος και θα χαίρει άκρας υγείας.
Η εμφάνιση του Προφήτη Ηλία, θα είναι ένα γεγονός, λίγο πριν την εμφάνιση του Αντιχρίστου, από το οποίο θα καταλάβουμε, ότι μπήκαμε στην περίοδο του Αντίχριστου. Ο Αντίχριστος θα έχει όλη τη δύναμη του σατανά μέσα του, κατά παραχώρηση του σατανά. Και όταν εμφανιστεί στην ενεργό δράση, σε ηλικία 30 ετών, θα αρχίσει να χτίζει το ναό του Σολομώντα. Όταν τον χτίσει, θα στεφθεί σε αυτόν αρχιερέας και βασιλιάς των Εβραίων, εφόσον πρώτα κατεβάσει τη νεφέλη κατά παραχώρηση του Θεού και τελέσει θεία λειτουργία στο ναό.
[Και να χτιστεί (λέμε υποθετικά) ο ναός του Σολομώντα, ποιός θα κληρικός θα λειτουργήσει στον ναό; Δεν υπάρχουν λευίτες κληρικοί (απόγονοι του Ααρών) που να λειτουργήσουν, διότι όλους αυτούς τους κληρικούς τους έχει σκοτώσει δια σταυρικού θανάτου, ο Ανδριανός. Οι ραββίνοι δεν είναι κληρικοί, αλλά λαϊκοί θεολόγοι και επομένως δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Ξέρετε τί είναι οι Εβραίοι να μην έχουν ούτε έναν κληρικό και ούτε ένα ναό;]
Αργότερα ο αντίχριστος θα γίνει και οικουμενικός βασιλιάς και στην ουσία θα είναι ο πλανητάρχης. Θα βγει τότε ο Προφήτης Ηλίας και θα πει:
- Αυτός είναι ο Αντίχριστος!
Ο Αντίχριστος θα σφραγίσει τους ''δικούς'' του, στο χέρι και στο μέτωπο. Και θα σφραγίσει στο χέρι, για να μην μπορεί ο άνθρωπος να κάνει έργα Χριστού και στο μέτωπο, το οποίο συμβολίζει τον τρόπο σκέψεως και την νοερά προσευχή, για να μην μπορεί ο άνθρωπος να προσεύχεται και να κάνει καλούς λογισμούς. Γι' αυτό οι σφραγισμένοι άνθρωποι, θα πορεύονται αμετανόητοι στη ζωή τους και θα διακατέχονται από σατανικούς λογισμούς και τελικά θα κολαστούν. Το χάραγμα λοιπόν, θα επηρεάζει τον εγκέφαλο και την διανόηση. Ο Αντίχριστος θα καταργήσει τα Ορθόδοξα Πατριαρχεία και θα υπάρχει παγκοσμίως μία μόνο επίσημη θρησκεία, η θρησκεία του Αντιχρίστου και από την άλλη, θα υπάρχει μόνο η Ορθοδοξία! Όλες οι άλλες θρησκείες θα εξαφανιστούν!
Ο Αντίχριστος θα κυβερνήσει ως παγκόσμιος μονάρχης 7 χρόνια και στα πρώτα 3,5 χρόνια δεν θα υπάρχει κανένα σφράγισμα, κανένας διωγμός και τα πράγματα θα είναι πολύ ''ειρηνικά'', κάτι που δεν θα συμβεί στα επόμενα 3,5 χρόνια. Επομένως οι Χριστιανοί θα έχουν στα πρώτα 3,5 χρόνια το περιθώριο να προετοιμαστούν όσο το δυνατόν καλύτερα, για τα επόμενα 3,5 πολύ δύσκολα χρόνια.
Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ θα θανατώσει τον Αντίχριστο.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, γράφοντας την Αποκάλυψη, γνώριζε το όνομα του Αντιχρίστου, αλλά μη θέλοντας να μολύνει το Ιερό κείμενο της Αποκαλύψεως, με αυτό το βδελυκτό όνομα, αντί ονόματος έγραψε τον αριθμό του ονόματος (προσθέτοντας τα γράμματα του ονόματος, τα οποία το καθένα αντιστοιχεί σε έναν αριθμό και αθροίζοντας τους αριθμούς, βγάζουμε 666).

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα

Sunday, October 4, 2020

Με έναν Άγιο...στην τσέπη


Όπως σε όλα τα σπίτια των χριστιανών, έτσι και στο δικό της, υπήρχαν εκείνα τα μικρά μπουκαλάκια "σου έφερα αγίασμα από τον Άγιο" και τα βαμβάκια βουτηγμένα σε λαδάκια από καντήλες αγίων, όλα αποθησαυρίσματα αγαπητικής μέριμνας φίλων που πήγαιναν προσκυνηματικές εκδρομές.
Τα αράδιαζε σε εικονοστάσια, ραφάκια, γωνιές και ένιωθε μιαν ασφάλεια που ενεργοποιούνταν -κυρίως- τις στιγμές του στεναγμού, της εκ βαθέων (και όχι εκ χειλέων) προσευχής και όταν οι δρόμοι ολόγυρα έμοιαζαν κλειστοί.
Τελευταία, της έφεραν λαδάκι από τον Άγιο Γιάννη τον Ρώσο.

Αυτός ήταν ανάμεσα στους πιο αγαπημένους της.
Δεν ξεχώριζε τους Φίλους αλλά -κατά καιρούς- με κάποιους είχε περισσότερο αλισβερίσι.
Μάλλον εκείνοι έκοβαν βόλτες στα μέρη της και της έφερναν γλύκα ουρανού, σαν θυμίαμα γιασεμί (π.χ.) που κάποιος περνάει και λιβανίζει, χάνεται, μετά έρχεται άλλος με άλλη ευωδιά (ας πούμε τριαντάφυλλο), φεύγει κι' αυτός για νάρθει ένας τρίτος.
Παράπονο δεν είχε. Μόνη δεν την άφησαν ποτέ. Ο Αη Γιάννης, λοιπόν, ο Ρώσος πρέπει να είχε έρθει πολλές φορές γιατί έντονη ήταν η καταγραφή του στο νιώσιμό της....Είχε πάει και στο προσκύνημά του, είχε φέρει και κείνη ευλογίες αλλά τούτο το βαμβάκι το ποτισμένο λάδι και φυλαγμένο σε ένα τοσοδούλικο ναύλον σακουλάκι, κάτι της έκανε. Δεν το έψαξε τί ακριβώς αφού γαλήνη της έφερνε.
Το είχε ακουμπισμένο στο κομοδίνο της τα βράδια και τα πρωινά το έπαιρνε μαζί της στο γραφείο. Αφού ετοιμαζόταν, λίγο πριν πάρει την τσάντα και φορέσει τα γυαλιά ηλίου, άναβε την μικρή λάμπα στο κομοδίνο, φιλούσε το βαμβακάκι "καλημέρα Αη Γιαννάκη μου" έλεγε και μετά "άντε πάμε τώρα".
Και πήγαιναν...Το έβαζε στην τσέπη και έφευγαν.
Στη διάρκεια της ημέρας, άλλοτε το ξεχνούσε, άλλοτε το έβγαζε και το φιλούσε και πολλές φορές ψαχούλευε εξωτερικά την τσέπη να δει ότι είναι εκεί.
Δεν είχε την αίσθηση πως είχε μαζί της μια ευλογία αλλά πως ήταν ο ίδιος ο Άγιος. Όχι με τρόπο μαγικό αλλά με τον απλό τρόπο που έρχονται οι Άγιοι, όταν τους θέλεις πολύ. Αυτή άξια δεν ήταν αλλά ήθελε πολύ.
Δεν της άρεσε ποτέ να είναι μόνη και τα τελευταία χρόνια κατάλαβε -επιτέλους- ότι ο μόνος σίγουρος τρόπος να είσαι "μαζί" (και δίχως φόβο προδοσίας) είναι με το σινάφι του ουρανού, το σινάφι του Θεού.
Έπαιρνε λοιπόν μαζί της τους Φίλους πότε με την ευχή, πότε με μίρλα "έλα καλέ άγιέ μου", πότε με μικρούλες προσευχές "Αχ Κύριε", πότε με το να τραβά το ρούχο Της "την πάσαν ελπίδα μου εις Σε ανατίθημι".
Χθες ο Ένας, μετά η Άλλη, τώρα ο Αη Γιαννάκης, πάντα Κάποιους είχε να ξεφορτώνει τον πόνο, τον φόβο, τα αδιέξοδα αλλά και να μοιράζεται τα χαμόγελα και αυτό το αβάστακτο της "αναίτιας" ευτυχίας που σε φουσκώνει, κάποιες φορές σαν μπαλόνι και νομίζεις πως θα πετάξεις.
Χάιδεψε στην τσέπη τον θησαυρό της, του είπε "ξέρεις εσύ" και συνέχισε να χτυπά τα πλήκτρα του υπολογιστή της.
"Συνήθως ο δρόμος της γαλήνης είναι σκανδαλιστικά εύκολος και απλός" μουρμούρισε και χαμογέλασε χτυπώντας ένα άλφα και μετά, για το κέφι της, ένα ωμέγα....

Thursday, October 1, 2020

Πολλοί δεν ξέρουν και δεν πιστεύουν ότι έχουν Άγγελο φύλακα. ( Ιεροκήρυκος Δημητρίου Παναγοπούλου )

Αλίμονό μας, αν ο άγγελος φύλακάς μας, σταματήσει να μας φρουρεί! 
Θα μας ξευτελίσει ο διάβολος σαν λιμάρι μέσα σε δευτερόλεπτα... 
Την προστασία που προσφέρει ο Άγγελος φύλακας στον άνθρωπο, δεν μπορεί να του την προσφέρουν, ούτε οι καλύτεροι στρατοί του κόσμου! 
Αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει ο άνθρωπος να είναι πιστός Χριστιανός και να προσεύχεται σ΄αυτόν. 
 
Πολλοί δεν ξέρουν και δεν πιστεύουν ότι έχουν Άγγελο φύλακα. Παρόλα αυτά, όταν συμβεί κάποιο κακό σε κάποιον και την γλυτώσει φτηνά, λένε ασυνείδητα: ''Άγγελο είχε, Άγιο είχε!''. Το λένε, αλλά δεν τον πιστεύουν...

Ιεροκήρυκος Δημητρίου Παναγοπούλου

Saturday, September 19, 2020

Παρουσιάστηκε η Παναγία σε πολλούς, και τους είπε: ( Γέροντος Εφραίμ της Σκήτης Αγίου Ανδρέου )


Παρουσιάστηκε η Παναγία σε πολλούς (κυρίως λαϊκούς) και τους είπε: 
 
''Τρία πράγματα θέλω από εσάς:
 α) να μην πορνεύετε 
β) να μην κρεοφαγείτε και 
γ) να λέτε συνεχώς την νοερά προσευχή''.
 
 Σημειωτέον αυτά τα τρία οδηγούν στην ακραία αγιότητα. Τώρα για ποιό λόγο η Παναγία παρουσιάστηκε συγκεκριμένα σε αυτούς ανθρώπους και τους ζήτησε αυτά τα πράγματα, εκείνη το γνωρίζει. Πάντως πολλοί γνώστες αυτής της αποκάλυψης της Παναγίας, παίρνουν την άδεια από τον Πνευματικό τους να εφαρμόσουν και αυτοί τις 3 αυτές εντολές και έχουν φτάσει σε υψηλά πνευματικά επίπεδα. 
Δεν είναι η Παναγία κατά της κρεατοφαγίας, αφού δεν είναι αμαρτία, αλλά απευθύνεται σε ανθρώπους με ανώτερη πνευματική κατάσταση. Κρεοφαγώντας μπορεί να σωθεί κάποιος, αλλά δεν μπορεί να αγιάσει. Κανένας από τους Αγίους, δεν έτρωγε κρέας. 
Όσοι εφάρμοσαν τις 3 παραπάνω συμβουλές, αυτοί μπόρεσαν έστω και μια φορά να δουν την Παναγία σε τούτο τον κόσμο.

Γέροντος Εφραίμ της Σκήτης Αγίου Ανδρέου

Thursday, September 10, 2020

Η πιο μεγάλη αγάπη, που μπορεί να δείξει ο Θεός σε εμάς... ( Γέροντος Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέου )

Η πιο μεγάλη αγάπη, που μπορεί να δείξει ο Θεός σε εμάς, είναι με το να μας κρατάει στη ζωή και να μας δίνει έτσι χρόνο για να μετανοήσουμε και να σωθούμε. 
 
Γέροντος Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέου

Tuesday, September 1, 2020

Η οικογένεια είναι μια μικρή Εκκλησία ( Ιερομόναχος Σάββας Αγιορείτης )

Η οικογένεια είναι μια μικρή Εκκλησία

Ο εν τω κόσμω πιστός και τα μέλη της οικογένειας στην οποία ανήκει θα πρέπει να λειτουργούν ως μέλη μιας «κατ’ οίκον Εκκλησίας». Η οικογένεια είναι μία μικρή Εκκλησία. Θα πρέπει τα μέλη της, κατά μίμηση της μοναστικής Ενορίας, να καλλιεργήσουν την κοινή λειτουργική ζωή, την νηστεία, την φιλανθρωπία, την απλότητα και αφελότητα, την ανιδιοτελή αγάπη, την κοινή προσευχή μέσα στο σπίτι καθώς και την πνευματική συμμελέτη της Αγίας Γραφής και των Πατερικών συγγραφών.

Ο συμπνευματισμός, η φιλόθεος αδολεσχία και η κοινή προσευχή καλό είναι να γίνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα και σε καθορισμένες ώρες που να μπορούν όλοι να συμμετέχουν. Τα μικρά παιδιά ας συμμετέχουν για λιγότερο χρόνο. Η νηστεία επίσης προσαρμόζεται από τον Πνευματικό ανάλογα με τις δυνατότητες και την ηλικία του καθενός.


Πρέπει να τονιστεί ότι η κατήχηση των παιδιών από τον πατέρα που έχει και την συμπαράσταση της μητέρας, καθώς και η κοινή τράπεζα το μεσημέρι και το βράδυ είναι πρακτικές που έχουν καίρια σημασία για… την πνευματική πρόοδο των μελών της οικογένειας και την εν Χριστώ ενότητά τους.
Η κοινή προσευχή ας γίνεται τουλάχιστον το πρωί, το βράδυ (το Απόδειπνο) καθώς και στο γεύμα και στο δείπνο (πριν και μετά). Υπάρχουν στα συνήθη προσευχητάρια οι τυποποιημένες προσευχές πριν και μετά το φαγητό τις οποίες καλό είναι να τις γνωρίζουν όλα τα μέλη της οικογένειας και να τις απαγγέλουν. Πολύ βοηθητικό για την οικογένεια είναι να έχουν όλα τα μέλη της τον ίδιο Πνευματικό οδηγό, στον οποίον να εξομολογούνται τακτικά.

Το κορυφαίο γεγονός στην χριστιανική οικογένεια είναι η Θεία Κοινωνία στην οποία όλοι, με την ευλογία του Πνευματικού, θα πρέπει να μετέχουν πολύ συχνά.
«Φύλακας άγγελος της οικογενείας» δίδασκε ένας αγιασμένος σύγχρονος Αγιορείτης είναι η άσκηση. «Όταν λέµε άσκηση εννοούµε τη λειτουργική ζωή της οικογενείας. Χωρίς την Εκκλησία δεν µπορεί να διατηρηθεί η οικογένεια. Η οικογένεια πρέπει να έχει τον Πνευµατικό της σαν τον οικογενειακό της γιατρό. Όταν είναι υπό την παρακολούθηση του Πνευµατικού λύνονται όλα τα προβλήµατα και οι σύζυγοι αλληλοκατανοούνται.

Η πνευµατική αγάπη ανέχεται και τα αρνητικά στοιχεία του άλλου. Δεν επιµένει εγωϊστικά να εκπληρώνονται όλα τα θελήµατά του. Η νηστεία, η προσευχή και η Θεία Λειτουργία αγιάζουν τα παιδιά και τους συζύγους. Η καλυτέρη πρακτική άσκηση είναι οι µετάνοιες.

Η µεγαλυτέρη όµως άσκηση και ευλογία στην οικογένεια είναι η συµµετοχή στην Θεία Κοινωνία. Πρέπει να εγκρατεύεστε και να ρυθµίζετε έτσι την ζωή σας, ώστε µε την ευλογία του Πνευµατικού σας να µπορείτε τακτικά να κοινωνάτε Σώμα και Αίμα Χριστού. Όταν το επιτύχετε αυτό δεν ζείτε σαρκικά, αλλά πνευµατικά και η Χάρις του Θεού αναπαύεται επάνω σας. Το πρόβληµα στην οικογένεια προέρχεται από τον σαρκικό τρόπο ζωής, διότι σκοτίζεται ο νους και αρχίζει η εµπάθεια και ο εγωϊσµός.



Όταν µάς κατευθύνει µόνο το σώµα κάνουµε πολλά λάθη.
Αλλάζουν όµως τα κριτήρια όταν υπάρχει άσκηση και η βίωση της χριστιανικής ζωής. Τότε υπάρχει ευλογία και χαρά στην οικογένεια. Ο Χριστός µάς τα δίνει όλα τα αγαθά και είναι όλα ευλογηµένα. Είναι κρίµα να µήν αγαπάτε την οµορφιά και την ζεστασιά που φέρνει ο Χριστός στην οικογένεια!»
Πολύ βοηθητικό για τα μέλη της χριστιανικής οικογένειας είναι το να εκμεταλλεύονται τις διάφορες πνευματικές ευκαιρίες, να παρακολουθούν τις διαλέξεις-κηρύγματα του Πνευματικού τους και άλλων αγιασμένων προσωπικοτήτων.
Επίσης συντελούν πολύ στην πνευματική πρόοδο οι επισκέψεις σε Μοναστήρια και ο σύνδεσμος μικρών και μεγάλων με Γέροντες και Γερόντισσες. Ιδιαίτερα τα παιδιά πολύ βοηθούνται όταν αναπτύξουν πνευματική φιλία με καλούς μοναχούς, τα αγόρια και εξαγιασμένες μοναχές τα κορίτσια. Η αλληλοσυμβουλευτική που αναπτύσσεται μεταξύ των νέων δεν βοηθεί, αντίθετα τους βλάπτει πολύ. Η επικοινωνία με αγιασμένους μοναχούς μπορεί να την υποκαταστήσει πολύ επιτυχημένα.

Παράλληλα με την οικογενειακή Πνευματική ζωή ο ποιμένας της κοσμικής Ενορίας οφείλει ιδιαίτερα να μεριμνήσει ώστε να δημιουργηθεί στην Ενορία μία ακμάζουσα λατρευτική ζωή.

Ιερομόναχος Σάββας Αγιορείτης



Sunday, August 23, 2020

Γιατί o Θεός σε πολλούς δεν δίνει παιδιά ( Άγιος Παΐσιος )

 Ο Θεός σε πολλούς δεν δίνει παιδιά, για να αγαπήσουν τα παιδιά όλου του κόσμου σαν δικά τους και να βοηθήσουν για την πνευματική τους αναγέννηση.

Κάποιος δεν είχε παιδιά, αλλά, όταν έβγαινε από το σπίτι του, όλα τα παιδιά της γειτονιάς έτρεχαν κοντά του και τον περιτριγύριζαν με πολλή αγάπη.

Δεν τον άφηναν να πάει στην δουλειά του. Βλέπετε, ό Θεός δεν του έδωσε δικά του παιδιά, αλλά του χάρισε την ευλογία να τον αγαπούν σαν πατέρα όλα τα παιδιά της γειτονιάς του και με τον τρόπο του να τα βοηθάει πνευματικά. Τα κρίματα του Θεού είναι άβυσσος. Άλλοτε πάλι ο Θεός δεν δίνει παιδιά, για να βολεύεται και κανένα ορφανό.

Είχα γνωρίσει κάποτε έναν καλό Χριστιανό, που εξασκούσε το επάγγελμα του δικηγόρου. Όταν πέρασα μια φορά από την πόλη που έμενε, τον επισκέφτηκα και ή πολλή καλοσύνη του με έκαμψε να παραμείνω και να φιλοξενηθώ μια μέρα στο σπίτι του.

Γνώρισα και την σύζυγο του, που του έμοιαζε και αυτή στις αρετές. Και από μεν την σύζυγο έμαθα για την πνευματική ζωή του συζύγου, από δε τον σύζυγο για την πνευματική κατάσταση της συζύγου. Αργότερα έμαθα γι’ αυτούς και από πολλούς Χριστιανούς, που τους γνώριζαν, γιατι τους είχαν ευεργετήσει.

Ο άνθρωπος αυτός του Θεού εξασκούσε τίμια το επάγγελμα του δικηγόρου. Εάν έβλεπε ότι κάποιος ήταν απατεώνας, όχι μόνο δεν αναλάμβανε την υπόθεση, αλλά και τον ήλεγχε αυστηρά, για να συνέλθει.

Εάν έβλεπε ένοχο, αλλά μετανοιωμένο, προσπαθούσε να συμβιβάσει κάπως τα πράγματα ή να ελαττωθεί ή ποινή. Εάν έβλεπε φτωχό αδικημένο, δεν έπαιρνε καθόλου χρήματα και προσπαθούσε στην δίκη να δικαιωθεί. Ζούσε πολύ απλά, και έτσι τα λίγα χρήματα που έβγαζε του έφθαναν, ακόμη και για να βοηθάει φτωχές οικογένειες.

Το σπίτι του πιστού δικηγόρου ήταν μια πραγματική πνευματική όαση μέσα στην Σαχάρα της πόλεως. Εκεί μαζεύονταν άνθρωποι πονεμένοι, φτωχοί, άνεργοι, με οικογενειακά προβλήματα, στους οποίους συμπαραστεκόταν σαν καλός πατέρας.

Είχε και γνωστούς σε διάφορες θέσεις και, όποιον έπαιρνε τηλέφωνο, για να εξυπηρέτηση κάποιον για καμιά δουλειά, για αρρώστιες κ.λπ., κανείς δεν του έλεγε «όχι», γιατί όλοι τον αγαπουσαν και τον εκτιμούσαν.

Με τον ίδιο τρόπο εργαζόταν και ή γυναίκα του. Βοηθούσε φτωχά παιδιά ή νέους που είχαν δυσκολίες στις σπουδές τους. Σαν μάνα την είχαν. Κάποια στιγμή όμως μου εξέφρασε ένα παράπονο.

«Όταν παντρεύτηκα, πάτερ, μου είπε, αμέσως παραιτήθηκα από καθηγήτρια, γιατί είπα να γίνω μια καλή μητέρα. Ζητούσα από τον Χριστό να μου δώσει ακόμη και είκοσι παιδιά, αλλά δυστυχώς ούτε ένα δεν μου έδωσε».

Τότε της είπα: «Εσύ, αδελφή, έχεις περισσότερα από πεντακόσια παιδιά, και ακόμη παραπονιέσαι; Ο Χριστός είδε την αγαθή σου προαίρεση και θα σε ανταμείψει γι’ αυτήν.

Τώρα που βοηθάς για την πνευματική αναγέννηση τόσων παιδιών, γίνεσαι καλύτερη μητέρα από πολλές μητέρες και ξεπερνάς και όλες τις πολύτεκνες μητέρες. Θα έχεις και μεγαλύτερο μισθό, γιατί με την πνευματική αναγέννηση εξασφαλίζονται τα παιδιά πνευματικά στην αιώνια ζωή».

Είχαν εν τω μεταξύ υιοθετήσει μια κοπέλα και της είχαν γράψει την περιουσία τους. Αυτή τους γηροκόμησε και, όταν αναπαύτηκαν, πήγε σε Μοναστήρι αν και το σπίτι τους ήταν σαν Μοναστήρι, γιατί διαβάζονταν όλες οι Ακολουθίες.

Στον Εσπερινό και στο Απόδειπνο είχαν και άλλους εν Χριστώ αδελφούς Μεσονυκτικό και Όρθρο τα διάβαζαν οι τρεις. Οι ευλογημένες αυτές ψυχές πολλές ψυχές πονεμένων ανέπαυσαν. Ό Θεός να ανάπαυση και αυτούς.

Γι’ αυτό λέω ότι ό μεγαλύτερος και καλύτερος πολύτεκνος είναι ό άνθρωπος που αναγεννήθηκε πνευματικά και βοηθάει για την πνευματική αναγέννηση των παιδιών όλου του κόσμου, για να εξασφαλίσουν τις ψυχές τους στον Παράδεισο.

-Μερικοί, Γέροντα, που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά, σκέφτονται να υιοθετήσουν κάποιο παιδάκι.

-Ναι, καλύτερα να υιοθετήσουν. Δεν πρέπει όμως να επιμένουν. Αυτό που θέλει ό άνθρωπος δεν είναι πάντοτε και το θέλημα του Θεού.

-Γέροντα, οι θετοί γονείς πρέπει σε κάποια ηλικία να πουν στο παιδί ότι το έχουν υιοθετήσει;

-Ε, το καλύτερο είναι να το πουν στο παιδί σε κάποια ηλικία. Άλλα αυτό που έχει σημασία είναι να αγαπούν πολύ και σωστά το παιδί. Υπάρχουν παιδιά που ζουν με τους πραγματικούς γονείς τους και αγαπούν άλλους ανθρώπους πιο πολύ, γιατί οι γονείς τους δεν έχουν αγάπη.

Aπό το βιβλίο: «Λόγοι Γέροντος Παϊσίου – τόμος Δ: Οικογενειακή ζωή», έκδοσις Ι. Ησ. Αγ. Ιω. Θεολόγου, Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

Saturday, August 8, 2020

Πως αυξάνεται η πίστη μας. ( Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα )

 Όσο περισσότερο εφαρμόζουμε τις εντολές του Ευαγγελίου, τόσο περισσότερο αυξάνεται η πίστη μας. Την πίστη μας μπορούμε να την μεγαλώσουμε, με 3 συγκεκριμένους τρόπους:

A) κάνοντας έργα αρετής π.χ. ελεημοσύνη, νηστεία, εγκράτεια
B) με την προσευχή και
Γ) με την αγόγγυστη υπομονή στις θλίψεις και τις δοκιμασίες μας.

Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα

Friday, July 31, 2020

Οι πέντε τρόποι για να έλθει η Μετάνοια ( Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου )

Μετάνοια: Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος πρακτικά μας δείχνει πέντε δρόμους της μετανοίας. Μας λέγει:

Πρώτος δρόμος μετανοίας είναι ν’ αυτοκαταδικάζεσαι για τις αμαρτίες σου. Ο Κύριος εκτιμά ιδιαίτερα αυτή σου την πράξη. Αυτός που μόνος του καταδίκασε τ’ αμαρτήματά του πολύ δύσκολα θα τα επαναλάβει.

Η έγκαιρη εξέγερση της συνειδήσεως σου διά της αυτοκατηγορίας δεν θα έχει κατήγορο στο ουράνιο κριτήριο.

Δεύτερος αξιόλογος δρόμος μετανοίας είναι να μη βαστάς κακία για κανένα, ακόμα και γι’ αυτούς τους εχθρούς σου. Να συγκρατείς πάντοτε την οργή σου, να συγχωρείς τ’ αμαρτήματα των άλλων, γιατί έτσι θα εξαλείψει και τα δικά σου ο Κύριος. Είναι αυτό ένα αποτελεσματικό καθαρτικό, αφού μας το υπέδειξε ο ίδιος ο Κύριος λέγοντας: Αν συγχωρέσετε τους χρεώστες σας, τότε θα σας συγχωρήσει σίγουρα και ο ουράνιος πατέρας μας (Ματθ. 6. I).

Τρίτος ασφαλής δρόμος μετανοίας είναι η ορθή, θερμή και εκ βαθέων καρδιακή προσευχή. Μη λησμονάμε την ευαγγελική χήρα που επέμενε στο αίτημα της στον δύστροπο δικαστή και τελικά έλαβε το ποθούμενο (Λουκ. 18, 1-8).

Αν εκείνη έλαβε για την επιμονή της από τον αδιάντροπο δικαστή, πόσο μάλλον εμείς που έχουμε ουράνιο πατέρα ήμερο, φιλικό και φιλάνθρωπο και οπωσδήποτε θα μας δωρίσει τα προς τη σωτηρία μας αιτήματα.

Τέταρτος σίγουρος δρόμος μετανοίας είναι της ελεημοσύνης, που η δύναμή της είναι ανέκφραστα μεγάλη. Ο προφήτης Δανιήλ είπε στον βασιλέα Ναβουχοδονόσορα να ξεπλύνει τις πολλές αμαρτίες του μ’ ελεημοσύνη και τ’ ανομήματά του με το να ευσπλαγχνισθεί τους φτωχούς.

Η αγάπη είναι ικανή να εξαλείψει αμαρτήματα. Ο μετανοημένος παραβάτης με τη φιλανθρωπία επανορθώνει τα πάντα με τον αγώνα του και τη χάρη του Θεού.

Πέμπτος δρόμος σταθερός ο συνδυασμός πηγαίας μετριοφροσύνης κι εγκάρδιας ταπεινοφροσύνης. Μάρτυρας προς τούτο ο τελώνης της ευαγγελικής παραβολής. Η γνήσια ταπεινοφροσύνη του αποτίναξε όλο το βαρύ φορτίο των αμαρτημάτων του.

Καταλήγει λοιπόν, αγαπητοί μου αδελφοί, ο ιερός Χρυσόστομος: Να καταδικάζουμε τις αμαρτίες μας, να συγχωρούμε τις αμαρτίες των αδελφών μας, να ‘χουμε κερδοφόρα προσευχή, καρπούς ελεημοσύνης και ταπεινοφροσύνης, δίχως να καθυστερούμε, δίχως να χάνουμε ούτε μία μέρα και ώρα βαδίζοντας τους πέντε αυτούς σωτήριους δρόμους καθημερινά.

Πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, «Χριστός χριστιανούς χαρά χαρίζει».

Friday, July 24, 2020

Όσοι δεν εξομολογούνται, δέχονται δαιμονικές επιδράσεις. ( Άγιος Παΐσιος )


 – Γέροντα, μερικές φορές οι πειρασμοί έρχονται ο ένας πάνω στον άλλον και δεν αντέχω.

– Να σου πω μια λύση, για να τους αποφύγης; 
Θα την δεχθής;

– Ναι.

– Η μόνη λύση για να αποφυγής τους πειρασμούς είναι να συμμαχήσης με τον διάβολο! Τι γελάς; Δεν σου αρέσει αυτή η λύση; Κοίταξε να σου πω. Όσο κανείς αγωνίζεται, θα έχη πειρασμούς και δυσκολίες.

Και όσο προσπαθεί να άποφύγη τον πειρασμό, τόσο κόντρα τοϋ πάει ό διάβολος. Άλλα με τους πειρασμούς αν τους αξιοποιήσουμε σωστά, δίνεται η ευκαιρία, επειδή μερικές φορές η ζωή μας είναι άντιευαγγελική, να γίνη «ευαγγελική».

– Γέροντα, σκαλώνω σε μερικά ασήμαντα πράγματα και δεν έχω μετά διάθεση να αγωνισθώ για κάτι ανώτερο.

– Αυτά είναι σαν τις νάρκες που βάζει ό εχθρός, για να άχρηστέψη τον στρατό. Το ταγκαλάκι, όταν δη ότι δεν μπορεί να κάνη άλλη ζημιά στον αγωνιστή, κοιτάει πως να τον άχρηστέψη με ασήμαντα πράγματα. Ύστερα, να ξέρης οτι υπάρχουν και μικρά ταγκαλάκια, που κάνουν όμως μεγάλη ζημιά. Μια φορά ρώτησαν ένα μικρό ταγκαλάκι: «Τάχα τι μπορείς να κάνης εσύ;».

«Εγώ τι μπορώ να κάνω; Πάω και μπερδεύω τις κλωστές στις μοδίστρες, στους τσαγκάρηδες, απάντησε, και τους κάνω να θυμώνουν». Τα μεγαλύτερα σκάνδαλα γίνονται από τιποτένια πράγματα, όχι μόνο σ’ εμάς, άλλα μερικές φορές και στα κράτη.

Στους πνευματικούς ανθρώπους δεν υπάρχουν σοβαρές αφορμές για σκάνδαλα, από τα μικρά παίρνει ό διάβολος αφορμή. Τσακίζει τον άνθρωπο ψυχικά με κάτι χαζά, παιδικά πράγματα, οπότε κάνει την καρδιά του όπως εκείνος θέλει και μένει μετά κανείς ένα κούτσουρο.

– Γιατί, Γέροντα, ενώ βάζω ένα πρόγραμμα, μια σειρά στον αγώνα μου, και ξεκινώ με διάθεση να αγωνισθώ, σύντομα ξεχνιέμαι;

– Δεν ξέρεις; Το ταγκαλάκι, όταν πάρη είδηση ότι κάνουμε δουλειά πνευματική, τότε γυρίζει το κουμπί αλλού. Ένώ βάζουμε ένα πρόγραμμα, μια άλφα σειρά, βρισκόμαστε σε άλλη και, αν δεν προσέξουμε, το αντιλαμβανόμαστε μετά από μέρες.

Γι’ αυτό ό αγωνιστής πρέπει να πηγαίνη όλο κόντρα στον διάβολο φυσικά με διάκριση και να τον παρακολουθή κάποιος έμπειρος Πνευματικός.

– Έναν άνθρωπο που δεν κάνει λεπτή εργασία στον εαυτό του, ό σατανάς τον πολεμάει;

– Ό σατανάς δεν πάει σε έναν άχρηστο άνθρωπο, αλλά πάει σε έναν αγωνιστή, για να τον πειράξη και να τον αχρηστέψη. Δεν χάνει τον καιρό του να κάνη λεπτή εργασία σε κάποιον που δεν κάνει λεπτή εργασία.

Στέλνει σ’ αυτόν που ράβει με σακοράφα, διάβολο με σακκορράφα. Σ’ αυτόν που κάνει λεπτό εργόχειρο, στέλνει διάβολο πολύ κάνει λεπτό εργόχειρο.

Σ’ αυτόν που κάνει πολύ ψιλό κέντημα, στέλνει διάβολο για πολύ ψιλή εργασία. Σ’ αυτούς που κάνουν χονδρή δουλειά στον εαυτό τους, στέλνει χονδρό διάβολο. Στους αρχαρίους στέλνει, αρχάριο διάβολο.

Οι άνθρωποι που έχουν λεπτή ψυχή, πολύ φιλότιμο και είναι ευαίσθητοι, χρειάζεται να προσέξουν, γιατί βάζει και ό διάβολος την ουρά του και τους κάνει πιο ευαίσθητους, και μπορεί να φθάσουν στην μελαγχολία η ακόμη Θεός φυλάξοι και στην αυτοκτονία.

Ο διάβολος, ενώ εμάς τους ανθρώπους μας βάζει να πηγαίνουμε κόντρα στον πλησίον μας και να μαλώνουμε, ό ιδιος ποτέ δεν πάει κόντρα. Τον αμελή τον κάνει πιο αμελή, τον αναπαύει με τον λογισμό: «Το κεφάλι σου πονάει, είσαι αδιάθετος, δεν πειράζει και αν δεν σηκωθής για προσευχή».

Τον ευλαβή τον κάνει πιο ευλαβή, για να τον ρίξη στην υπερηφάνεια, ή τον σπρώχνει να αγωνισθή περισσότερο άπό τις δυνάμεις του, ώστε να αποκάμη και να αφήση μετά όλα τα πνευματικά του όπλα και να παραδοθή ό πρώην πολύ αγωνιστής. Τον σκληρόκαρδο τον κάνει πιο σκληρόκαρδο, τον ευαίσθητο υπερευαίσθητο.

Και βλέπεις πόσοι άνθρωποι, άλλοι γιατί έχουν κάποια ευαισθησία και άλλοι γιατί έχουν κλονισθή τα νεύρα τους, ταλαιπωρούνται με αϋπνίες και παίρνουν χάπια η βασανίζονται και χαραμίζονται στα νοσοκομεία. Σπάνια να δης σήμερα άνθρωπο ισορροπημένο. Έγιναν μπαταρίες οι άνθρωποι.

Οι περισσότεροι είναι σαν να έχουν ηλεκτρισμό. Όσοι μάλιστα δεν εξομολογούνται, δέχονται επιδράσεις δαιμονικές, έχουν έναν δαιμονικό μαγνητισμό, γιατί ό διάβολος έχει εξουσία επάνω τους.

Λίγοι άνθρωποι, είτε αγόρια είτε κοπέλες είτε ηλικιωμένοι είναι, έχουν ένα βλέμμα γαλήνιο. Δαιμονισμός! Ξέρεις τι θα πη δαιμονισμός; Να μην μπορής να συνεννοηθής με τον κόσμο.

2) Ό διάβολος μας βάζει ένεση αναισθησίας

– Είπα σε κάποιους γιατρούς που συζητούσαν για την αναισθησία που κάνουν στις εγχειρήσεις: «Του πειρασμού η αναισθησία έχει άσχημες επιπτώσεις στον άνθρωπο, ενώ αυτή που κάνετε εσείς βοηθάει».

Η αναισθησία του διαβόλου εϊναι σαν το δηλητήριο που ρίχνει το φίδι στα πουλιά η στα λαγουδάκια, για να παραλύσουν και να τα καταπιή, χωρίς να αντιδράσουν.

Ο διάβολος, οταν θέλη να πολεμήση έναν άνθρωπο, στέλνει πρώτα ένα διαβολάκι «αναισθησιολόγο», για να κάνη τον άνθρωπο πρώτα αναίσθητο, και μετά πηγαίνει ο ϊδιος και τον πελεκάει, τον κάνει ό,τι θέλει. Άλλα προηγείται ό… «αναισθησιολόγος».

Μας βάζει ένεση αναισθησίας και ξεχνούμε. Να, βλέπεις, οι μοναχοί υποσχόμαστε «υβρισθήναι, χλευασθήναι κ.λπ.», και τελικά, ό πειρασμός μερικές φορές μας μπερδεύει και κάνουμε τα αντίθετα από αυτά που υποσχεθήκαμε.

Αλλιώς ξεκινάμε και αλλιώς καταλήγουμε. Για αλλού ξεκινήσαμε να πάμε και αλλού πηγαίνουμε. Δεν προσέχουμε. Δεν σάς έχω πει παραδείγματα;

Παλιότερα, στην Κόνιτσα δεν υπήρχε Τράπεζα. Αναγκάζονταν οι άνθρωποι να πάνε στα Γιάννενα, όταν ήθελαν να πάρουν κανένα δάνειο.

Ξεκινούσαν λοιπόν μερικοί από τα γύρω χωριά και πήγαιναν εβδομήντα δύο χιλιόμετρα με τα πόδια, να πάρουν δάνειο, για να αγοράσουν λ.χ. ένα άλογο. Τότε, αν κανείς είχε ένα άλογο, μπορούσε να συντήρηση την οικογένεια του.

Έκανε ζευγάρι με το άλογο κάποιου άλλου και όργωνε. Μια φορά ξεκίνησε ένας να πάη στα Γιάννενα, να πάρη δάνειο, για να άγοράση ένα άλογο, να ὸργώνη τα χωράφια του και να μην παιδεύεται να σκάβη με την τσάπα. Πήγε λοιπόν στην Τράπεζα, πήρε το δάνειο και μετά πέρασε και από τα εβραίικα μαγαζιά και χάζευε.

Τον έβλεπε ό ένας Εβραίος, τον τραβούσε μέσα. «Πέρνα μέσα, μπάρμπα, έχω καλό πράγμα!».

Έμπαινε εκείνος μέσα, άρχιζε ό Εβραίος να κατεβάζη τα τόπια από τα ράφια. Τα έπαιρνε, τα τίναζε. «Πάρ’ το, του έλεγε, είναι καλό, και για τα παιδιά σου θα σου το δώσω πιο φθηνό».

Έφευγε άπό τον έναν, προχωρούσε παραπέρα, χάζευε σε άλλον. «Έλα, μπάρμπα, μέσα, του έλεγε ό Εβραίος, θα σου το δώσω πιο φθηνό». Κατέβαζε τα τόπια, τα άνοιγε, τα άπλωνε. Ζαλίστηκε στο τέλος ό καημένος.

Είχε και λίγο φιλότιμο, σου λέει «τώρα τα κατέβασε τα τόπια, τα άπλωσε», και δήθεν «για τα παιδιά του πιο φθηνό», έδωσε τα χρήματα που είχε πάρει από την Τράπεζα και αγόρασε ένα τόπι πανί, αλλά και αυτό ήταν χωνεμένο! Μα και ένα τόπι πανί τι να το κάνη; Και ένας πλούσιος δεν έπαιρνε ένα τόπι πανί έπαιρνε όσο του χρειαζόταν.

Τελικά γύρισε στο σπίτι με ένα τόπι σάπιο ύφασμα! «Που είναι το άλογο;», τον ρωτάν. «Έφερα ύφασμα για τα παιδιά!», λέει. Άλλα τι να το κάνουν τόσο ύφασμα; Χρεώθηκε εν τω μεταξύ στην Τράπεζα, και άλογο δεν πήρε παρά ένα τόπι πανί χωνεμένο.

Άντε πάλι να πηγαίνη να σκάβη με την τσάπα στα χωράφια, να δυσκολεύεται, για να ξεχρεώση το δάνειο! Αν αγόραζε άλογο, θα επέστρεφε και καβάλα, θα ψώνιζε και λίγα πράγματα για το σπίτι του και δεν θα σκοτωνόταν να σκάβη με την τσάπα! Άλλα για να χαζεύη στα μαγαζιά τα εβραίικα, είδατε τι έπαθε;

Έτσι κάνει και ό διάβολος, σαν τον πονηρό έμπορο σε τραβάει από ‘δώ, σε τραβάει από ‘κει, σου βάζει τρικλοποδιές, και τελικά σε καταφέρνει να πας εκεί που θέλει εκείνος. Για άλλου ξεκινάς και αλλού καταλήγεις, αν δεν προσέξης. Σε ξεγελάει και χάνεις τα καλύτερα χρόνια σου.

Απόσπασμα από τις σελίδες 109 -113 του βιβλίου:
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Β΄ – ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ – «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» – ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.

Tuesday, July 14, 2020

Η φιλαυτία και ο εγωισμός ( Άγιος Νεκτάριος )

Αντίθετοι προς την αρετήν της αυταπαρνήσεως κακίαι εισίν η φιλαυτία και ο εγωισμός.

Η φιλαυτία και ο εγωισμός εισί φοβεραί κακίαι, διότι αίρουσι τας αρχάς του Χριστιανισμού και τίθεισι τας εαυτών. Αυταί διδάσκουσι το μίσος προς τον πλησίον, εισάγουσιν εν τω κόσμω την κακοδαιμονίαν, και εργάζονται υπέρ της εγκαταστάσεως της βασιλείας του πονηρού επί της γης.

Ο φίλαυτος και ο εγωιστής μόνον περί εαυτού σκέπτεται, θεωρεί εαυτόν ον υπέροχον, τους δε ομοίους αυτώ όντα ταπεινά προωρισμένα να δουλεύωσιν αυτώ και θνήσκωσιν υπέρ αυτού όπως παρέχωσιν αυτώ τα μέσα της ευδαιμονίας.

Ο χαρακτήρ του φιλαύτου και εγωιστού εστίν όμοιος προς εικόνα αχρειεστάτην. Ουδέν αγαθόν εν τη ψυχή αυτού κέκτηται˙ άπασαι αι κακίαι συλλήβδην συνδραμούσαι εχάραξαν επί της εικόνος του φιλαύτου και εγωιστού τοις εαυτών χρωστήρσι πλατείας τας γραμμάς διά ζωηροτάτων χρωμάτων. Ο φίλαυτος και εγωιστής γενόμενος ποιμήν πνευματικός αποβαίνει όλεθρος της εκκλησίας και της εαυτού παροικίας˙ παν ό,τι πράττη, πράττει προς καταστροφήν του πνευματικού αυτού ποιμνίου. Ουαί τη παροικία και τη εκκλησία εκείνη τη λαχούση τοιούτου ποιμενάρχου.

Ο ιερός Μάξιμος λέγει˙ «Φιλαυτία εστίν η προς το σώμα εμπαθής και παράλογος φιλία, η αντίκειται αγάπη και εγκράτεια. Ο έχων την φιλαυτίαν δήλον ότι έχει όλα τα πάθη».


ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗΝ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗΝ
ΜΕΡΟΣ Β΄ ΚΕΦ. Β΄ 1-5
ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΒΑΣ. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ – ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 

Saturday, July 4, 2020

Γνωρίζω έναν απλό και ταπεινό άνθρωπο, που ζει με μετάνοια. ( Ἁγίου Παϊσίου του Αγιορείτου )

Γνωρίζω έναν απλό και ταπεινό άνθρωπο, που ζει με μετάνοια. 
Εργάζεται σε εργοστάσιο και μπορεί και ζει επί 40 μέρες μόνο με τσάΐ. 
Αυτά κάνει η Χάρη του Θεού: Δίνει υπερφυσικές δυνάμεις στον άνθρωπο... 

Ἁγίου Παϊσίου του Αγιορείτου

Wednesday, June 24, 2020

Ο μέγας ασκητής και το ζεστό άρτο! ( Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα )

Ήταν ένας μέγας ασκητής, που όταν πήγε στην έρημο είπε στον Χριστό:

- Χριστέ μου, εγώ θέλω να αφιερωθώ σε σένα και να μην ασχολούμαι με κανένα υλικό πράγμα, ώστε να έχω ασταμάτητη καρδιακή προσευχή, ευχόμενος για την σωτηρία της ψυχής μου και όλου του κόσμου. Και Εσύ ως κυβερνήτης και τροφεύς παντός ανθρώπου, να θρέψεις και εμένα με τον τρόπο που γνωρίζεις..

Έτσι άρχισε τον αγώνα του και προς το δειλινό, έβρισκε έξω από το κελάκι του, ένα ολόλευκο ευωδιαστό και ζεστό άρτο!
Κάποιος Άγγελος Κυρίου του έφερνε αυτόν τον ουράνιο άρτο. Πέρασε ο καιρός και στον ασκητή του μπήκε ο πρώτος λογισμός:
''Βλέπεις, πως μετά από τόσα χρόνια ευαρέστησες τον Χριστό και σε φέρνει Άγγελος Κυρίου ουράνιο άρτο... Συμβαίνει άραγε αυτό το πράγμα, σε κάποιον άλλον ασκητή; Από ότι γνωρίζω, έλεγε μέσα του, δεν συμβαίνει σε κανέναν άλλον ασκητή, άρα είμαι καλύτερος από τους άλλους!

Την άλλη μέρα όμως, βρίσκει έξω από το κελάκι του, μισό άρτο. Το είδε ο ασκητής, δεν του άρεσε βέβαια, αλλά είπε, έστω και μισό άρτο, καλό είναι και αυτό! Ο λογισμός όμως, ότι είναι ανώτερος από τους άλλους ριζώθηκε μέσα του, καθότι τρώει άρτο εξ ουρανού.

Όμως μέρα με την ημέρα, ο άρτος που του έφερνε ο Άγγελος λιγόστευε, με αποτέλεσμα ο άρτος να περιοριστεί μέσα σε λίγο καιρό, σε μια μπουκιά!
Αλλά και πάλι ο ασκητής έλεγε μέσα του:
''Έστω και μια μπουκιά αγγελική να τρώω, σαν αντίδωρο, πάλι είμαι καλύτερος από τους άλλους, που δεν γεύτηκαν ποτέ ουράνιο άρτο!...''

Αποτέλεσμα ήταν, ένα δειλινό, ο Άγγελος δεν του έφερε τίποτα. Άνοιξε ο ασκητής την πόρτα του κελιού του και διαπιστώνει έκπληκτος, ότι δεν υπήρχε ούτε μία μπουκιά! Καταστενοχωρημένος πήγε να ξαπλώσει.
Και του λέει ο Άγγελος φύλακάς του, μέσα στην συνείδησή του:
- Αγαπητέ, από εδώ και στο εξής θα εργάζεσαι και με τα χρήματα που θα βγάζεις από το εργόχειρό σου, θα εξασφαλίζεις τον επιούσιον άρτον.

Ο ασκητής μετανόησε και έκλαψε χρόνους πολλούς και τελικά έφτασε σε υψηλά μέτρα αγιότητας και μετανοίας. Παρακάλεσε πολλές φορές τον Άγγελο:
'- Έστω ένα αντίδωρο να μου ξαναφέρεις, μια μόνο φορά! Μια φορά μόνο!!!''.
Και του είπε ο Άγγελος:
- Ούτε μία!!!. Σου αρκεί, που ο Χριστός σε συγχώρεσε από ένα τέτοιο θανάσιμο ψυχικό αμάρτημα, να νομίζεις δηλ. ότι είσαι ανώτερος όλων...

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα.

Wednesday, June 10, 2020

Θαύματα στο Μυστήριο του Αγίου Βαπτί­σματος.

Υπάρχει μια συγκλονιστική μαρτυρία από έναν Αγιορείτη, τον πατέρα Συμεών, πού κατάγεται από το Περού.

Όταν ήταν μικρός, ή μητέρα του στο Περού του έλεγε:

-Εσύ, όταν θα μεγαλώσεις, θα φορέσεις μαύρα. Δεν ξέρω τι θα είναι αυτά τα μαύρα. Θα ζήσης σ’ ένα μέρος, πού δεν θα είναι νησί, και μόνο με βάρκα θα πηγαίνεις εκεί.

Μεγάλωσε, σπούδασε και γύρισε όλον τον κόσμο. Πήγε και στο Παρίσι, εκεί γνώρισε έναν’ Ορθόδοξο μοναχό, και ελκύστηκε στην Ορθοδοξία, γιατί ήταν παπικός.

Ταξίδεψε στο Άγιον Όρος κι εκεί ο Θεός έκαμε το θαύμα του! Βαπτίσθηκε, έγινε μοναχός με το όνομα Συμεών και αργότερα ιερεύς.

Ύστερα από αρκετά χρόνια, πήγε στην πατρίδα του, στο Πε­ρού, όπου κατήχησε και βάπτισε την μητέρα του σε μια λίμνη. Τρεις φορές την έπιασε, την βούτηξε μέσα στο νερό και την σήκωσε. Μετά την τρίτη ανάδυση, σηκώθηκε ή μητέρα του ψηλά και φορούσε έναν ωραιότατο λευκό χιτώνα, έμεινε για μια στιγμή ακί­νητη κι ύστερα έπεσε κάτω και λιποθύμησε.

Τα αδέλφια του, όρμισαν να τον λιντσάρουν γιατί νόμισαν ότι τη μάνα τους την έπνιξε ο αδελφός τους, ο καλόγερος. Μόλις όμως πλησίασαν κοντά, άρχισε να σηκώνεται ή γυναίκα και είπε τα εξής:

Μετά την τρίτη κατάδυση και ανάδυση, όταν σηκώθηκα, άστραψε όλος ο τόπος και γέμισε όλος από φως, μια υπέρλαμπρη φωτο­χυσία. Αυτό το φως με έντυσε με ενδύματα ολόχαρα, ολοφώτεινα, ολόλαμπρα. Αυτό το φως μπήκε και μέσα μου, με πλημμύρισε ολόκληρη, με έπνιξε, με κατέφαγε, με εξαΰλωσε, μέσα και έξω και με έκανε κυριολεκτικά φωτοφόρα.

Ήταν δε τόσο δυνατό το φως και τόσο δυνατή ή συγκίνησης πού την κυρίευσε από αυτήν την πλημμύρα της φωτοχυσίας, πού δεν άντεξε και λιποθύμησε. Αυτά τα διηγείτο ο ίδιος ο πατήρ Συ­μεών, σε ευλαβείς προσκυνητές.

Να τα θαύματα, πού γίνονται στο Μυστήριο του Αγίου Βαπτί­σματος.
πηγη: https://www.elromio.gr/thaymata-sto-mystirio-toy-agioy-vapti-smatos/

Friday, May 29, 2020

''Χαρά γίνεται ενώπιον των αγγέλων του Θεού επι ενι αμαρτωλώ μετανοούντι''.



Καποια στιγμη στον ουρανό ζήτησε ο Θεός απο τους αγγέλους να του φέρουν τα πιο πολύτιμα πράγματα,που υπάρχουν στη γή.

Οι άγγελοι ξεκίνησαν και έψαξαν ολόκληρη τηγή.Πολλοί ομολογουμένως έφεραν πολλά ωραία και πολύτιμα πράγματα.Ξεχώρισαν όμως τρείς.

Ο ένας έφερε και απέθεσε στον θρόνο του Θεού ένα ωραιότατο μαργαριτάρι.Ήτανμια σταγόνα ιδρώτα.Είχε πέσει απο το μέτωπο κάποιου που τίμια προσπαθούσε να ζήσει την οικογένειά του.

-Ωραίο το εύρημα σου,είπε ο Θεός,αλλά υπάρχει και πιο ωραίο απο αυτό

.Ήρθε τότε δεύτερος άγγελος.Αυτός απέθεσε με σεβασμό μπροστά στον Θεό ένα κατακόκκινο ρουμπίνι.Ήταν μια σταγόνα αίματος ενος ήρωα,που είχε πέσει στο πεδίο της τιμής.Οι άγγελοι έμειναν εκστατικοί.Ασφαλώς αυτός θα κέρδιζε το βραβείο.

-Υπάρχει κάτι πιο πολύτιμο ακόμη,είπε ο Θεός. Τότε όλοι στράφηκαν προς το μέρος του τρίτου αγγέλου, που εκείνη την ώρα ερχόταν και με πολλή ευλάβεια άφησε να κυλίσει στον θρόνο του Θεού ένα ασταφτερό διαμάντι,που όμοιο μ'αυτό ποτέ δεν είχαν δεί.Ήταν ένα δάκρυ κάποιου αμαρτωλού,που γονατιστός ομολογούσε τις αμαρτίες του μπροστά στον πνευματικό.

-Αυτό είναι το πιο πολύτιμο πράγμα ,είπε τότε ο Θεός,και το βραβείο

δόθηκε στον τελευταίο άγγελο.Αλήθεια,πόσο αξίζει η μετάνοια και η εξομολόγηση.

Αυτό το βεβαιώνει ο ίδιος ο Κύριος,που λέγει<χαρά γίνεται ενώπιον των αγγέλων του Θεού επι ενι αμαρτωλώ

μετανοούντι>.(Λουκ.ιε΄10).

Saturday, May 23, 2020

Η επιθυμία, η δόξα και η άγνοια είναι τα πιο κακά πάθη της ψυχής. ( Μέγας Αντώνιος )



Την απόκτηση των χρημάτων και το πλούσιο ξόδεμά τους να τα θεωρείς μόνο σαν φαντασία πού δεν κρατά παρά λίγο καιρό, και ξέροντας ότι η ενάρετη και θεάρεστη ζωή διαφέρει από τον πλούτο. Όταν το μελετάς αυτό σταθερά, ούτε θα αναστενάξεις, ούτε θα κραυγάσεις, ούτε θα κατηγορήσεις κανένα, αλλά θα ευχαριστείς το Θεό για όλες τις ευεργεσίες πού σου δίνει, βλέποντας ότι οι χειρότεροι από σένα στηρίζονται στα λόγια και στα χρήματα....


Γιατί η επιθυμία, η δόξα και η άγνοια είναι τα πιο κακά πάθη της ψυχής....


Μέγας Αντώνιος

Saturday, May 16, 2020

Η προσευχή αμαρτωλού είναι του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως.

Ιησού Χριστέ, το καλό Όνομα, ο γλυκασμός μου, η επιθυμία μου και η ελπίδα μου, Σύ που έγινες άνθρωπος για μας και τακτοποίησες τα πάντα με σοφία για τη σωτηρία μας! Σε δοξάζω, Κύριε Θεέ μου, μ’ όλη την καρδιά μου. Γονατίζω μπροστά Σου με το σώμα και την ψυχή μου και εξομολογούμαι τις αμαρτίες μου. Σκύψε και Σύ και άκουσε τη δέησή μου και συγχώρησε την ασέβειά μου.

Αμάρτησα, ανόμησα, επλημμέλησα, παρώξυνα και παραπίκρανα Εσένα τον αγαθό μου Κύριο και τροφέα και προστάτη. Δεν υπάρχει είδος κακίας που δεν έκανα με έργο και με λόγο, εν γνώσει και εν αγνοία και με ενθυμήσεις και σκέψεις πονηρές πολύ αμάρτησα. Και όσες φορές υποσχέθηκα να μετανοήσω άλλες τόσες ξανάκανα τα ίδια. Είναι πιο εύκολα να μετρηθούν οι σταγόνες της βροχής παρά οι αμαρτίες μου. Έφτασαν και πάνω απ’ το κεφάλι μου ακόμα! Γιατί απ’ τα νειάτα μου και μέχρι σήμερα άνοιξα τις πόρτες της ψυχής μου στις άτοπες επιθυμίες, δούλεψα στις άτακτες και αχαλίνωτες ορμές, λέρωσα τον λευκό χιτώνα του βαπτίσματος, μόλυνα το ναό του σώματός μου, και βρώμισα την ψυχή μου με τα πάθη της ατιμίας που διέπραξα.

Σύ τα ξέρεις όλα – τί να τα λέω;

Προσευχή Αμαρτωλού – Προσευχή Μετανοίας.

Η καρδιά μου συντρίβεται και η ψυχή μου βουλιάζει μέσα στην απορία, γιατί αν και τόσα και τέτοια αμαρτήματα έκανα, ούτε ένα μικρό έργο μετάνοιας δεν παρουσίασα… Γι’ αυτό είναι ταραγμένη η ψυχή μου, γεμάτη οδύνη και κατήφεια…

Παρά ταύτα δεν παύω να ελπίζω στη σωτηρία μου… ελπίζοντας στην αγάπη Σου.

Ελέησέ με, Θεέ μου, με το μέγα έλεος Σου, γιατί σε Σένα πιστεύω… Συγχώρησέ με τον αχρείο και ταπεινό. Άκουσε την προσευχή του ταπεινού δούλου Σου… Σαν άνθρωπος αμάρτησα. Ως Θεός συγχώρησέ με… για την πολλή Σου αγαθότητα και την ανέκφραστη ευσπλαχνία και φιλανθρωπία, με τις πρεσβείες της πανενδόξου, πανυμνήτου, υπερευλογημένης και κεχαριτωμένης, Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας… Αμήν.

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Saturday, April 25, 2020

Ὅταν σοῦ ἔρθει ἀναπάντεχος πειρασμός, μην κατηγορεῖς ἐκεῖνον ἀπό τον ὁποῖο προήλθε ( Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής )


«Ὅταν σοῦ ἔρθει ἀναπάντεχος πειρασμός, μήν κατηγορεῖς ἐκεῖνον ἀπό τόν ὁποῖο προήλθε, ἀλλά ἐξέτασε τό γιατί σοῦ ἦρθε, καί θά βρεῖς διόρθωση. Ἐπειδή εἴτε ἀπό ἐκεῖνον, εἴτε ἀπό ἄλλον,σοῦ ἔπρεπε νά τό πιεῖς τό πικρό ποτήρι τῆς κρίσεως τοῦ Θεοῦ.»

Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής

Δεύτερη Ἑκατοντάδα Κεφαλαίων Περί Ἀγάπης.


Saturday, April 11, 2020

Ο καθένας έχει το φίλο που του αξίζει, άλλον τον ανεβάζει στον ουρανό και άλλον τον τραβά στην κόλαση ( Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς )

Η αγάπη προς τους φίλους είναι ακριβή. Εγώ μιλώ για την αληθινή, θεία αγάπη. Βοήθησε το φίλο σου για το καλό και ζήτησε τη βοήθειά του για το καλό μόνον αυτό μπορεί να από ονομαστεί πραγματική φιλική αγάπη.

Επιθυμώ το φίλο όχι για να κολακεύει τις αδυναμίες μου και να σκεπάζει και να δικαιολογεί τα λάθη μου αλλά, αντίθετα, να με διορθώνει στο κακό και να με υποστηρίζει στο καλό. Τέτοια φιλία είναι καθαρτήριο, στο οποίο ο άνθρωπος καθαρίζεται από τις άγριες και χαμηλές συνήθειες και διαθέσεις.

Η φιλία είναι πιο απαραίτητη στην ψυχή παρά στο σώμα. Στη θλίψη η σκέψη του φίλου φέρνει ευχάριστη όψη στο πρόσωπο. Στο νεκρικό κρεβάτι η παρουσία του φίλου ομορφαίνει το πρόσωπο του θανάτου.

Η φιλία είναι πάντοτε η ζωοδότρα πνοή του αγγέλου που μας παρακολουθεί στη ζωή, που μας σηκώνει όταν πέφτουμε και μας εμπνέει όταν αποδυναμωνόμαστε.

Ανάλογα με το είδος της αγάπης που προσφέρει ένας άνθρωπος στους φίλους του τέτοιους φίλους θα βρει. Ο καθένας έχει το φίλο που του αξίζει. Ανάλογα με την ποιότητα ή το μέγεθος της θυσίας βρίσκονται οι φίλοι.

Θα πρέπει να απαρνηθώ οτιδήποτε ευτελές για να μπορέσω να έχω για φίλο εκείνον που το ύψος της ψυχής του μ΄ αρέσει. Και πρέπει να αποβάλω τον εγωισμό αγαπώντας έναν μη εγωιστή φίλο.

Και πρέπει να αποβάλω τη θηριωδία αγαπώντας έναν ευγενή φίλο.

Η φιλία είναι σχολείο. Ότι είδους είναι η φιλία τέτοιου είδους είναι και το σχολείο. Κάποιον η φιλία τον ανεβάζει στον ουρανό και άλλον τον τραβά στην κόλαση. Φιλίες οι οποίες είναι συνωμοσία ενάντια στο καλό υπάρχουν αρκετές.

Τέτοιες φιλίες υπάρχουν πολλές και στο περιβάλλον μας. Φίλοι μπορούν να γίνουν κι εκείνοι που ούτε γνωρίζονται ούτε σέβονται ούτε θυσιάζονται ο ένας για τον άλλον. Φίλοι μπορούν να γίνουν άνθρωποι διαφορετικής ψυχοσύνθεσης για το κέρδος. Φίλοι γίνονται άνθρωποι διαφορετικών αρχών όχι λόγω των αρχών αλλά για τον πλούτο.Λόγω ειδικού καθεστώτος για να πάρουν άδεια εργασίας και λόγω προμηθειών, λόγω πλιάτσικου και κλοπής.
Φίλοι συχνά αποκαλούνται προσωρινά και εκείνοι που στο βάθος της ψυχής τους περιφρονούν ο ένας τον άλλον. Χαμογελούν ο ένας στον άλλον συχνά εκείνοι που με χαμόγελα καταπιέζουν ξεσπάσματα μίσους ο ένας για τον άλλον. Αχ αυτά τα φιλικά χαμόγελα! Συχνά σημαίνουν αυλαία πάνω από την κόλαση. Φίλοι γίνονται συχνά άνθρωποι λόγω δειλίας, συχνά από φόβο του ενός προς τον άλλον, πολλές φορές από ματαιοδοξία, συχνά λόγω του ότι βαριούνται. Αυτή είναι πρόσκαιρη και συμφεροντολογική φιλία - το μεγαλύτερο ζιζάνιο που μεγαλώνει στη γη και η μεγαλύτερη ντροπή των ανθρώπων.
Είναι λοιπόν περίεργο που οι άνθρωποι δεν αγαπούν τους εχθρούς τους, όταν δεν ξέρουν να αγαπούν ούτε τους φίλους τους; Είναι παράξενο να μην μπορεί να διαβάσει βιβλία το παιδί που δεν έμαθε την αλφάβητο; Πώς μπορεί να αγαπήσει ο άνθρωπος τον απόμακρό του, όταν δεν μπορεί να αγαπήσει τον πλησίον του; Πώς μπορεί ο Σέρβος να αγαπήσει τον Γερμανό, όταν ο Σέρβος δεν έμαθε να αγαπά το Σέρβο; Πώς οι μη γνωρίζοντες τον Θεό Ιάπωνες να αγαπήσουν τους χριστιανούς Ρώσους, όταν οι Ρώσοι δεν αγαπούν ο ένας τον άλλο; Ποτέ δεν θα υπάρξει αγάπη προς τους εχθρούς, μέχρι να υπάρξει αγάπη ανάμεσα στους φίλους. Και δεν θα υπάρξει αγάπη ανάμεσα σε φίλους, μέχρι να οικοδομηθεί επάνω στη γνώση των άλλων, το σεβασμό και τη θυσία. 

Όσο η φιλία θα αποτελεί μόνο την υπηρέτρια των κατώτερων στόχων, τόσο θα κυβερνά στον κόσμο το κακό. 

Η χριστιανική αγάπη κινείται κυκλικά. 

Πρώτα έρχεται η αγάπη προς τον εαυτό μας, κατόπιν η αγάπη προς τους φίλους μας, μετά η αγάπη προς τους εχθρούς μας και, τέλος, η αγάπη προς τον Θεό. Ο Χριστός την αγάπη προς τον εαυτό μας την πήρε για μέτρο της αγάπης μας για τους ανθρώπους και για τον Θεό. "Όπως αγαπάς τον εαυτό σου", λέει ο Χριστός, "να αγαπάς και τον πλησίον". Αν οι άνθρωποι είχαν χριστιανική αγάπη προς τον εαυτό τους, γρήγορα θα είχαν και χριστιανική αγάπη προς τους φίλους τους και προς τους εχθρούς τους.
Αλλά αυτή η βασική αγάπη των ανθρώπων - η αγάπη προς τον εαυτό μας - ακόμα πλειοψηφεί ως ζωώδης, εγωιστική, αδηφάγα, ακάθαρτη, οπότε και κάθε άλλη αγάπη, βασιζόμενη σε τέτοια αγάπη είναι ομοίως τέτοια.
Όμως, θα έρθει μια καλύτερη εποχή, κατά την οποία οι άνθρωποι θα αγαπιούνται περισσότερο με το πνεύμα και την αλήθεια, και λόγω του πνεύματος και της αλήθειας, θα έχουν αληθινή αγάπη τόση όση είναι σήμερα η ψευδής αγάπη.
Θα έρθει εποχή κατά την οποία ο φίλος για τον φίλο θα είναι ιερέας και εξομολόγος, και όχι συνεργάτης στην συγκέντρωση πλούτου και την απόλαυση αυτού του κόσμου.
Θα έρθει εποχή κατά την οποία ο φίλος θα είναι για τον φίλο παρηγορητής και γιατρός, και όχι αποπλανητής και εξολοθρευτής της ψυχής.
Όταν έρθει αυτή η εποχή, τότε θα αρχίσει η αγάπη ανάμεσα στους ανθρώπους. Μα όσο μακριά και αν είναι αυτή η εποχή, βρίσκεται καθ΄οδόν και θα έρθει.
Η αγάπη με την οποία σήμερα οι άνθρωποι αγαπιούνται οδηγεί στην αυτοκτονία. Αλλά όταν έρθει εκείνη η εποχή θα φέρει μαζί της και την αγάπη η οποία θα καθοδηγεί προς τη ζωή.
Ακόμα δεν ήρθε η εποχή της αγάπης προς τους εχθρούς, αφού ακόμα δεν πληρούμε την εντολή για την αγάπη προς τους φίλους.
Αλλά θα εκπληρωθεί και η μια και η άλλη εντολή, γιατί δεν προέρχονται από τον άνθρωπο αλλά από τον Θεό. Και η θεϊκή εντολή δεν μπορεί να μείνει ανεκπλήρωτη. Δεν μπορώ, εγώ, αδελφοί μου, να σας παρακινήσω με τους αδύναμους λόγους μου, ώστε να εκπληρώσετε τις θεϊκές εντολές περί αγάπης.
Όμως, θα σας κινήσει σε αυτό ο Θεός, ο οποίος κινεί τους ήλιους. Δεν μπορώ να σας δώσω ούτε τη δύναμη για τη γνώση ούτε τη δύναμη για το σεβασμό ούτε τη δύναμη για τη θυσία. Αυτή την δύναμη θα σας τη δώσει Εκείνος που έχει την παντοδυναμία στα χέρια Του και που κινεί τα σύννεφα με τις σκέψεις.
Ο λόγος περί Θεού θα καταστρεφόταν αν εξαρτιόταν από τους λόγους μου και από τις δικές σας συνήθειες. Αλλά ο λόγος περί Θεού, ανεξάρτητα απ΄ όλους εμάς θα πετύχει και θα νικήσει. Εκείνος του οποίου τα χρόνια δεν έχουν αριθμό και η οντότητά του δεν έχει τέλος δεν μπορεί να αφήσει το επίγειο σπίτι του στις διαθέσεις μας, στα αδύναμα δημιουργήματά του, των οποίων η αρχή και το τέλος σχεδόν συναντιούνται σ΄ένα σημείο και των οποίων η οντότητα είναι μια κουκκίδα. Δεν είναι ο άνθρωπος αλλά ο Θεός φερέγγυος και πιστός εγγυητής της βασιλείας της αγάπης στη γη.
Ο Θεός μας είναι εγγυητής ότι ο ήλιος δε θα σβήσει πριν να δει τα τέκνα Του επί της γης να μοιάζουν στον επουράνιο Πατέρα τους. Κοίτα, σε λίγο καιρό θα σβήσει για μας ο ήλιος: Σκεπασμένοι από το μαύρο πέπλο του θανάτου, θα μείνουμε κρυμμένοι από τον ήλιο. Αλλά γιατί να μη μας δει ο ήλιος, όσο ζούμε, σαν τέκνα που μοιάζουν στον επουράνιο Πατέρα τους; Ας υποσχεθούμε ότι θα δώσουμε τέτοια ευχαρίστηση στον ήλιο και τόσο μεγαλύτερη ευχαρίστηση σ΄εμάς και τους φίλους μας! Ας είναι αρωγός μας σ΄αυτό ο επουράνιος Πατέρας μας, και τώρα και στους αιώνες.

Απόσπασμα από το βιβλίο "Αργά βαδίζει ο Χριστός" - Tου Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Monday, April 6, 2020

Έτσι λειτουργεί το θαύμα του Θεού μέσα σε τέτοιες ψυχές, που λέμε «πεταμένες». ( Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβιτης )


Να γνωρίζετε και το άλλο. Οι ψυχές οι πεπονημένες, οι ταλαιπωρημένες, που ταλαιπωρούνται από τα πάθη τους, αυτές κερδίζουν πολύ την αγάπη και την χάρη του Θεού.
Κάτι τέτοιοι γίνονται άγιοι και πολλές φορές εμείς τους κατηγορούμε. Θυμηθείτε τον απόστολο Παύλο τι λέγει: «Ου δε επλεόνασεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις». Όταν το θυμάστε αυτό, θα αισθάνεσθε ότι αυτοί είναι πιο άξιοι κι από σας κι από μένα. Τους βλέπομε αδύνατους, αλλά όταν ανοίξουνε στον Θεό, γίνονται πλέον όλο αγάπη κι όλο θείο έρωτα.
Ενώ είχανε συνηθίσει αλλιώς, τη δύναμη της ψυχής τους τη δίδουν μετά όλη στον Χριστό και γίνονται φωτιά από αγάπη Χριστού. Έτσι λειτουργεί το θαύμα του Θεού μέσα σε τέτοιες ψυχές, που λέμε «πεταμένες».


Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβιτης

Sunday, March 29, 2020

Γιατί ο Υιός του Θεού ήλθε στη γη ως άνθρωπος;( Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς )

Στην ερώτηση «Γιατί ο Υιός του Θεού να εμφανιστεί στη γη με ανθρώπινο σώμα και όχι με άλλη μορφή;» ο σοφός Άγιος Αθανάσιος έδωσε την ακόλουθη απάντηση:

«Αν ρωτούν γιατί δεν εμφανίστηκε με κάποια άλλη, καλύτερη, μορφή δημιουργίας, λ.χ. ως ήλιος ή φεγγάρι ή άστρο ή φωτιά ή άνεμος αλλά απλώς ως άνθρωπος, ας μάθουν ότι ο Κύριος δεν ήλθε για να προβάλει τον εαυτό Του, αλλά για να θεραπεύσει και να διδάξει τους πάσχοντες.

Αν ερχόταν στον κόσμο αποκαλύπτοντας τον εαυτό Του για να καταπλήξει όσους τον έβλεπαν, τούτο θα σήμαινε ότι ήρθε στον κόσμο για να προβληθεί.

Ήταν όμως απαραίτητο για τον Θεραπευτή και Διδάσκαλο όχι μόνον να έλθει στον κόσμο, αλλά και να τον υπηρετήσει προς όφελος όλων των πασχόντων και ν’ αποκαλύψει τον εαυτό Του κατά τρόπο, που η αποκάλυψη αυτή να ήταν υποφερτή από τους πάσχοντες. Ούτε ένα πλάσμα της κτιστής δημιουργίας δεν εξέπεσε στα μάτια του Θεού, εκτός από τον άνθρωπο. Ούτε ο ήλιος, ούτε το φεγγάρι, ούτε τα άστρα, ούτε το νερό, ούτε ο άνεμος πρόδωσαν το Δημιουργό τους. Απεναντίας όλα τα πλάσματά Του, γνωρίζοντας το Δημιουργό και Βασιλέα τους, το Θεό Λόγο, παρέμειναν όπως Εκείνος τα είχε δημιουργήσει.

Μόνον τα ανθρώπινα πλάσματα ξεχώρισαν εαυτούς από το καλό και αντικατέστησαν την αλήθεια με το ψεύδος και την τιμή και δόξα που ανήκουν στο Θεό, καθώς και τη γνώση περί Αυτού, τη μετέθεσαν σε δαίμονες και σε ομοιώματα ανθρώπων καμωμένα από πέτρα, δηλαδή σε είδωλα. Συνεπώς, τί το απίστευτο υπάρχει στο γεγονός ότι ο Θεός Λόγος εμφανίστηκε ως άνθρωπος στον κόσμο, για να σώσει το γένος των ανθρώπων;». Πράγματι και εμείς τώρα ρωτάμε τους απίστους του καιρού μας: «Με ποιά μορφή θα θέλατε να εμφανιστεί ο Θεός, αν όχι ως άνθρωπος;».

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Wednesday, March 25, 2020

Δάκρυα πλημμυρίζουν όλη τη γη. ( Άγιος Λουκάς Κριμαίας )

Όπως ήταν στις ημέρες του Νώε, έτσι θα είναι και στις ημέρες του Υιού του ανθρώπου. Έτρωγαν, έπιναν, διασκέδαζαν μέχρι την ημέρα που ο Νώε μπήκε στην Κιβωτό, έγινε ο Κατακλυσμός και τα κατέστρεψε όλα.
Έτσι ήταν και στις ημέρες του Λώτ και γι΄αυτό ο Θεός έβρεξε από τον Ουρανό βροχή με φωτιά και θειάφι και αφάνισε τις πόλεις που ήταν βουτηγμένες στις ανομίες.

Έτσι θα είναι και την Ημέρα της Φοβερής Κρίσεως, την Ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου.

Συσσωρεύτηκε τόση πολλή κακία, θα έρθει η ώρα το καλό να θριαμβεύσει πάνω στο κακό. Και τότε θα ξεσπάσει η Φοβερή αστραπή της Οργής του Θεού από τη μία άκρη του ουρανού μέχρι την άλλη άκρη. Με αυτό το τρόπο θα εμφανιστεί για να κρίνει ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός.

Οι άνθρωποι πολλές φορές περιμένουν από τον Θεό να πραγματοποιήσει αυτά που ζητούν στις προσευχές τους με έναν τρόπο που οι ίδιοι θεωρούν ότι είναι ο καλύτερος. Ο Θεός όμως, συχνά απαντά στις δεήσεις τους με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο και όχι με αυτόν που θα ήθελαν ή θα φαντάζονταν.

Όλοι σας πρέπει να είστε φως μέσα στο σκοτάδι. Το φως μπορεί να έχει διάφορες μορφές. Μπορεί να είναι σαν το φως του ηλίου, μπορεί σαν της σελήνης ή των άστρων. Μπορεί να είναι αδύναμο σαν το φως του κεριού ή μιας λάμπας. Και όμως όλα αυτά είναι φως, είναι ευλογία του Θεού. Και το ασθενέστερο φως είναι ευάρεστο στον Θεό. Με τέτοιο φως μπορεί ο καθένας να φωτίζει το σκοτάδι που υπάρχει γύρω. Με την αγάπη, την τρυφερότητα, την ευσπλαχνία και την ευλάβεια σας μπορείτε και πρέπει να λάμπετε μέσα σ’ αυτό τον κόσμο.

Να είστε έτοιμοι ακόμη και για το μαρτύριο, εφόσον πλέετε κόντρα στο ρεύμα.
Δεν είναι σωστό να μιλάμε για τα παλιά χρόνια και να τα ευλογούμε και τη δική μας εποχή να την καταριόμαστε. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι σε κάθε εποχή και σε κάθε τόπο οι άνθρωποι που πραγματικά επιζητούν τη Σωτηρία, την βρίσκουν.

Ο Κύριος και Θεός μας για τους υψηλούς Του σκοπούς και συχνά ακατανόητους σε εμάς, όχι σπάνια χρησιμοποιεί τους πιο αμαρτωλούς τους πιο ανάξιους ανθρώπους.

Όταν η χάρη δείχνει την παρουσία της, τότε όλα είναι υποφερτά. Κάποτε όμως, για λόγους καθαρά προνοητικούς, συστέλει την παρουσία της και τότε ο άνθρωπος χάνει την ελπίδα του και μειώνεται ο ζήλος και αυτή ακόμα η πίστης αμβλύνεται. Αυτές είναι οι πιο σκληρές στιγμές στην πνευματική ζωή γιατί, αν εδώ δεν κρατήσει ο Θεός, δεν αντέχει ο άνθρωπος.

Δάκρυα πλημμυρίζουν όλη τη γη. Αν μπορούσαμε να μαζέψουμε όλα τα δάκρυα που έχυσε η ανθρωπότητα σε χιλιάδες χρόνια της ιστορίας της θα γινόταν ένας δεύτερος κατακλυσμός.

Υπάρχουν άνθρωποι που η γλώσσα τους είναι τόσο μεγάλη που σαρώνει την γη! Αν λοιπόν είμαστε σαν τους ανθρώπους που περιγράφει στον Ψαλμό του ο Προφήτης Δαβίδ, αν η γλώσσα μας σαρώνει τη γη, αν οι πράξεις μας φανερώνουν την υπερηφάνεια, την έπαρση και την αναισθησία, αν ο νους μας δεν είναι συγκεντρωμένος και γυρίζει παντού, αν όλους τους ανθρώπους τους ειρωνευόμαστε, τους συκοφαντούμε και τους κουτσομπολεύουμε, τότε κάνουμε τους εαυτούς μας ακάθαρτους.

Μην σκανδαλίζεστε όταν ακούτε αυτά που λένε κατά της πίστεως. Αφού αυτοί που τα λένε δεν καταλαβαίνουν την ουσία της. Εσείς να θυμάστε πάντα την βασική αρχή που γνώριζαν πολύ καλά οι πρώτοι Χριστιανοί. Αυτοί θεωρούσαν δυστυχισμένο τον άνθρωπο που γνωρίζει όλες τις επιστήμες, δεν γνωρίζει όμως τον Θεό. Και αντίθετα θεωρούσαν μακάριο, αυτόν που γνωρίζει τον Θεό, έστω και να μην γνώριζε απολύτως τίποτα από τα ανθρώπινα.

Να φυλάγετε αυτή την αλήθεια, σαν το μεγαλύτερο θησαυρό της καρδίας σας, να προχωράτε ευθεία και μην κοιτάζετε δεξιά και αριστερά. Ας μην μας κάνουν αυτά που ακούμε κατά της Θρησκείας, να χάνουμε τον προσανατολισμό μας.

Άγιος Λουκάς Κριμαίας

Saturday, March 21, 2020

Aς μην απελπιζόμαστε, όταν ο Θεός αργεί να μας εισακούσει. ( Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης )

Από την επίμονη προσευχή έχουμε οφέλη, γιατί μας παραχωρεί ο Θεός αυτό που ζητούμε, ενώ ταυτοχρόνως μαθαίνουμε να προσευχώμαστε.

Όταν τα μικρά παιδάκια περνούν με τους γονείς τους έξω από κάποια βιτρίνα και θέλουν κάτι που τους αρέσει, τότε κρατούν την μητέρα τους από το φουστάνι και την τραβάνε και κλαίνε και κτυπιούνται μέχρι να την εξαναγκάσουν να τους το αγοράση.

Έτσι και εμείς με επιμονή και υπομονή παραμένουμε στην προσευχή μέχρι να μας ακούση ο Θεός.

Έτσι και εσείς, κατά το Ευαγγέλιο, που λέει να επιμένετε στην προσευχή και να μην αποκάμνετε, πρέπει να προσεύχεσθε συνεχώς και ασταμάτητα μέχρι να κερδίσετε αυτό που θέλετε, ενώ ταυτοχρόνως μαθαίνετε να προσεύχεσθε και να επικοινωνήτε με τον Θεόν.

Από την επίμονη προσευχή έχουμε οφέλη, γιατί μας παραχωρεί ο Θεός αυτό που ζητούμε, ενώ ταυτοχρόνως μαθαίνουμε να προσευχώμαστε.

Γι’; αυτό ας μην απελπιζόμαστε, όταν ο θεός αργή να μας εισακούση. Πολλά καλά πηγάζουν από την αργοπορία αυτή.

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Monday, March 9, 2020

Θέλουν να δουλεύουν λίγο και να παίρνουν πολλά χρήματα ( Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης )

Σήμερα στον κόσμο θέλουν να δουλεύουν λίγο και να παίρνουν πολλά χρήματα.
Αυτό το πνεύμα έχει μπει και σε πνευματικούς ανθρώπους, θέλουν να αγιάσουν χωρίς κόπο.

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης

Monday, March 2, 2020

Μετανοεῖτε, γιατί ἔφτασε ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ( Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου )

Ὁ Κύριος εἶναι εὔσπλαχνος καί ἀγαθός. Κι ἄν ἀκόμα ἐμεῖς παρασυρθήκαμε καί ἁμαρτήσαμε ἀπό ἀπερισκεψία, ἄς φροντίσουμε νά θεραπευθοῦμε μέ τή μετάνοια.
 Ἄν πάλι, ὡς ἄνθρωποι παρασυρθήκαμε ἀπό κάποιο πάθος, ἄς μήν ἀπελπιστοῦμε ἐντελῶς, ἀλλά γνωρίζοντας Ποιός Θεός μᾶς ἔχει προσκαλέσει καί ἔχοντας συναίσθηση τῆς κλήσης μας, ἄς ἀκούσουμε ἐκεῖνον πού λέει: ’’Μετανοεῖτε, γιατί ἔφτασε ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν»(Ματθ. 4, 17).


Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Ἐφραὶμ τοῦ Σύρου 

Wednesday, February 26, 2020

Χαρά» διαβόλου και χαρά των αγγέλων - Κυριακή της Τυροφάγου ( Eπίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης )

Σήμερα, αγαπητοί μου, είναι ημέρα που ίσως πρέπει ο ιεροκήρυκας να σιωπήσει και να πάει κάπου να κλάψει και μαζί με τον ιεροκήρυκα και εσείς -όσοι πιστεύετε ακόμη στον Κύριο και ανήκετε στην Ορθόδοξο Εκκλησία-, να πάτε σήμερα στα σπίτια σας, να κλεισθήτε και μπροστά την εικόνα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της Υπεραγίας Θεοτόκου προσευχηθείτε και να κλάψετε για την κατάσταση μας, για τ’ αμαρτήματά μας. Γιατί δυστυχώς η σημερινή ημέρα είναι η πιο αμαρτωλή ημέρα του χρόνου.

Σήμερα Χριστιανοί βαπτισμένοι κάνουν τα εντελώς αντίθετα από εκείνα που διατάζει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και η Εκκλησία του. Και αυτό βέβαια είνε μία αιτία λύπης και στεναγμών. Γιατί σας ερωτώ· αν κάποιος αξιωματικός διατάζει τον στρατιώτη να κάνη δεξιά κι αυτός κάνη αριστερά, ή τον διατάζη να κάνη αριστερά κι αυτός κάνη δεξιά, τι αισθάνεται ο αξιωματικός απέναντί του;

Ή αν ο γιατρός συνιστά στον άρρωστο ωρισμένα φάρμακα, κι αυτός όχι μόνο δεν παίρνη τα φάρμακα αλλά σπάη τα μπουκάλια και κάνη δίαιτα αντίθετη απ ότι του είπε ο γιατρός, τι θα αισθάνεται ο γιατρός για τον άρρωστο αυτό;

Ή αν είσαι μάνα η πατέρας και βλέπης το παιδί σου να μη σ’ ακούη αλλά να κάνη αντίθετα απ ότι του παραγγέλλεις; Ή αν είσαι δάσκαλος και λες στο μαθητή να γράψη στον πίνακα το άλφα κι αυτός γράφει το βήτα;

Ε, αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα· οι Χριστιανοί κάνουν τα αντίθετα απ ότι διατάζει ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Κι αν ο δάσκαλος στενοχωριέται για τον άτακτο μαθητή του, αν ο γιατρός λυπάται γιατί ο άρρωστος δεν κάνει τη δίαιτά του, αν ο αξιωματικός στενοχωριέται για τον απείθαρχο στρατιώτη του, κι αν η μάνα στενοχωριέται για το άτακτο παιδί της, πολύ περισσότερο σήμερα το Πνεύμα το άγιο «λυπείται » (Εφ. 4,30) για τα άτακτα παιδιά της Ορθοδοξίας. Ναι, κάνουν τα αντίθετα.

Τι μας διατάζει σήμερα η Εκκλησία; Ακούσατε τον απόστολο τι λέει; «Ὡς ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνως περιπατήσωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, ἀλλ᾿ἐνδύσασθετὸν ΚύριονἸησοῦν Χριστόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπιθυμίας»( Ρωμ. 13,13). Δηλαδή τι σημαίνουν τα λόγια αυτά· Σεις που βαπτιστήκατε και βγήκατε απ’ το σκοτάδι, σεις οι Χριστιανοί, δεν πρέπει να ζήτε σαν τους ειδωλολάτρες. Τι έκαναν οι ειδωλολάτρες; Διακόσα – τριακόσα – πεντακόσα χρόνια προ Χριστού, οι ειδωλολάτρες τις ημέρες αυτές ακριβώς, το μήνα Φεβρουάριο ή και νωρίτερα, έπαιρναν καπνιά, μουντζούρωναν τα πρόσωπά τους, φορούσαν προβειές, παρίσταναν διάφορα ζώα, έβαζαν στο κεφάλι τους κέρατα βοδιών, κρεμούσαν κουδούνια, κρατούσαν στα χέρια τους αισχρά κι ακατονόμαστα ομοιώματα, έβγαζαν κραυγές άτακτες, έβριζαν τον κάθε διαβάτη, έλεγαν χυδαιολογίες, έκαναν χειρονομίες, μεθούσαν, κυλιούνταν στο δρόμο, έκαναν όργια…

Έτσι γιώρταζαν οι ειδωλολάτρες. Και τα έκαναν αυτά – γιατί; Διότι έτσι έλεγε η θρησκεία τους.

Κι αφού το λεγε η θρησκεία τους, δεν μπορούμε να τους κατηγορήσουμε. Αυτά ήθελε η θρησκεία τους, γιατί τέτοιοι ήταν οι θεοί τους, αισχροί θεοί· ο ένας θεός ήταν προστάτης της μοιχείας, ο άλλος προστάτης της πορνείας, ο άλλος προστάτης της μέθης…· τέτοιους θεούς είχαν και αυτά ζητούσαν στις γιορτές τους. Αλλ’ αυτά που έκαναν άλλοτε οι ειδωλολάτρες, δυστυχώς σήμερα τα κάνουν οι ορθόδοξοι οι Χριστιανοί. Τα ίδια και χειρότερα. Τα βλέπουμε.

Δεν υπάρχει σύλλογος, σωματείο η και σπίτι που να μη διοργανώνη τις μέρες αυτές χορό, και χορεύουν απ’ το βράδυ ως το πρωί. Και δε χορεύουν ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς· οι σημερινοί χοροί είνε ο,τι «αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν» (Εφ. 5,12). Έτσι δεν χορεύουν ούτε οι άγριοι ούτε τα θηρία. Σμίγουν άντρες και γυναίκες, ο άντρας βλέπει τη γυναίκα του στην αγκαλιά του άλλου, η μάνα βλέπει το κορίτσι της στην αγκαλιά του ενός και του άλλου, και τα θεωρούν αυτά φυσικά. Και μόνο αυτό; Αύριο, που ξημερώνει Δευτέρα, ενώ η Εκκλησία την ονομάζει Καθαρά Δευτέρα, εμείς την κάναμε ακάθαρτη Δευτέρα – έτσι έπρεπε να λέγεται· γιατί είνε η ημέρα που γίνονται τα περισσότερα έκτροπα, οι περισσότερες αμαρτίες.

Μικροί – μεγάλοι βγαίνουν έξω, γυρίζουν όλη μέρα, και το βράδυ επιστρέφουν μεθυσμένοι, ζαλισμένοι, δεν ξέρουν τι λένε και τι κάνουν. Κι ολ’ αυτά βέβαια είνε αντίθετα από το
θέλημα του Θεού.

– Πολύ αυστηρά τα λες, παπά μου, θα πη κάποιος απ’ αυτούς. Μα τι θέλεις λοιπόν, να μη χορέψουμε; Δεν είμαστε καλόγεροι, είμαστε κοσμικοί άνθρωποι, ζούμε στην κοινωνία…

Τι θ’ απαντήσουμε; Ασφαλώς κοσμικοί είστε. Κανείς δεν σας είπε να πάτε στα βουνά και να κρατάτε κομποσχοίνια και να προσεύχεστε απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ. Αλλά τι λέει η Εκκλησία μας; Όλα τα επιτρέπει το Ευαγγέλιο, δεν επιτρέπει μόνο την αμαρτία· όλα μπορείς να τα κάνης, απόφυγε μόνο την αμαρτία. Μπορείς π.χ. να παντρευτής, να ζήσετε σαν αντρόγυνο αγαπημένο και να σας φρουρούν οι άγγελοι και αρχάγγελοι. Σου επιτρέπει το γάμο, αλλά δεν επιτρέπει το διαζύγιο, τη μοιχεία, την πορνεία, τα ακάθαρτα πράγματα. Που βλέπεις λοιπόν δυσκολία; που βλέπεις πίεσι να γίνης καλόγερος;

Μπορείς ακόμα σήμερα να καθίσης με τη γυναίκα και τα παιδιά σου να φάτε και να πιήτε το ικανό· αλλά δεν επιτρέπει καταχρήσεις· επιτρέπει το φαγητό και το ποτό, αλλά δεν επιτρέπει τη μέθη και την ακολασία.

Μπορείς ακόμα την ημέρα αυτή να τραγουδήσης, αλλ’ όχι τραγούδια του διαβόλου που φέρνουν ταραχή· την ωραία φωνή δεν σου την έδωσε ο Θεός για να ουρλιάζης σαν δαιμονισμένος.

Μπορείς να τραγουδήσης σοβαρά και ρωμαλέα ελληνικά τραγούδια, σεμνά και βαθυστόχαστα χριστιανικά τραγούδια· μπορείς ακόμα να ψάλης εκκλησιαστικούς ύμνους, «τα τραγούδια του Θεού» που έλεγε ο Παπαδιαμάντης.

Ή μπορείς ακόμα την ημέρα αυτή και αύριο να πάρης την οικογένειά σου και να πας σε μια εξοχή, αλλ’ όχι να διαπράξης εκεί όργια· δεν είνε αυτό ψυχαγωγία – λέξι τόσο προσφιλής σήμερα· η πραγματική ψυχαγωγία είνε μεσ στα πλαίσια της τιμιότητος και της χάριτος του Ευαγγελίου. Οι χοροί μεταμφιεσμένων σε σκοτεινά κέντρα διασκεδάσεως δεν είνε ψυχαγωγία, είνε ψυχοκτονία.

Κι όταν περάση η Κυριακή αυτή και η Καθαρά Δευτέρα, βλέπουμε τ’ αποτέλεσμα. Ποιά ψυχαγωγία! Γυρίζουν όλοι με μυαλό ζαλισμένο, με κορμί τσακισμένο, με πορτοφόλι αδειανό. Με πορτοφόλι αδειανό!

Όταν πρόκειται να δώσουν κάτι για ελεημοσύνη, τα χέρια τους τρέμουν λες κ’ είνε παράλυτα· αν πρόκειται να δώσουν για το διάβολο, δεν τρέμουν. Και τι ποσά ξοδεύουν! χιλιάδες κ’ εκατομμύρια.

Παραπονούμεθα πως είμαστε φτωχοί· φτωχούς μας έκανε η αμαρτία.

Να τι κερδίζουμε από τα όργια των ημερών αυτών, από «τα έργα του σκότους» όπως τα ονομάζει σήμερα ο απόστολος( Ρωμ. 13,12).
Η ψυχή μας είνε κολασμένη κι ο Θεός ωργισμένος εναντίον μας. Αυτά είνε τ’ αποτελέσματα των οργίων των ημερών αυτών.

Πόσοι μείναμε, αδελφοί μου, τα χρόνια αυτά κοντά στην Εκκλησία; Λίγοι. Και θα ρθῃ μέρα που οι εκκλησίες θ’ αδειάσουν ακόμα περισσότερο.

Δεν είνε κρίμα, τα κέντρα διασκεδάσεων και θεαμάτων, τα σχολεία του διαβόλου, – με ακριβό μάλιστα εισιτήριο- να νε πήχτρα, κ’ οι εκκλησίες να ‘νε αδειανές;

Που είνε οι άντρες, που είνε οι νέοι, που είνε οι επιστήμονες;

Από τόσες χιλιάδες Χριστιανούς πόσοι εκκλησιάζονται; Ούτε δύο τοις εκατό. Αλλά κι αυτοί που εκκλησιαζόμαστε, δεν έχουμε φόβο Θεού· δεν μπαίνουμε στην εκκλησία με ευλάβεια, δεν έχουμε κατάνυξι και δάκρυα.

Για όλα αυτά είπα στην αρχή ότι σήμερα χρειάζονται δάκρυα, να κλαίμε γι αυτούς που δεν εκκλησιάζονται, να κλαίμε και γι αυτούς που εκκλησιάζονται μα δεν έχουν φόβο Θεού. Όσοι πιστεύουμε στο Χριστό, μην ακολουθήσουμε το ρεύμα, μην κάνουμε ο,τι κάνει ο κόσμος, ας βαδίσουμε με το θέλημα του Θεού. Κι ας διδάξουμε, αδελφοί, με το παράδειγμά μας, ας δείξουμε στους γύρω μας, ότι κοντά στο Χριστό υπάρχει χαρά, ότι εκτός από τη «χαρά» του διαβόλου, υπάρχει μια άλλη χαρά, η χαρά των αγγέλων, είνε η χαρά της μετανοίας, η χαρά της συγχωρήσεως, η χαρά της προσευχής, η χαρά της ελεημοσύνης, η χαρά της θείας κοινωνίας, η χαρά του Θεού.

Εύχομαι, την άγια αυτή ημέρα να αισθανθήτε τη χαρά του Θεού.

Να προοδεύετε στον πνευματικό αγώνα, έως ότου μας αξιώση ο Κύριος δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου και πάντων των αγίων της αιωνίου και μακαρίας ζωής, αμήν. 

 Eπίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης