Tuesday, July 30, 2019

Θα περάσουμε δύσκολες μέρες, γιατί ο κόσμος δεν Εξομολογείται… ( Γέροντας Νεόφυτος )


Θα περάσουμε δύσκολες μέρες, γιατί ο κόσμος δεν Εξομολογείται…

Αλλά και όσοι Εξομολογούνται ελάχιστοι είναι εκείνοι πού ομολογούν ελικρινά και δεν κρύβουν αμαρτήματα…

Ξέρετε γιατί "τό πολύ τό Κύριε ἐλέησον τό βαριέται καί ὁ Θεός"; Γιατί εἶναι ἄδειο!

Τό λέμε χωρίς νόημα. Νά ζητᾶτε ἀπό ὅλους συγγνώμη καί μέσα σας νά τήν νιώθετε, τότε μόνο πιάνει η συγγνώμη !

Ὁ μακαριστός Γέροντας Νεόφυτος (κατά κόσμον Ναούμ Σκαρκαλᾶς), πού ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τόν Μάιο τοῦ 2005, ἄφησε μνήμη πολύ ἐναρέτου καί ἁγίου ἀνδρός. Ἐφλέγετο ἀπό διάπυρο ἔρωτα πρός τόν Θεό καί τήν ἁγία Του Ἐκκλησία, τήν ὁποία διηκόνησε μέ πολύ ζῆλο, σέ ὅλη τήν ζωή του.

Ὁ Γέροντας δέν εἶχε ἰδιαίτερο χάρισμα λόγου. Ὅμως τά ἁπλᾶ ἀλλά χαριτωμένα λόγια του ὠφελοῦσαν πολύ τούς ἀκροατάς του. Παραθέτουμε ἐνδεικτικῶς κάποια ἀπό αὐτά:
Νά μή σταματήσετε τόν ἐκκλησιασμό καί τήν ἐξομολόγησι. Ἀπό τήν Ἐκκλησία βγαίνει ἡ ἁγιότης. Μέσα ἀπό τήν Ἐκκλησία καί τά μυστήριά της δυναμώνει ἡ πίστις μας.

Ἐγώ,παιδί μου, ἀπό τό σπίτι στήν Ἐκκλησία καί ἀπό τήν Ἐκκλησία στό σπίτι. Ἔτσι νά κάνῃς καί σύ.

Νά πηγαίνουμε ἀπό τήν νύχτα στήν Ἐκκλησία. Ὅταν τελειώνῃ ὁ ἑξάψαλμος, νά κάνουμε τρεῖς μετάνοιες καί νά ζητοῦμε (Νοερῶς) τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Στό «Εὐλογημένη ἡ βασιλεία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος…» νά λέμε (Νοερῶς): «Μέγα τό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος».

Νά μή φεύγουμε ἀπό τήν Θ. Λειτουργία πρίν τό «Δι᾿εὐχῶν…» ἐκτός σοβαροῦ λόγου, γιατί μοιάζουμε τόν Ἰούδα. Νά λέμε συχνά: «Ζῆ Κύριος Παντοκράτωρ» καί «Τό ἔλεός σου Κύριε καταδιώξει με πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου»...



Ἡ προσευχή εἶναι τό Ὀξυγόνο τοῦ Χριστιανοῦ. Ἡ προσευχή εἶναι συνομιλία μέ τόν Θεό. Ὅπως πᾶς, ἄς ποῦμε, στόν Νομάρχη καί λές ἔτσι ἐκεῖνο, ἀλλιῶς τό ἄλλο, ἔτσι νά τά λές καί μέ τόν Θεό. Νά συζητᾷς μαζί Του.

Ἀπό τίς 12 τά μεσάνυχτα μέχρι τίς 5 τό πρωί ὁ οὐρανός εἶναι ἀνοιχτός.

Τότε ὁ φύλακας Ἄγγελος ἀνεβαίνει στόν Θεό καί ἐμεῖς πρέπει νά εἴμαστε στό σπίτι καί ὄχι ἔξω, γιατί εἶναι ἡ ὥρα πού πολεμᾶ ὁ πονηρός. Τίς ὧρες αὐτές νά κάνουμε προσευχή, παρακλήσεις καί ὅ ,τι ἄλλο μποροῦμε, ὅταν μάλιστα ἔχουμε σοβαρό πρόβλημα καί θέλουμε βοήθεια ἀπό τόν Θεό. Νά Τοῦ μιλᾶμε, ὅπως μιλᾶμε στόν πατέρα μας.

Οἱ προσευχές μας δέν ἀκούγονται πάντοτε, γιατί ὁ Θεός ἔχει γιά κάθε ἄνθρωπο τόν σκοπό του.

Ξέρετε γιατί τό πολύ τό Κύριε ἐλέησον τό βαριέται καί ὁ Θεός; Γιατί εἶναι ἄδειο. Τό λέμε χωρίς νόημα.

Νά σηκώνεστε νωρίς τό πρωί, γιά νά τακτοποιῆτε τά πνευματικά σας καθήκοντα. Στό νοικοκυριό νά εἶστε παράδειγμα. Νά εἶστε καθαροί ἀλλά ὄχι ἐπίμονοι στά ὑλικά καί στά ἐξωτερικά. Τό βάρος νά τό ρίχνετε στήν μελέτη καί στην προσευχή.

Νά διαβάζετε τούς Χαιρετισμούς τῆς Παναγίας μας καί τήν Παράκλησί της.

Τήν Κυριακή, τόν Κανόνα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τήν Δευτέρα, τοῦ Ἁγίου Ἀγγέλου. Τήν Τετάρτη καί Παρασκευή, τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Τό Σάββατο, τῶν Ἁγίων Πάντων. Πέντε ἀρετές σώζουν τόν ἄνθρωπο: Προσευχή, ἐγκράτεια, ἐλεημοσύνη, πτωχεία, μακροθυμία. Προσευχή, συντριβή, ταπείνωσι, ἐξομολόγησι.

Θά περάσουμε δύσκολες μέρες, γιατί ὁ κόσμος δέν ἐξομολογεῖται, καί αὐτοί πού ἐξομολογοῦνται δέν κάνουν καθαρά Εξομολόγηση. Θά χαθῇ ἡ πίστις ἀπό τούς ἀνθρώπους.

Ἔρχονται οἱ ἄνθρωποι καί λένε:

Διάβασέ μου μία συγχωρητική εὐχή. Βρέ τί λές; Χωρίς ἐξομολόγησι εὐχή; Τί εἶναι αὐτά; Λένε μετά, «μη ακούτε, αὐτά τά λέει ὁ Νεόφυτος». Ὄχι, δέν τά λέει ὁ Νεόφυτος. Ὁ Χριστός τά λέει !

Νά τηρῆτε τήν νηστεία, νά ἔχετε προσευχή, ἐλεημοσύνη καί νά μή παραμελῆτε τόν κανόνα σας. Ἡ νηστεία εἶναι ἁγιότης. Εἶναι ἡ ἀκρίβεια τῆς πίστεώς μας.

Νά ζητᾶτε ἀπό ὅλους συγγνώμη καί μέσα σας νά τήν νιώθετε, τότε μόνο πιάνει η συγγνώμη !!!

Νά ταπεινωνόσαστε.

Ἕνα εἶναι τό μέλημά μας, πῶς θά σωθοῦμε. Μέσον τῆς σωτηρίας μας εἶναι ἡ ταπείνωσις. Γιά νά ἀποκτήσουμε τήν ταπείνωσι νά μή μιλᾶμε, νά μή θυμώνουμε, νά μήν ἀντιμιλοῦμε, νά μήν ἐκδικούμαστε.


Από το βιβλίο: «Όσιος Γρηγόριος» – Περίοδος Β’, έτος 2006 (Έκδοση Ι.Μ.Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος)

Tuesday, July 23, 2019

Τα δάκρυα του φτωχού ( Όσιος Αρσένιος Μπόκα )

Όσα δάκρυα θα χύσει ο φτωχός εξαιτίας της ψυχρότητας και αδιαφορίας σου, θα πέσουν στη ψυχή σου σαν φλόγα φωτιάς μπροστά στον Θρόνο του Θεού.

Όσιος Αρσένιος Μπόκα

Monday, July 15, 2019

Η Γερόντισσα Μακρίνα με τους Αγίους Πορφύριο και Παϊσιο



Ή Γερόντισσα Μακρίνα ευλαβείτο πολύ καί δύο άλλους συγχρόνους μερισματούχους Γέροντες, τούς μακαριστούς π. Πορφύριο Καυσοκαλυβίτη (1906- 1991) καί π. Παΐσιο 'Αγιορείτη (1924-1994).

Τον π. Πορφύριο επισκέφτηκε τό 1984 στήν Αθήνα, μέ σκοπό να τού ζητήσει να «σταυρώση» τό χέρι της, όπου είχε πάθη κάταγμα, γιά να αποφυγή την επέμβαση, επικίνδυνη λόγω τού διαβήτου της. Εκείνος δεν έδωσε σημασία στο θέμα της υγείας της, μόνο της ζήτησε τά ονόματα των αδελφών της συνοδείας της. Καθώς ή Γερόντισσα τις κατονόμαζε, ό Γέρων Πορφύριος μέ τό διορατικό του χάρισμα της ανέλυε την ψυχή της κάθε μιας μοναχής.




Τον χειμώνα τού 1986 συνοδευομένη από την Γερόντισσα Φεβρωνία της Ιεράς Μονής Τίμιου Προδρόμου Σερρών καί άλλες μοναχές, επισκέφτηκε τό 'Ιερό Ησυχαστήριο τού 'Αγίου Ίωάννου τού Προδρόμου στήν Μεταμόρφωση Χαλκιδικής, γιά να πάρουν την ευχή τού Γέροντος Παϊσίου.

Μόλις συναντήθηκαν, ή Γερόντισσα Μακρίνα έβαλε στρωτή μετάνοια στον Γέροντα Παΐσιο καί αμέσως καί εκείνος έκανε τό ίδιο. Ό Γέροντας δεν σηκωνόταν αν δεν προηγείτο ή Γερόντισσα. Είχαν πνευματική επικοινωνία καί ό καθένας αισθανόταν την πνευματική κατάσταση του άλλου.

Ή ταπεινοφροσύνη του Γέροντος Παϊσίου φάνηκε εξ άλλου καί από τούς λόγους, τούς οποίους είπε λίγες στιγμές αργότερα αναφερόμενος στον Γέροντά μας, π. Έφραίμ: «Τί ήρθατε σε μένα, εσείς έχετε τον πρώτο λαχνό. Εγώ τί να σάς πω; Εσείς έχετε τις νουθεσίες από τον Γέροντά σας».

Από το βιβλίο «Λόγια καρδιάς,Γερόντισσσα Μακρίνα Βλασσοπούλου.1921-1995»




Εκδ.Ι.Μ.Παναγίας Οδηγητρίας Πορταριάς Βόλου 2013

Πηγή: http://panagia-ierosolymitissa.blogspot.com/2017/03/blog-post_5.html#ixzz4aaoL3DGh

Thursday, July 4, 2019

Θά πηγαίνουμε πρός τό χειρότερο, θά φτάσουμε ἀκόμα καί στήν ἀποστασία τοῦ κλήρου! Πιαστεῖτε ἀπό τήν κολώνα τῆς Ἐκκλησίας καί θά κρατιέστε ἐκεῖ...( Ἁγίου Πορφυρίου )




Ἀπόσπασμα ἀπό τή συνέντευξη τοῦ γιατροῦ τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου

[...] «Ὅταν κάναμε κουβέντα γιά τήν κατάπτωση τοῦ κόσμου καί ὅτι πηγαίνει πρός τό κακό ἔλεγε ὅτι «ὅλα χαλᾶνε, θά πηγαίνουμε πρός τό χειρότερο, πρός τό κακό», ἐνῶ τόνιζε ὅτι θά φτάσουμε ἀκόμα καί στήν ἀποστασία τοῦ κλήρου. Τόν ρώτησα μέ ἀγωνία, ἐμεῖς τί θά κάνουμε; Μοῦ εἶπε ὅτι θά πιαστεῖτε ἀπό τήν κολώνα τῆς Ἐκκλησίας καί θά κρατιέστε ἐκεῖ. Καλά του εἶπα, ποιά θά εἶναι ἡ Ἐκκλησία, τί σημαίνει νά κρατηθοῦμε ἀπό τήν κολώνα τῆς Ἐκκλησίας; Ἐκεῖνος ἐπέμεινε, ἀπό τήν πίστη σας, ἀπό τήν ἀληθινή Ἐκκλησία».