Μετάνοια-Εξομολόγηση είναι λοιπόν το μυστήριο της Εκκλησίας με το οποίο ο Θεός, διαμέσου των ιερέων, συγχωρεί όλες τις αμαρτίες-αποτυχίες-αστοχίες των ανθρώπων, που έγιναν μετά το Βάπτισμά τους.
Την δύναμη αυτή άφησε κληρονομιά ο Χριστός στην Εκκλησία Του (=το Σώμα Του στους αιώνες) και επισημαίνεται με τα λόγια Του: «Σας βεβαιώνω πως ό,τι κρατήσετε ασυγχώρητο στη γη (περιπτώσεις ηθελημένης αμετανοησίας) θα είναι ασυγχώρητο και στον ουρανό. Και ότι συγχωρήσετε στη γη θα είναι συγχωρημένο και στον ουρανό» (Ματθ. 18,18). Παραχώρησε δηλαδή ο Κύριος την δυνατότητα της άφεσης των αμαρτιών, και άρα της επανένωσης με τον Θεό, στους αποστόλους και δι’ αυτών στους διαδόχους τους, επισκόπους και ιερείς, όταν και πάλι λέγει: «Σε όποιους συγχωρήσετε τις αμαρτίες, θα τους είναι συγχωρημένες. Σε όποιους τις κρατήσετε ασυγχώρητες, θα κρατηθούν έτσι» (Ιω. 20,23).
Άλλωστε είναι ψυχολογική ανάγκη στον άνθρωπο να εκθέτει σε άλλους συνανθρώπους του τα αισθήματα χαράς και λύπης του. Πάνω σ’ αυτό βασίζεται και το θεοδώρητο μυστήριο της Εξομολογήσεως, που προϋποθέτει την μετάνοια και αλλαγή πορείας (μετα+νοώ = αλλάζω τρόπο σκέψεως και ζωής).